GroenLinks
In Nijmegen was ik tot mijn emeritaat vierentwintig jaren studentenpastor. Ik vond het heerlijk met studenten te werken, dus ik ken veel (oud-)studenten en een veelvoud van hen kent mij. Maanden geleden werd ik door GroenLinks Nijmegen benaderd als bekende figuur wiens opstelling bij kwesties die speelden op de universiteit ook hun aandacht getrokken had. Ik was verrast benaderd te worden, maar niet verbaasd dat deze partij mij vroeg. In het verleden heb ik op twee keer na bij alle verkiezingen op deze partij gestemd; en wanneer ik, meer voor de grap, eens een stemwijzer raadpleegde, kwam ik altijd overtuigend bij deze partij uit.
Mogelijkheid
Dit is niet de plek om mijn keúze toe te lichten, maar het gegeven dat er door iedere burger gekozen moet worden. In de keuzes die politici maken en de beslissingen die zij nemen gaat het niet alleen om mijn welzijn en belangen, maar ook om die van mijn medeburgers en van de vele mensen die met mij deze wereld bewonen. Als kloosterling ben ik niet geïnteresseerd in de status van mensen. In een klooster ben je als broeder of zuster van betekenis en doet het er niet toe welke functie jij bekleedt. In de samenleving ligt dit anders. Belangen, en in Nederland zijn dit momenteel vooral economische belangen, krijgen vaak de voorkeur boven concrete gezichten van mensen. Terwijl de bestuursvoorzitter van de ING 50% loonsverhoging krijgt vanwege gelijkwaardige salarissen in het buitenland, verliest een vader van vier kinderen zijn baan bij dit bedrijf, want er moet bezuinigd worden. Mensen worden weggedrukt of over het hoofd gezien in het zakenleven en in de politiek. Daar kan ik niet tegen, dus zoek ik mogelijkheden hieraan iets te doen. De verkiezingen bieden mij deze mogelijkheid.
Mensen
Als priester ben ik volgeling van Jezus van Nazareth, verkondig ik zijn boodschap en probeer ik deze in de praktijk van alledag zichtbaar te maken. Jezus verkondigde dat het rijk van God is aangebroken. Vooral voor de zwakken, voor zieken, voor mensen met een beperking en voor mensen die geminacht werden vanwege hun gedrag, geaardheid, geslacht, beroep was dit goed nieuws. De God wiens rijk is aangebroken houdt van mensen en heeft oog voor elk mens. Met andere woorden: de mensen die ik net noemde voelden aan den lijve in de persoon van Jezus dat zij werden gezien, en dat zij dit niet eerst hoefden te verdienen. Zij waren in tel om wie ze waren: mensen.
Zorgvuldig stemmen
Elke christen en dus zeker een priester draagt dit uit in woord en gebaar. Wanneer ik werk als priester, tijdens een preek bijvoorbeeld, zou het ongepast zijn om aan partijpolitiek te doen. Ik zou de indruk wekken dat je pas een goed christen bent als je op mijn partij stemt. Dit is misbruik maken van mijn positie. In de verkondiging zal ik mensen oproepen hun stem uit te brengen en dit zorgvuldig te doen, want het welzijn van concrete mensen staat op het spel, en dit raakt een volgeling van Jezus Christus des temeer.
Groene pater
Een medebroeder van mij was jarenlang lid van de Partij van de Arbeid en zat hiervoor in de Tweede en later de Eerste Kamer. Hij werd de rode pater genoemd. Als kloosterling en als priester kun je mensen in de politiek vertegenwoordigen. Dat zelfs een priester politiek actief is kan mensen oproepen ook zelf politiek actief te worden en in dezen verantwoordelijkheid te dragen, minstens door te stemmen. Ik zie geen enkel bezwaar hem na te volgen als groene pater. En net als hij zal ik zorgvuldig met mijn partijkeuze moeten omgaan als ik in functie ben.
In tegenstelling tot Theo Koster zal ik niet stemmen op 21 maart. Niet uit onwil, maar omdat verkiezingen fundamenteel tekortschieten om de betere wereld in het vizier te krijgen. Dit impliceert echter niet dat de haalbaarheid van dat ultieme doel een idee-fixe is. Integendeel!
Sterker, die haalbaarheid ligt zo langzamerhand voor het oprapen, als gevolg van de mondialiserende tijd waarin wij leven. De implicaties daarvan verwijzen simpelweg naar mondiale eenheid in verscheidenheid. De democratie in optima forma. Voor het waarmaken daarvan zullen wij er alleen oog voor moeten krijgen dat verkiezingen daar nooit toe kunnen(!) leiden. Die onkunde is echter geen partij (laat staan een persoon) aan te rekenen, omdat zij voortkomt uit de verkiezingsstrijd. Daarin draait het nu eenmaal niet om het algemeen of langetermijnbelang, de betere wereld, maar om partijpolitieke kortetermijnbelangen. Op zijn beurt zit deze uitzichtloze belangenstrijd ingebakken in het verdeeldheid zaaiende partijpolitieke bestel. En dat is min of meer heilig verklaard door de gevestigde orde en zijn supporters.
Gelukkig is deze heiligverklaring te doorbreken door ons partijpolitieke bestel breed maatschappelijk ter discussie te stellen. Voor het op de rails zetten van die anarchistisch ogende (de gangbare partijpolitieke orde doorbrekende) Brede Maatschappelijke Discussie zullen we niet moeten aankloppen bij de politiek, als eerst aangewezene, maar bij de media. Die worden immers geacht boven de partijen te staan! Voor het waarmaken van die achting zullen de media wel moeten stoppen met het verspreiden van nepnieuws, te weten: “Het afficheren van verkiezingen als ‘het feest van de democratie’”. Van de anarchie zult u bedoelen.