Lachen en gekheid maken doen goed, brengen ontspanning. Tijdens de Clarissendag (de tweejaarlijkse ontmoetingsdag voor de zusters van Megen en Nijmegen die samen een federatie vormen) en tijdens kloosterfeesten worden er liedjes en cabaretstukjes gemaakt en wordt er veel gelachen.
Daar waar mensen (en zusters zijn echte mensen) samenleven, daar doen zich lachwekkende situaties voor. Een zuster die maar niet door het schepijs heen komt met haar lepel, en ontdekt dat het bevroren boter is. Eigengemaakte, gekregen van onze zusters uit Megen. Een wat zware zuster die door een stoel zakt, et cetera.
Lachen en humor hebben met elkaar te maken maar vallen voor mij niet samen. Je kunt ook gewoon lachen omdat je gelukkig bent of omdat je een lieve vriend, vriendin of een broeder of zuster ziet. Naast het gewone lachen en gekheid maken, kom ik in het leven als kloosterling ook veel humor tegen. Humor zit voor mij op een diepere laag dan gekheid of een grap.
Mijn waardering en gevoel voor humor is door mijn jaren in het klooster toegenomen, heeft zich verdiept. Ik ben het belang van humor gaan inzien. Je hoeft naar humor niet te zoeken, humor zit in het leven zelf en komt naar je toe – als je er oog voor hebt. Dat is voor kloosterlingen niet anders dan voor andere mensen.
Humor is als een glimlach, een zonnetje dat boven de wolk uitsteekt en zegt: ‘hallo!’ Humor relativeert en maakt het leven lichter en luchtiger.
In mijn noviciaattijd kwam ik eens bij mijn pastor. Ik was hevig verontwaardigd over iets dat was gebeurd en wat in mijn ogen absoluut onaanvaardbaar was. Mijn pastor liet mij razen en begon te lachen. Zijn lachen maakte mij nog woester: ‘Dit is niet om te lachen, ik ben bloedserieus!’ Na een korte stilte vroeg hij: ‘Kun je er ook anders naar kijken?’ Ik werd rustiger en zag in hoe mijn perfectionisme met mij op de loop was gegaan. Maar toen kon ik er nog steeds niet om lachen. Lachen om mijzelf lukt mij nu gelukkig iets beter. Als ik verontwaardigd ben, denk ik: daar ga je weer, haasje. En zo leer ik ook lachen om mijn medezusters, om hoe menselijk zij zijn. Het is geen uitlachen maar een liefdevol lachen. Een lach die ruimte geeft, vrijheid schept. Iemand uitlachen, heeft weinig met humor te maken.
In de bijbel wordt weinig gelachen. Ik kan alleen de lach van Abraham en Sara bedenken. Deze lach is verbonden met verdriet, het verdriet om de onvruchtbaarheid van Sara, en komt terug in de naam van hun zoon Isaak (hij lacht). Is dit humor of niet? Ik durf het de humor van God te noemen. Zo doorbreekt Hij verdriet en wanhoop, zo is Hij levengevend aanwezig, en maakt Hij vruchtbaar wat onvruchtbaar leek. De lach en de traan trekken samen op!
Er hangt al meer dan tien jaar een plaatje op mijn prikbord. Ik heb het ooit op een Clarissendag gekregen. Dit plaatje doet mij altijd glimlachen, het is een herinnering aan de humor als levenskracht! Echte humor geeft ruimte en leven. Daar waar een grap iemand afbreekt, vernietigend werkt, daar is geen sprake meer van humor. Zo’n grap is in feite geen grap maar een misselijke opmerking. Dat is een belangrijk verschil.
Nieuwwij.nl zoekt naar een ‘nieuw wij’ in Nederland, waarin iedereen, ongeacht afkomst en levensovertuiging zich thuis kan voelen. Humor kan hierbij een grote kracht zijn, maar ook hier geldt: humor ligt gevoelig. Humor vraagt om een liefdevolle blik, om respect en waardering voor het anders-zijn van de ander. Zó kan humor mensen tot elkaar brengen en binden. Ik wens ons zo’n ‘nieuw wij’ met humor toe, tot lof van de Almachtige en tot zegen van zijn mensen.
Leuke tekst zeg.
Mooie tekst over humor! Juist ook bij geloof en in een gelovige context.. Ik hoop dat ik mijn gevoel voor humor nooit zal verliezen..ook niet over geloofszaken. Zo denk ik dat het, zo lang ik nog hartelijk kan lachen om de film life of Brian, het met mijn gevoel voor humor wel goed zit. Humor is zo heerlijk relativerend..