Liefde is de weerkaatsing van de geest in gevoel. Liefde voedt de ziel. Het lichaam is slechts zwakke materie. Het lichaam wil horen. Maar wat zegt het gevoel hierover? Het lichaam wil zien. Gevoel zegt: ik ben er al. Het lichaam wil aanraken. Gevoel doet niet mee aan verlangens van materie. Het lichaam wil proeven. Gevoel antwoordt: ‘Alles smaakt naar meer. Accepteer wat je hebt.’ Het lichaam schreeuwt om liefde. Gevoel zegt: ‘Alles is liefde. Met geduld zul je het op een dag ontdekken.’

En zo ontdek ik dat liefde wordt gevoed door geduld. En geduld: hoe omschrijf je dat? Geduld wordt getart door tijd: tijd van hoop, van verwachting. Soms is hoop uitgestelde pijn: datgene waarvan je hoopt dat het niet uitkomt. En toch: geduld maakt dromen waar. Geduld inspireert verlangen. Geduld koestert een morgen. Geduld geeft kracht om het nu te doorstaan. Geduld geeft moed. Geduld prikkelt dromen. Geduld is het toppunt van stilte. Geduld is een wijze les. Geduld is misschien het enige dat een wanhopige nog kan bezitten. Geduld is veel, maar bovenal een keuze om te geloven. Verlies het niet. Het is een medicijn voor de geest en het hart.

Wie het verleden vergeet, is gedoemd om het te herhalen. Juist in deze tijden waarin haat voor een geloofsgroep groeit, moeten we elkaar eraan blijven herinneren hoeveel het verleden de mensheid heeft doen lijden. Ik wil geloven in het goede van het leven en in de mens. De wereld is niet slecht door kwade mensen, maar door goede mensen die het kwade toelaten. De dag dat ieder beseft hoe krachtig het is om te geloven in het goede, in geest en hart, zal er vrede zijn op deze aarde.

Geloof? Wie durft nog te geloven in de ander, maar vooral in zichzelf? Liefde en geduld: een zoektocht, maar bovenal vertrouwen. Vertrouwen in het besef dat ‘erin geloven’ ‘het beleven’ kan zijn. ‘Ik geloof het pas als ik het zie’, zeggen velen. Maar de waarheid is: je kunt het alleen zien als je erin gelooft. De wereld is mijn land, de mensheid mijn familie en Liefde is mijn religie.

Geboren uit moslimouders, getogen door christen-nonnen, en dan ontdekken dat je oma joods was, maakt je sceptisch en vol respect voor alle geloven. Alle geloven proberen op alle feestdagen om harmonie en eenheid te kweken. Het delen van brood is een begin voor het delen van familiegevoel. Ik vier bij mij thuis en Kerst en Rosj Hasjana en Jom Kippoer en Divali en Ramadan en Suikerfeest en Magha Puja. Uiteindelijk hebben alle geloofsfeesten maar één doel: samen delen. Het lekkerste eten is immers het eten dat je deelt, ongeacht met welke gelovigen je aan tafel zit.

Dit artikel is gepubliceerd in de MiX glossy over ‘flexibel geloven’. Meer informatie over de glossy is te vinden via de speciale website.

Nilgün Yerli

Nilgün Yerli (1969) werd geboren in Turkije en kwam op haar tiende naar Nederland. Ze schreef columns in onder meer NRC Next, publiceerde …
Profiel-pagina
Al 7 reacties — praat mee.