Liefde is de weerkaatsing van de geest in gevoel. Liefde voedt de ziel. Het lichaam is slechts zwakke materie. Het lichaam wil horen. Maar wat zegt het gevoel hierover? Het lichaam wil zien. Gevoel zegt: ik ben er al. Het lichaam wil aanraken. Gevoel doet niet mee aan verlangens van materie. Het lichaam wil proeven. Gevoel antwoordt: ‘Alles smaakt naar meer. Accepteer wat je hebt.’ Het lichaam schreeuwt om liefde. Gevoel zegt: ‘Alles is liefde. Met geduld zul je het op een dag ontdekken.’
En zo ontdek ik dat liefde wordt gevoed door geduld. En geduld: hoe omschrijf je dat? Geduld wordt getart door tijd: tijd van hoop, van verwachting. Soms is hoop uitgestelde pijn: datgene waarvan je hoopt dat het niet uitkomt. En toch: geduld maakt dromen waar. Geduld inspireert verlangen. Geduld koestert een morgen. Geduld geeft kracht om het nu te doorstaan. Geduld geeft moed. Geduld prikkelt dromen. Geduld is het toppunt van stilte. Geduld is een wijze les. Geduld is misschien het enige dat een wanhopige nog kan bezitten. Geduld is veel, maar bovenal een keuze om te geloven. Verlies het niet. Het is een medicijn voor de geest en het hart.
Wie het verleden vergeet, is gedoemd om het te herhalen. Juist in deze tijden waarin haat voor een geloofsgroep groeit, moeten we elkaar eraan blijven herinneren hoeveel het verleden de mensheid heeft doen lijden. Ik wil geloven in het goede van het leven en in de mens. De wereld is niet slecht door kwade mensen, maar door goede mensen die het kwade toelaten. De dag dat ieder beseft hoe krachtig het is om te geloven in het goede, in geest en hart, zal er vrede zijn op deze aarde.
Geloof? Wie durft nog te geloven in de ander, maar vooral in zichzelf? Liefde en geduld: een zoektocht, maar bovenal vertrouwen. Vertrouwen in het besef dat ‘erin geloven’ ‘het beleven’ kan zijn. ‘Ik geloof het pas als ik het zie’, zeggen velen. Maar de waarheid is: je kunt het alleen zien als je erin gelooft. De wereld is mijn land, de mensheid mijn familie en Liefde is mijn religie.
Geboren uit moslimouders, getogen door christen-nonnen, en dan ontdekken dat je oma joods was, maakt je sceptisch en vol respect voor alle geloven. Alle geloven proberen op alle feestdagen om harmonie en eenheid te kweken. Het delen van brood is een begin voor het delen van familiegevoel. Ik vier bij mij thuis en Kerst en Rosj Hasjana en Jom Kippoer en Divali en Ramadan en Suikerfeest en Magha Puja. Uiteindelijk hebben alle geloofsfeesten maar één doel: samen delen. Het lekkerste eten is immers het eten dat je deelt, ongeacht met welke gelovigen je aan tafel zit.
Dit artikel is gepubliceerd in de MiX glossy over ‘flexibel geloven’. Meer informatie over de glossy is te vinden via de speciale website.
Samen delen ja, wanneer dat leidt tot instaan voor de ander. Instaan voor de vreemdeling, omdat je zelf vreemdeling bent. De ander is vreemdeling van jou en jij bent vreemdeling bij de ander. In die erkenning zijn we geen vreemden, maar broeders en zussen die elkaar hoeden, voor elkaar instaan en elkaar bevestigen in het unieke die we allemaal zijn. Op vele plaatsen gebeurt dat al, moge er nog vele plaatsen bijkomen.
Het is het 10 % probleem. 90 % van de voetbalsupporters zijn normaal, bij vrouwenvoetbal zelfs 100 %. Maar die 10 % daar weet de maatschappij geen antwoord op. Betrekt dit nu op religie en je ziet in alle geloven, ondersteund door nare ideologen met heel veel centjes, die 10 % haat en verdeeldheid zaaien. Want Ja, Nilgun, allemaal prediken ze liefde en bidden ze tot 1 God, en van God/Godin kan er uiteraard maar 1 zijn. Mits die bestaat. Maar die 10 % die zo zijn/haar Superioriteit predikt en daarvoor zelfs doodt, hoe overwin je die, daar ligt de uitdaging voor de mensheid. Prettig weekend.
Geduld heeft ook zijn grenzen natuurlijk. Ouders die teveel geduld met hun lastige en dreinende peuters hebben (en dat zijn er veel) schieten tekort in de opvoeding. En hoe zit het met geduld met de terugkomers uit het kalifaat?
helaas heb ik een andere ervaring liefde van ons ouders uit het westen is slecht ik mag het vaak en veel horen van mijn schoonzoon hoe slecht wij zijn maar gelukkig heeft hij het ware geloof (moslim )dat je je vrouw slaat en je kinderen mishandelt hoort daar ook bij gelukkig speelt voor ons geloof geen rol meer we zijn er klaar mee en de liefde die ik nog heb zijn voor mijn kleinkinderen voor zo lang het nog zal duren liefde ja het is een mooi woord
Vertel eens Jannie, wat bedoel je met -liefde van ons ouders uit het westen is slecht-? Ik denk dat daar een tragedie achter zit, vertel het gewoon eens, daar is dit blog van verbinding en begrip immers voor?
In de boeddhistische groep -waar ik een tijdje onderdeel van ben- blijft de t.v. uit en kranten zijn er niet.
Rust!
Wel zijn er kippen, paarden en biggen. Zwaluwen nestelen onder het dak en vliegen af en aan.
De bomen ruizen in de wind. Zon,regen en wind. Indrukwekkende wolkenluchten. Vrede!
We eten in stilte en in aandacht.
We concentreren ons op ons werk.
We zien, horen, ruiken, proeven en voelen.
Zijn!
Onder alle lagen aangeleerd en opgelegd gedrag, hervinden wij…
Het zelf!
De wereld is drukte om niets!
Even… ademen… niet denken…
niet moeten…
Alles is Liefde!!!
als we nou eens nergens in zoude geloven….. dan is er vrede! accepteer elkaar wit,zwart,moslim,joods,katholiek,protestant,boeddhisme enz. enz. enz. enz. enz. dan is het goed! geniet van de dagen die je heb op deze wereld, regen,zoneschijn,herfst,winter zomer, dieren,mensen, het is zo mooi! stop met geloven!!! en leef in het nu!!! en niet in een boek of iets…. getekend. liefde…