We spraken wensen en angsten uit voor de toekomst, over acceptatie en tolerantie. Diversiteit en inclusie. Er was passie, vuur en emoties gingen over en weer. Na afloop praatte ik na met een aantal mensen van de organisatie. Zij waren onder de indruk. En noemden de deelneemsters pittige vrouwen, ze waren assertief en uitzonderlijk.
Die opmerkingen zetten mij aan het denken. Want in mijn leefwereld waren er veel van zulke vrouwen. Deze vrouwen zijn niet uitzonderlijk of zeldzaam. Zij zijn de nieuwe mainstream. Alleen blijkt het beeld van de onderdanige, onderontwikkelde vrouw met ‘niet-westerse’ roots, hardnekkig. Het valt me op dat mensen zich soms geïntimideerd voelen door vrouwen zoals mijn gesprekspartners. Vrouwen die geen shit dulden en dat ook laten horen. Daarom worden ze weggezet als agressief en defensief. Terwijl die vrouwen juist dat doen wat de samenleving van hen vraagt. Namelijk vechten voor een volwaardige plek in diezelfde maatschappij.
Vriendelijk uiterlijk
De crux zit ‘m daarom in de beeldvorming. Hoe wij allemaal vinden dat de ander zou moeten zijn. Ik maak even een vergelijking met een klein kind. Van een kind dat er liefelijk uitziet, verwachten we ook beleefd en lief gedrag. Op het moment dat ditzelfde kind van zich af bijt, vinden we het fel en brutaal. Terwijl we dat van een kind dat druk en aanwezig is makkelijker accepteren.
Ik geef toe, ik ben ook één van die vrouwen die fel en scherp uit de hoek kan komen. Ik ben maar 1,58 en er is me verteld dat ik een vriendelijk uiterlijk heb. Al vanaf de middelbare school hoor ik aan dat ik pittig ben. Vooral op school en op het werk. ’Goh, dat had ik niet van jou verwacht’, hoor ik met enige regelmaat. Ik vond dat nooit erg. Ik laat graag mijn tanden zien als er in mijn ogen onrecht is.
Maar anderzijds zegt dit vooral iets over hoe er naar mij gekeken wordt. Of ik dat erg vind? Eigenlijk niet. Beeldvorming is maar een gedachte die niets zegt over de werkelijkheid. Assertieve vrouwen worden in de samenleving extra bekritiseerd. Als je eens kijkt naar hoe Jinek steeds wordt beoordeeld op haar felheid en ondertussen Pauw zijn opmerkingen onderuitgezakt over de tafel schiet, zie je duidelijk het verschil. Ik hou van vrouwen die vol gas door het leven gaan om het beste eruit te halen. Zij zijn geen uitzonderingen meer, maar de regel.
Deze column verscheen onlangs in magazine De Linker Wang.
Mooi artikel!
Zo duidelijk en herkenbaar!
Vooral het feit dat jezelf en de Vrouwen in je nabije omgeving al lang anders denken en doen is herkenbaar….
Voordat de ‘verkeerde’ beeldvorming vervaagd is moet er nog heel wat water door de Maas stromen….
Maar blijven publiceren en praten is het adagio!