Nog maar recent was de onthulling van het nationaal herdenkingsmonument in het Oosterpark van Amsterdam. Jaarlijks verzamelen honderden nazaten van Surinaamse en Antilliaanse afkomst en andere belangstellenden daar om hun respect te betuigen. Het kunstwerk van de Surinaamse kunstenaar Erwin de Vries verbeeldt het heden, het verleden en de toekomst.
Het heden toont dat er op steeds meer plekken in Nederland aandacht is voor Keti Koti, de emancipatie in 1863. Dit was voor de kolonie Suriname een administratieve afschaffing. Daar moesten de tot slaaf gemaakte mensen nog tien jaar lang onder dwang dezelfde zware en onbetaalde arbeid voortzetten.
Behoefte aan erkenning bij veel Nederlanders wier voorouders slachtoffer zijn geweest van slavernij is niet onterecht. Dit krijgt mondjesmaat gehoor, de weerstand neemt af. Provinciale besturen doen huiswerk en onderzoek naar hun rol, en bieden hier en daar hun excuses aan. Er is vooruitgang. Het glas is halfvol.
De aandacht zal naast de betrokkenheid van overheden, bedrijven en individuen nu ook moeten gaan naar doorwerking. Een systeem dat ruim 400 jaar met een bepaald doel op zijn plaats is gebracht en gehouden heeft diepgaande consequenties. Is de groeiende maatschappelijke interesse een teken dat Nederland daar klaar voor is?
Vele decennia vragen grassroots organisaties actief aandacht voor doorwerking en het wegwerken van de achterstelling en discriminatie van mensen van kleur uit de voormalige koloniën. Wat mij en collega-voorzitters van de comités 30 juni / 1 juli zorgen baart is de tendens tot vermarkting van Keti Koti zonder oog voor de genoemde diepere laag van de geschiedenis en doorwerking. Is dit een herhaling van het verleden? ‘Take what you can now’-gedrag, de handelsmentaliteit die op dit gevoelige onderwerp een smet legt. Zo is er ook de zorg dat als de aandacht én het geld weg is, niemand zich nog sterk maakt voor de ontwikkeling, positie en welzijn van de nazaten. We moeten nog zoveel leren van dit verleden, zonder de romantische laag wat er eeuwen op heeft gelegen vanuit het Witte perspectief.
Toekomst Om de impact van de slavernijgeschiedenis toegankelijk, begrijpelijk, behapbaar en overdraagbaar te maken, moeten we na dit herdenkingsjaar juist actief kijken naar de inhoud, naar wat er achter de komma komt. Het zijn pagina’s van de toekomst die wij samen gaan schrijven. Maar let wel op wie er aan de schrijftafel zitten!
Is er bereidheid om vanuit wit perspectief de mantel van het verleden mee te dragen? Zowel op nationaal als op individueel niveau is dit nodig om te ervaren dat het ook een emotioneel thema is, een thema waar de rationaliteit nu eens NIET de boventoon speelt. Het is nodig om te zien hoe dit verleden stelselmatig, bedoeld en onbedoeld, de zwarte mensen achterstelt en uitsluit. Racisme en discriminatie verminderen heeft diepgaande kennisoverdracht en psychologisch zelfonderzoek nodig om zo de gewenste bewustwording in ons cultureel archief te verankeren. Ook een verschuiving of betere verdeling van macht is nodig.
Dat in de race om geld voor projecten in het herdenkingsjaar de eisen zodanig zijn aangescherpt dat er minder grassroots organisaties door de selectie zijn gekomen is zacht uitgedrukt teleurstellend en roept vragen op. Aandacht voor slavernij en het koloniaal verleden van Nederland vraagt om een integrale en serieuze inclusieve aanpak van zowel provinciaal als lokaal bestuur waar wij als comité en grassroot organisatie vanuit de gemeenschappen graag ons steentje aan bijdragen. Zo kan de 1 juli viering bijdragen aan meer vreugde en echte verbinding.
Shirley Kambel, Comité 30 juni / 1 juli Zwolle, lid GroenLinks Zwolle
Anneke Dalger, Comité 30 juni / 1 juli Flevoland
Angelique Duijndam, Comité 30 juni / 1 juli Zeeland
Deze opinie verscheen onlangs in De Linker Wang.
als ik blijf denken in slavernij denk ik als de witte man –geld en nog meer geld.
400 jaren heeft DE WITTE MAN ( hOLLAND) GEBRUIK GEMAAKT VAN ARBEID EN GRATIS GELD.
nu waar is dat geld naar toe gegaan.
natuurlijk is in Holland gebleven.
nu hebben de witte mannen dat geld ook uitgegeven laten rollen.
er is geld met geld gemaakt.
maar alleen de witten hebben met zijn allen genoten.
nog steeds hebben de witten met zijn allen dat geld .
nu is het tijd om beetje bij beetje terug te betalen…
en ik vind dat de AOW GELD moet gebruikt worden om te betalen.
ik heb vandaag tijdens mijn werk 2 mannen ontmoet die wilde hun huis in amsterdam verkopen en waarom?
1 van de mannen hun vrouw is overleden.
maar meneer wil een sociale huurwoning.
toen ze weg waren ging ik kijken wat voor woning het was die ze wilde verkopen.
schrik niet 850.000 euro kosten koper.
die ene meneer kan niet omgaan met een computer.
en daarom was hij bij mij.
deze man is een van de 40 miljoen (en meer) witten mensen die te veel geld heeft van de kolonie (slavernij)
meneer heeft een pensioen van een paar honderd euro en A.O.W
daarom zeg ik schaf meteen de A.o.w af en geef dit geld aan de kolonie mensen terug.
A.O.W is = slavernij geld.