In het geregistreerde partnerschap was het voor twee mannen of twee vrouwen niet mogelijk om bijvoorbeeld kinderen te adopteren. Omdat de burgerlijke wet niet spreekt over man en vrouw bood dit de kans het huwelijk open te stellen voor twee mensen van hetzelfde geslacht. Het homohuwelijk werd in 2001 wettig mogelijk. Twee mensen van gelijk geslacht die voor de wet trouwen hebben nu dezelfde rechten en plichten als man en vrouw. Nederland was het eerste land die dit deed. Het werd gezien als een stap voorwaarts in de emancipatie van homoseksuele mensen, en dat was het ook. Menigeen dacht dat met deze stap ook de emancipatie was voltooid. Het geweld, verbaal en fysiek, dat afgelopen jaren mannen en vrouwen overkwam, omdat zij hand in hand liepen of elkaar kusten laat zien dat met het homohuwelijk de emancipatie nog lang niet is voltooid.
Gelijk
Vele landen zijn Nederland gevolgd, zoals recentelijk Duitsland, en hebben het homohuwelijk mogelijk gemaakt. Mij valt op dat het homohuwelijk invoeren gezien wordt als een teken van vooruitgang en van erkenning van de gelijkheid van mensen. Ik betreur deze beeldvorming. Mensen zijn niet gelijk en dat geldt ook voor hun relaties. Je doet mensen en hun relaties daarom tekort als je meent deze met elkaar te kunnen vergelijken. Mensen zijn gelijkwaardig. Het is hun recht om als zodanig door de wet beschreven en behandeld te worden. Het doet me goed dat eindelijk ook Duitsland van dit onderwerp geen kwestie meer maakt van macht. De CDU-CSU als partij hield het homohuwelijk tegen. Toen de leider van deze partij, Angela Merkel, recent ervoor koos de eventuele invoering van het homohuwelijk te laten afhangen van een hoofdelijke stemming stemden een groot aantal leden van haar partij voor deze vorm van gelijkwaardigheid van mensen, net als de SPD.
Kerk
De rooms-katholieke kerk heeft grote moeite met homoseksuele relaties. Dat komt voort uit haar regeling van de seksualiteit. Deze mag alleen beleefd worden in een huwelijk van man en vrouw, en moet daarbij mede gericht zijn op voortplanting. Elke beleving van seksualiteit buiten het huwelijk is zondig en dus verboden. De rooms-katholieke kerk heeft de vorm, het huwelijk, heilig gemaakt in haar beoordeling van de beleving van seksualiteit. Met de acceptatie van het homohuwelijk door deze kerk zou de nadruk op de vormgeving nog groter worden. Daarom vind ik het niet gewenst dat deze kerk het homohuwelijk aanvaardt. In de beoordeling van de beleving van seksualiteit zou deze kerk niet naar de vormgeving van een relatie moeten kijken, maar naar de kwaliteit van een relatie.
Vruchtbaar
Wanneer twee mensen oprecht van elkaar houden vind ik het vanzelfsprekend dat zij dit ook fysiek elkaar laten merken en in o.a. seksualiteit met elkaar beleven. Het wordt tijd dat mijn kerk haar ogen hiervoor opent en zich niet langer vastklampt aan de vormgeving van een relatie. Natuurlijk kan nu als bezwaar genoemd worden dat een relatie van twee mensen van hetzelfde geslacht onmogelijk op voortplanting gericht kan zijn. Mijn reactie hierop is dat de voortplanting een prachtige vorm van vruchtbaar zijn is, maar niet de enige. Ook homoseksuele relaties zullen vruchtbaar blijken als zij niet beoordeeld worden op de vorm, maar op de kwaliteit. Zoals ook huwelijken die kinderloos blijven wel terdege vruchtbaar kunnen zijn en door de kerk dus niet als minderwaardig worden beoordeeld.
Eerlijk gezegd lijkt mij dat een open deur. Elk mens is uniek en lopen er dus miljarden unieke beelden rond. Wanneer nu twee unieke beelden een relatie aangaan, lijkt het mij dat er een unieke relatie ontstaan is. En steeds meer mensen vinden en voelen dat we niet moeilijk moeten doen over unieke relaties. Waarom zou de Eeuwige, God, Allah de ene unieke relatie willen zegenen en de andere willen vervloeken? Dat er nog steeds mensen zijn die beweren dat hun godheid bepaalde vormen van unieke relaties vervloekt moeten zich wel realiseren dat hun godheid wel eens van gedachten verandert. Hoe lang is het geleden dat in een huwelijk tussen twee geloven de duivel op het kussen lag, dat schijnt de godheid die dat beweerde, toch afgeschaft te hebben en iemand met een blanke huidskleur mag best huwen met iemand met een niet blanke huidskleur. Daar dacht godheid vroeger heel anders over als ik het wel heb. Dus als godheid met de tijd mee gaat, dan hoeven wij toch ook niet zo moeilijk te doen.
Ik was vorig jr in het etnologisch museum in Madrid, daar hadden ze een indeling in 16 mestiezensoorten (indiaan/blank, 3/4 1/4 halfbloed/neger, japanner/mulat etc etc gemaakt op schilderingen uit 16de eeuw. Wel paradeerde de blanke daarop als de grote meneer (nooit mevrouw trouwens), maar ze gingen wel allemaal naar dezelfde kerk, en, als ze goed hadden geleefd, dezelfde hemel, dus beetje dimmen graag!
Dirk, ik herinner me nog de apartheid in Zuid Afrika en waar komt I have a dream ook alweer vandaan. En dat van de duivel op het kussen van twee geloven was in mijn jonge jaren een gangbare uitdrukking. Precies wat je schrijft: dezelfde kerk en als ze goed hadden geleefd (en wie bepaalde dat laatste, drie maal raden).