Toen zij haar schoondochter belde om te vragen of ze haar kon helpen, werd ze weggedrukt en ontving daarna een WhatsAppbericht dat zij niet meer moest bellen of appen. Deze schoondochter had haar nota bene lachend geleerd hoe ze moest omgaan met de mobiele telefoon en al die technische dingen.

Deze schoondochter had zij met open armen ontvangen omdat zij zo enorm op haar zelf lijkt. Een hardwerkende jongedame vol ambitie. “Ik weet nog dat ik tegen mijn zoon zei dat hij eindelijk een goede vrouw had gevonden”. Ruim drie jaar geleden werd een prachtige kleindochter geboren en elk weekend mocht oma oppassen tot groot plezier van oma en van de kleindochter.

Hier in het buurthuis voel ik hoe de ruimte zich vult met het intense verdriet van deze oma. Mijn zoon is weg, verliefd geworden op een andere vrouw en daar kan ik niets aan doen. Maar ik kan toch niet gestraft worden voor het gedrag van mijn zoon?

Zij vertelt mij dat ze begrip heeft voor de boosheid van haar schoondochter en dat zij tegelijkertijd haar zoon ook wil verdedigen. Verliefd worden op een ander kan iedereen overkomen. De tranen staan inmiddels vol in haar ogen. Er zitten twee andere dames aan tafel die zich in het gesprek mengen en die haar proberen te troosten.

Even een tussenstap. In Amsterdam Zuidoost is het gebruikelijk dat mensen “bemoeien”. Dat zij elkaar willen opvangen in hun verdriet en dat heeft vaak mooie kanten. Ze vertellen haar dat deze schoondochter rust en ruimte nodig heeft om haar verdriet te verwerken en dat ze binnenkort wel zal bijdraaien. “En wat als zij dat niet doet?” “Dat kan gebeuren en dan moet je haar met rust laten. Dan moet je leren omgaan met jouw verdriet. Het is immers haar kind en voor het kind is het niet goed als er wordt gevochten.”

Mijn eigen hart breekt nu. Ik weet dat deze dames die veel ouder zijn dan ik ben, uit ervaring spreken. En de hoopvolle Tanja wil nu zeggen dat alles goed komt. En tegelijkertijd voel ik dat die woorden nu niets zullen bijdragen. Dat deze mevrouw met al haar verdriet nu vooral een luisterend oor nodig heeft.

Ik weet niet of het goed zal komen, ik weet wel dat wij allemaal verdrietige verhalen hebben en dat wij veel meer gewoon moeten luisteren naar elkaar zonder meteen met raad en daad klaar te staan.

Ik fiets na dit gesprek weg met een onbestemd gevoel. Een gevoel dat ik deze mevrouw in de kou heb laten staan. Dat ik haar kleindochter niet dichter bij heb kunnen brengen. Ik pink zelf een traan weg omdat het leven elke dag opnieuw ons hart kan breken en dat een luisterend oor wel een begin van een pleister kan zijn. Dat kleine meisje moet nu haar oma missen omdat haar mama zoveel terecht verdriet heeft.

Deze drie vrouwen kan ik nu alleen maar liefdevolle gedachten sturen. Ik stap van mijn fiets, ga op de berm staan, zoek mijn telefoon en stuur mijn bonusdochter een app: “Mag mijn kleinzoon dit weekend komen logeren bij ons?” Ik ontvang bijna meteen een app terug met een smiley en een tekst dat hij zich nu al verheugd en ik besef mij hoe gezegend ik ben.

Vanaf mijn tenen tot mijn hoofd voel ik de hoop dat tante binnenkort ook zo’n bericht krijgt. Zodat haar hart de troost en de pleister krijgt.

1653508800352

Tanja Jadnanansing

Tanja Jadnanansing is de dochter van een Surinaams/Hindoestaanse vader en een Arubaanse moeder. Ze studeerde Rechten en was onder meer …
Profiel-pagina
Nog geen reactie — begin het gesprek.