Hoe kwam deze brief tot stand?

“Anousha Nzume: “We zijn allemaal erg geschrokken van het nieuws van Mitch Henriquez, maar ook van de reacties vanuit de politie, het OM en de politiek. Onderling spraken we onze bezorgdheid uit en hadden we de behoefte om wat te doen. Met de brief willen we nog eens helder uitleggen waar onze zorgen in zitten, de kern van de zaak. Er is zoveel aandacht naar de rellen in Den Haag gegaan, dus we hadden de behoefte om de aandacht te verleggen naar de zorgen die we hebben. We hopen dat we verschillende mensen aanspreken door de verschillende ondertekenaars. En dat bijvoorbeeld fans van Typhoon, lezers van Harriet Duurvoort en volgers van Lynn Zebeda zich kunnen vinden in onze brief.”

Wat heeft jullie, naast de dood van Mitch Henriquez, vooral geraakt?

Sunny Bergman: “Ik was met name verbolgen over de foutieve berichtgeving. Het Openbaar Ministerie bracht verkeerde informatie naar buiten en media namen dat klakkeloos over. Daar heb ik ook een stuk over geschreven. Ik had bovendien net een evenement verzorgd bij de politie over etnisch profileren, samen met Sinan Çankaya, en dan gebeurt dit. Het onderwerp moet dus meer aandacht krijgen. Kijk, je kunt niet bewijzen dat het discriminatie was, maar de onderzoeken geven aan dat dit wel veel gebeurt en kijk ook maar eens naar de fietsscène in mijn documentaire Zwart als roet.”

Denise Jannah: “Weet je, het was natuurlijk geen dood met voorbedachte rade, maar Mitch Henriquez is wel dood. Daar zijn de vijf agenten schuldig aan. Er is een duidelijke parallel met wat in Amerika met Eric Garner is gebeurd. Maar er wordt door de verantwoordelijken te veel de andere kant op gekeken, ontkend. Daar schieten we niks mee op. We moeten verder. Kijk, die rellen keuren wij vanzelfsprekend ook af. Er is een Surinaams gezegde: Atibron n’e meki bun pkin, boosheid baart geen goede kinderen. De relschoppers doen Mitch Henriquez zijn nagedachtenis geen goed. Ze doen de gemeenschap geen goed. Tegelijkertijd lijken zij een welkome bliksemafleider voor de politiek. De jongeren die rellen, die worden uitgekotst door de politiek. Maar zij zijn wel de toekomst en we moeten ze erbij zien te houden. Nu vertrouwen ze de overheid niet. We moeten ons afvragen: waar is dat door gekomen? De oorzaken worden reeds jarenlang ontkend. De punten die wij aandragen moeten eindelijk serieus genomen worden. Nederland zal er beter van worden.”

Jullie vragen om het aftreden van korpschef Van Musscher, is de dialoog niet meer mogelijk?

Anousha Nzume: “Als ik voor mijzelf spreek, dan heb ik weinig vertrouwen in een dialoog met hem. Hij heeft gezegd dat er niets aan de hand is binnen het korps, en aanvankelijk heeft hij geen excuses aangeboden. Pas later deed hij dat, aan de familie van Mitch. Bovendien is er door zijn korps verkeerde informatie gegeven aan het Openbaar Ministerie. Hij had meteen kunnen zeggen “We gaan uitzoeken hoe het precies zit.” Dat deed hij niet. Het zou hem sieren als hij zegt dat hij dit niet aankan en dus aftreedt.”

Sunny Bergman: “We willen vooral druk uitoefenen op de politie en de politiek. Het aftreden van de korpschef is op zich terecht, maar niet als het slechts symboolpolitiek is. Er moet meer gebeuren. We hebben een structurele aanpak van de problemen nodig.”

Wat hopen jullie verder te bereiken met de brief?

Anousha Nzume: “Het gaat niet om de poppetjes. Kijk, Van Aartsen ontkent dat er racisme is en Rutte reageert alleen op de rellen, maar als je poppetjes wisselt ben je er nog niet. Institutioneel racisme is een breder maatschappelijk probleem, zoals ik ook in mijn [voor een Prix Europa genomineerde, red.] programma Uitgesloten aantoon. Het zou louterend zijn als uit deze verschrikkelijke gebeurtenis een maatschappelijke dialoog voortkomt. Dat we die niet neerslaan. Dat is wat in Rusland gebeurt, dat willen we hier toch niet?”

Denise Jannah: “Mijn boodschap is: luister naar elkaar, ook als je elkaar niet helemaal snapt. En praat ook over je overeenkomsten, want die hebben we zoveel. Of doe samen wat, zoals muziek maken. Muziek is magisch. Begin dit jaar deed ik een tournee in Rusland en iemand vroeg me hoe ik politiek zie. Toen zei ik: “Het zou mooi zijn als alle wereldleiders samen een band zouden vormen. Samen ‘grooven’, en om de beurt soleren.”  We moeten het immers met elkaar doen. Om te weten waar we naar toe gaan, moeten we weten waar we vandaan komen. We zullen nu dus met elkaar door het stof en de modder moeten kruipen om elkaar daarna de hand te kunnen schudden. Als we door deze gebeurtenis nou eens het beestje bij de naam durven te noemen. Wat is er nu mis mee om de bestaande ongelijkheid te erkennen?”

B Mijland bw

Bart Mijland

Humanist

Bart Mijland is de Groen & Kleurrijke Humanist en houdt zich bezig met vraagstukken rondom duurzaamheid, diversiteit en inclusie. …
Profiel-pagina
Nog geen reactie — begin het gesprek.