De rechtbank stelde dat het woord ‘racist’ “mede door de massale volkerenmoord op Joden, Roma en Sinti tijdens de Tweede Wereldoorlog een bijzonder negatieve lading” heeft. Daarom draagt het bij aan de ernst van de belediging en de aantasting van de waardigheid van Hilbrand Nawijn. De laatste tijd voeren we veelvuldig de discussie over de strafbaarheid van beledigingen. Die discussie kan ook hier gevoerd worden. Maar er is een andere kant aan de zaak. Het benoemen van racisme of het aanwijzen van racisten is inderdaad een heikel punt in Nederland. Een zwaardere belediging lijkt haast niet mogelijk. De rechtbank bevestigt dit met haar uitspraak.
Emotioneel
Aan de ene kant kun je stellen dat reacties op het racisme-verwijt vaak emotioneel en overdreven zijn. Het verwijzen naar de Tweede Wereldoorlog door de rechtbank is daar een voorbeeld van. Het roept, zeker in deze dagen van herdenkingen, allerlei gevoelens op van verdriet en woede, maar ook schuld en schaamte. Sommigen willen onder het mom van ‘Geen 4 mei voor mij’ niet meedoen aan de Dodenherdenking, of het juist op alternatieve wijze vieren omdat er meer is dan de Tweede Wereldoorlog om bij stil te staan. De doorwerking van het slavernijverleden bijvoorbeeld of de weerstand van Europa als het gaat om vluchtelingen en moslims. Die weerstand uit zich meer dan regelmatig in xenofobe, islamofobe en ja, ook racistische uitingen. Het trekken van de Tweede Wereldoorlog-kaart om de discussie hierover dood te slaan baart mij zorgen. We mogen dit toch wel benoemen?
Brug
Tegelijkertijd kun je uit de heftige reacties op het racisme-verwijt afleiden dat men klaarblijkelijk vindt dat racisme volstrekt ontoelaatbaar is en dat men zich hiervan wil distantiëren. Een land dat geen racisme accepteert heeft de potentie het probleem aan te pakken. Er lijkt dus een brug mogelijk tussen de emotionele afwijzing en de oplossing. Maar dan moet die brug wel gebouwd worden. En dat begint bij de juiste materialen en houding. Want de brug komt er zeker niet wanneer we in de emotie blijven hangen en daardoor onze kop in het zand steken. De materialen zijn volop aanwezig. Er is zeer veel kennis en kunde in ons Nederlandse huis wanneer het gaat om racisme. Wanneer je je verdiept ontdek je dat het over meer gaat dan Nazi-Duitsland. Meer dan Zwarte Piet. Meer dan beledigingen. Meer dan etnisch profileren. Meer dan lage schooladviezen. Meer dan armoede. Meer dan vooroordelen. Het is al dat en meer.
Dialoog
Mijn zorg is dat we door dit soort rechtszaken en geprikkelde reacties op het racisme-verwijt nooit die brug kunnen bouwen. Wat zou het toch mooi zijn als Nawijn niet naar het middel van de rechtspraak had gegrepen, maar samen met Lennart Feijen een openbare dialoog aan was gegaan over de inhoud van het woord racisme. Wanneer ze in Zoetermeer een stukje van die brug waren gaan bouwen. Dan had Feijen zijn uitspraak kunnen onderbouwen. Misschien zou Nawijn dan zeggen: “Ja, ik heb racistische denkbeelden, maar ik wil er wat aan doen.” Mogelijk had hij het verwijt alsnog verworpen. Het punt is: er kan en mag meer gesproken worden over wat racisme precies is. De experts weten het wel en zullen aan zo’n dialoog misschien geen behoefte hebben. Maar zolang het maatschappelijk debat on- of slecht geïnformeerd blijft komen we als samenleving geen stap verder. En dan zijn we met z’n allen huichelachtig bezig. En daarin schuilt het echte venijn.
Maar ‘geitenneuker’ mag wel? Waar is de tijd dat de rechter nog onpartijdig was….
Bart, er spelen ook 2 andere dingen:
– de inflatie van het woord racist. Iedereen en alles is racist…
– BEHALVE als bijv een moslim zegt: ” ik wil niet dat mijn kinderen met een niet-moslim trouwen”
Uiterst discriminerend, en toch verwijten wij dat deze moslim niet.
Waarom eigenlijk niet??
Vroeger had je ‘ketter’. Er alleen nog maar van beschuldigd, moest je al op je hoede zijn. Met ‘racisme’ vandaag idem: een totalitaire banvloek! Er vagelijk van beticht, is nerveuze ontkenning eerste, beste reactie; reputatie en carrière staan op het spel. En zo laat racisme zich om te beginnen identificeren als een variant van een bij ons vergaan mechaniek van sociale uitsluiting.
Wie vandaag mensen reputationele schade en erger wil toebrengen, doet dat het best door hem ‘racisme’ aan te wrijven. Dat crimen te hebben begaan is weliswaar moeilijk te bewijzen*, maar ditzelfde feit maakt het ook des te moeilijker om aan te tonen dat je hem níet hebt gepleegd. En je begrijpt dat een bepaald slag politieke lui graag met het concept racisme aan de slag gaat.
* In verband met de moeilijke betrapbaarheid op ‘racisme’, zijn er 1995 gespecialiseerde discriminatie-officiers van justitie aan gesteld. Deze experts zullen elke discriminatie zaak bij een landelijk aanmeldingspunt aanbrengen. Reden voor deze centrale regie opgegeven is: ´´Als in Vlissingen een man van Turkse afkomst wordt beledigd, raakt dat ook de Turkse gemeen¬schap in andere arrondis¬sementen.´´ ´
BIJ DEZEN GEVEN WIJ U KENNIS VAN DE GEBOORTE VAN´…..een statusgroep. De instelling van deze bijzondere rechtspleging roept de vraag op….
Renzo, ik geloof niet dat er in brede zin een goed begrip bestaat van wat racisme inhoudt. We kennen allemaal een enge en oppervlakkige betekenis. Zelf ben ik daar pas enkele jaren geleden achtergekomen en ben me sindsdien aan het verdiepen. Meer daarover vindt je hier op Nieuwwij.nl
Volgens mij wordt die moslim dat en nog veel meer (zinnige en onzinnige dingen) wel verweten. Ligt eraan wie je het vraagt natuurlijk. Maakt het overigens nog geen racisme.
Daarom: meer in gesprek over wat racisme nu daadwerkelijk is. Alleen maar zeggen dat we het afkeuren, dat iemand het wel of niet is, dat leidt nergens toe. Als we hier wat vruchtbaarders mee willen zullen we eerst moeten weten wat het is. Die expertise is er, zoals gezegd wel. We hoeven er alleen kennis van te nemen en de geestelijke worsteling aangaan om het te bevatten. Is niet gemakkelijk, wel belangrijk.
HPax, de wet is een zéér beperkt middel wanneer het gaat om het aanpakken van racisme. Ook hier blijkt regelmatig dat het recht niet kleurenblind is. Niet dat kleurenblindheid het streven moet zijn. Maar dat is voer voor een heel andere discussie.
@ Mijland 120516/12.18
Ik had het in principe niet over het áánpakken van racisme, maar over hoe moeilijk het is van iemand te bewijzen dat hij het heeft gepleegd. Bij NL-Justitie moesten ze extra Officiers van Justitie (deskundigen!) aanschaffen om voldoende mensen op dat crimen te kunnen betrappen. Terwijl het toch zo’n beetje de misdaad van onze eeuw is. Maar misschien daarom juist hun aanstelling, om aan de vraag ernaar te kunnen voldoen. Racisme is modern en modieus. De Romeinen en Grieken, onze meesters, hoor je er niet over.
En zo kwam ik tot de overweging dat de misdaad van racisme waarschijnlijk niet betstaat, al kun je er best voor worden gestraft, zoals vroeger voor ketterij.
Sociologisch komt racisme neer op mensen beoordelen en behandelen niet als individu, maar als lid van een soort of, tegenwoordig ook, van een groep. De ideologie van de individu die ons beheerst staat dat niet toe en verplicht ons zo om een deel van de werkelijkheid te negeren. Individualisme en racisme veronderstellen elkaar.