Dit is een ode aan de stoorzender. De idealist. De plaaggeest van de status quo.

Jij stelt kritische vragen. Wijst op blinde vlekken. Zaagt aan de stoelpoten van stugge structuren.

Jij bent vaak eenzaam. Niet ‘één van ons’. ‘Je hebt geen humor’. ‘Je doet altijd zo moeilijk’. ‘Daar heb je haar weer’.

Gelijkdenkenden waarschuwen soms fluisterend: ‘Pas op.’ ‘Denk aan jezelf.’ Of: ‘Schreeuw niet te hard, straks luisteren ze echt. En werkt het averechts.’

Jij vertrekt. Wordt op non-actief gesteld. Ontslagen.

Jouw toon zou te hard zijn. Of juist weer te zacht.

Maar juist jouw toon klinkt als muziek in de oren. Zuiver en in de maat. Jouw lied ademt verandering. De coupletten zagen aan de stoelpoten van de macht, ritmisch en onophoudelijk. Het is opzwepend.

Inspirerend.

Dit is een ode aan de stoorzender. De moedige. De eenzame. De nachtegaal die zingt overdag.

Jouw lied van verandering boezemt angst in bij hen die stilstaan. Laten we samen zingen. Jouw lied meerstemmig maken.

Alle stoorzenders verenigt u.

 

 

 

(Met dank aan een citaat van journalist Hassan Bahara in het boek ‘Heb je een boze moslim voor mij?’: “Je bent een stoorzender op de redactie. Alleen al door je aanwezigheid. Je bent er.”)

Zoë-4-kopie-mini

Zoë Papaikonomou

Schrijfster, onderzoeksjournaliste en docente

Zoë Papaikonomou is schrijfster, onderzoeksjournaliste en mediadocente. Haar werk is gericht op diversiteit, inclusie en …
Profiel-pagina
Al 5 reacties — praat mee.