Als een schip in de storm verzeild raakt, kan een kompas het op koers helpen houden. Geldt dat niet ook voor de politieke storm, waarin we nu rondslingeren? Op welk kompas koersen onze politieke leiders? Blijven waarheid en recht onze koers bepalen? Blijven we de internationale instituties hoog houden als de gestalten die de generaties voor ons hebben gebouwd om deze waarden kracht bij te zetten en body te geven?
Als een schip in de storm verzeild raakt, kan een kompas het op koers helpen houden. Geldt dat niet ook voor de politieke storm, waarin we nu rondslingeren? Op welk kompas koersen onze politieke leiders? Blijven waarheid en recht onze koers bepalen? Blijven we de internationale instituties hoog houden als de gestalten die de generaties voor ons hebben gebouwd om deze waarden kracht bij te zetten en body te geven?
In dergelijke stormen komt het meer dan ooit aan op de koers die we kiezen en de keuzes die we maken. Voor welke waarden willen we gaan? Ook in onze binnenlandse stormen voelen we meer dan ooit, hoe deze keuzes ons dichter op de huid komen dan anders. Laten we ons leiden door angst: de angst om te verliezen wat we hebben verworven? Laten we ons leiden door teleurstelling: omdat de toekomst niet zo rooskleurig is, als ‘men’ ons lang deed geloven? Veel mensen voelen zich bedrogen, bang en verbitterd.
Misschien kozen we in de stembus vanuit dergelijke gevoelens nu eindelijk eens voor onszelf. Maar nu lezen we hoe onze ministers eigen ambtenaren en adviesorganen compleet negeren. En we horen hoe politici uitspraken doen, die evident in strijd zijn met de waarheid. Hoe de journalistieke waarheidsvinding in een kwaad daglicht wordt gezet. De president van de Amsterdamse rechtbank luidde de alarmklok over de afkalving van de rechtsstaat. Voor mensen met weinig geld wordt het te duur om hun recht te halen. En ook de regering wordt steeds vaker door rechters teruggefloten. Steeds meer zie je dat politici de onafhankelijkheid van de rechterlijke macht op een kwalijke en gevaarlijke manier ter discussie stellen.
Ook in ons land verdrinkt de waarheid in steeds hogere golven van leugens en klinkklare onzin. Ook in ons land wordt de onafhankelijkheid van de rechterlijke macht aangetast en lijkt het recht steeds meer een voorrecht voor rijken te worden.
Niets menselijks is ons vreemd. De Bijbelse profeten signaleerden keer op keer deze valkuil van de macht. Het recht is verdrongen en de waarheid struikelt op straat. Hoe herkenbaar zijn deze woorden? Uit de mond van een profeet (Jesaja 59,14) komen ze tot ons van ruim 2.500 jaren her. Ook vandaag, ook voor ons zijn recht en waarheid onomkeerbaar te midden van die omkering aller waarden. En we weten dat we ook vandaag het beste zicht op deze waarden krijgen vanuit het perspectief van hen, die slachtoffer zijn van onrecht en leugen.
Natuurlijk hebben de woelige baren ook op ons werk bij Stek hun impact. Nu al merken we hoe de armoede verdiept en verschraalt. Nu al zien we hoe moeilijk het is geworden om zonder veel geld of inkomen een betaalbaar huis te vinden. Ze zeggen dat het komt omdat al die vluchtelingen voorrang hebben… En we zien ook nu de waarheid op straat struikelen en onderuit gaan. Wie helpt haar overeind? En ook nu al zijn er politici die pleiten voor de strafbaarstelling van de hulp aan mensen zonder papieren.
Niemand weet wat de tijd ons zal brengen. Maar we willen blijven werken aan een stad die niemand uitsluit. Ook de mensen zonder papieren niet. We willen blijven koersen op het kompas van waarheid en recht. Het magnetische noorden van dit kompas kan niet anders zijn dan dat wij geloven in mensen. Mensen die in deze duisternis licht geven. Mensen die ervoor kiezen om te geven en te delen. Mensen die zo de doem doorbreken (naar Huub Oosterhuis, Psalmen vrij 112).
Het zal nu minder makkelijk zijn om koers te houden. Het zal meer van ons vragen en het zal ook meer vragen oproepen. Het zal ons waarschijnlijk ook persoonlijk dichter op de huid komen te zitten. We zullen er misschien meer voor moeten doen of juist meer voor moeten laten. Hoe meer dat zo is, hoe harder we de verbinding met elkaar nodig zullen hebben. Om elkaar te versterken, te beschermen en te bezielen.
