Zo ben ik tijdens een research voor een schoolonderzoek tegen wat statements over ontwikkelingshulp van het Westen gelopen. Aanleiding hiervan was een avondje scrollen op Twitter. Zo zag ik een tweet voorbij komen die resulteerde in een discussie die in de thread eronder doorging. “Ontwikkelingshulp van het Westen? Nah. Wij hebben het al veel te druk met onze eigen armoede.”
Natuurlijk was het niet zo geformuleerd, maar dat was eigenlijk wel de echte boodschap die erin stond. Ik schrok hier best van. In de thread stonden tweets met een soortgelijke mening, maar ook tweets van mensen die wilden laten zien dat het Westen juist wél hielp. De voorbeelden die hierbij genoemd waren betroffen vaak een situatie waarin het om één persoon ging, bijvoorbeeld iemand die verplicht teruggestuurd werd naar het geboorteland.
Ik, als moslima met een andere etniciteit, vind zulke dingen natuurlijk erg kwalijk. Toch vind ik het niet genoeg. Waarom wordt er pas aandacht en hulp geschonken aan iets als het op de politieke agenda komt? Waarom moet iets eerst volop in het nieuws komen voordat er gekeken wordt naar steun en hulp? Moet iets pas eerst door de mediapoortwachters komen voordat er empathie getoond kan worden? Ik vind het erg mooi om te zien dat er organisaties en inzamelpunten zijn voor bijvoorbeeld de aardbevingen in Turkije en Syrië. Mensen die gelijk paraat staan om spullen, kleding of geld te doneren aan de mensen die het nodig hebben. Ik krijg er een wij-gevoel van. Ook vind ik het mooi dat er zoveel steun wordt gegeven aan de mensen die lijden in de oorlog in Oekraïne. Zo zou het eigenlijk altijd moeten gaan.
Het klinkt cliché, maar uiteindelijk leven we met zijn allen in één wereld. Ik vind het erg jammer om te zien dat de bezetting van Palestina zo weinig aandacht krijgt. Wat moet er gebeuren totdat al deze onschuldige mensen die dagelijks geïntimideerd of verjaagd worden ook dat kleine stukje empathie krijgen? En hoe zit het eigenlijk met de Oeigoeren? Wat is er met hen gebeurd na de korte periode aandacht die zij kregen in het nieuws? Iets hoeft niet pas eerst een les te worden om te beseffen dat we elkaar nodig hebben. Uiteindelijk zijn we één grote groep en moeten we er voor elkaar zijn.
Deze column verscheen onlangs in De Linker Wang.
