Onverloren eerbaarheid

Of zit ik er gewoon naast en zijn deze twee oorbaar verloofd en hebben de families er weet van of niet, maar is dat geen punt? Dat zou ook zomaar kunnen. De islamitische gemeenschap in Nederland en algemeen in West-Europa is als het om seksualiteit en seksuele relaties gaat ongelooflijk verdeeld. Er zijn er die de Europese moraal overgenomen hebben, waarmee ik bedoel dat ze vrijheid hebben zelf te beslissen met wie ze seksuele relaties aangaan, zonder dat de omgeving zich er mee bemoeit. En er zijn er bij die zich laten uithuwelijken, en dat zijn dan zowel meisjes als jongens.

Als je de websites leest van islamitische signatuur, dan kom je in aanraking met een ‘vrijheidslievend’ discours. Het klinkt allemaal zo natuurlijk en voor de hand liggend: de man heeft zijn rol, de vrouw de hare. Daar zijn de belangen van familie en eerbaarheid. Hoe gemakkelijk kan het zijn. Je houdt je aan de regels en iedereen is gelukkig. Religie heeft de eigenschap zich met alle terreinen van het menselijk leven te bemoeien en dat geldt dus ook voor de seksualiteit. De regels lijken zo simpel maar zijn – heel – scherp. Seks is eigenlijk alleen mogelijk binnen de heilige band van het huwelijk. Daarbuiten is het onmogelijk, want dan komt de maagdelijkheid van de vrouw in het gevaar. Om over relaties tussen mannen en mannen en vrouwen en vrouwen nog maar te zwijgen.

Een tekst op deze site over de formele regels van de islam over seksualiteit komt al snel neer op een reeks van do’s en vooral don’ts. Dat ga ik niet doen.

Het is natuurlijk veel spannender te luisteren naar andere geluiden. Ik vind de opvattingen van moslima Samira Bouchibti opmerkelijk. En ook die van moslim Ahmed Marcouch. Beiden veroordelen homoseksualiteit niet en proberen het een plaats te geven in hun islambeleving. Dat is mooi, maar ook een beetje gratuit. Ik zou wel eens willen weten of beiden ook voor seks voor het huwelijk zijn in geval van moslims en moslima’s. Dat ligt veel dichterbij veel moslims dan homoseksualiteit. Zouden ze zich daar publiekelijk over willen uitspreken? Ik heb het ze – nog – niet horen doen.

Het grappige van het geval is dat in Marokko, land van origine van Bouchibti en Marcouch, de seksuele moraal belangrijke veranderingen ondergaat. Natuurlijk geldt ook daar het islamitische discours als rode draad. Maar recente studies tonen aan dat met name de vrouw haar eigen seksuele rol meer en meer opeist en ook realiseert ondanks de conservatief islamitische regering. Je zou kunnen zeggen dat Marokko Nederland progressief aan het inhalen is, hoewel de vlag(gestok) van de volledige seksuele vrijheid natuurlijk nog lang niet uit kan.

Ik denk dat de kern van het verhaal er een van beeldvorming is. Die beeldvorming is dat seksualiteit en seksuele relaties onder moslims onder curatele staat van een heel strak stelsel van regels. Ook ik ben behept met deze beeldvorming, getuige mijn reacties op het vrijende moslimstelletje in het park (dat nog danig schrok van mijn honden die nieuwsgierig snuffelend op hen afgingen. Waarom zijn moslims toch zo bang voor honden? Of is dat weer een vooroordeel van mij?). Maar ik denk en ik weet ook dat er talloze moslimjongens en -meiden zijn die relaties aangaan en afbreken en uiteindelijk volledig vrij hun partnerkeuze doen. Ik zou willen dat deze zich meer en meer outen, dat zal de vrijheid binnen de islamitisch gemeenschap goed doen en hun beeldvorming bijstellen. Dat laatste blijft hard nodig.