Suurmond schrijft onder meer: “De profeet Mohammed was tegelijk een gewapende politieke leider. In moslimculturen zijn religie en politieke macht dan ook gewoonlijk twee handen op één buik. Diversiteit wordt al snel als een afwijking van de norm beschouwt, of zelfs als een belediging die met geweld moet worden tegengegaan. Zie het lot van journalisten vandaag in bijvoorbeeld Turkije, Egypte en Iran.”
Islamitisch geïnspireerd terrorisme is wereldwijd een groot probleem. En het klopt dat de profeet Mohammed een gewapende politieke leider was. Maar het christendom en de islam laten zich niet vergelijken door de personen Mohammed en Jezus met elkaar te vergelijken. Volgens christenen is in de persoon van Jezus het mysterie van Gods liefde op ultieme wijze zichtbaar geworden. Ze belijden Jezus daarom als Christus. Voor moslims heeft de profeet Mohammed deze status helemaal niet. Ik heb dit eerder onderbouwd in een betoog naar aanleiding van de onrust na de aanslag in januari 2015 in Parijs.
‘God wil het’, zeiden de zeer gewelddadige kruisvaarders. En vandaag zeggen sommige christenen dat soms ook, bijvoorbeeld als zij bombardementen steunen of wanneer zij als christen-zionisten de genocide op het Palestijnse volk legitimeren. En wat te denken van het christelijk nationalisme in veel Oost-Europese landen zoals Servië en Rusland? In naam van God gaat veel fout. Ook in Jezus’ naam gaat veel mis. Niet alleen vroeger.
Betogen met als strekking ‘Onze God is de beste’ geven naar mijn smaak geen pas. Natuurlijk heeft Jean-Jacques Suurmond gelijk: Jezus kwam om te dienen en te troosten. Maar ook in de islam spelen deze eigenschappen een rol en worden zij toegedicht aan de Eeuwige. Laten we zoeken naar wat troost en verbindt en niet te klein denken over hoe de Eeuwige zich te midden van dood en duisternis openbaart als trooster en lichtbrenger. In talloze talen en tradities, inclusief de islam.
Bovenstaande tekst werd eerder geplaatst op de website van Theo Brand.
De auteur heeft mij niet goed gelezen. Ik zeg niet dat terrorisme inherent aan de islam is. Wel wordt geweld al vanaf het begin als een handig en geaccepteerd instrument ter verspreiding van de leer gezien. Ook zeg ik niet dat Jezus superieur aan Mohammed is. Dat lijkt mij nogal kinderachtig: ‘mijn god is de beste’. Wel zeg ik dat Jezus heel anders is dan de profeet van de islam. Persoonlijk vind ik hem daarom beter maar er zijn genoeg moslims die deze geweldloze rabbi juist als inferieur zien, een doetje vergeleken met hun zwaardzwaaiende profeet.
Als niet-Christen en niet-Moslim:
Wellicht kan Mohammed beter vergeleken worden met Paulus
Dat was toch geen aardig, zelfs een agressief mens, vergelijk bv z’n Romeinen-brief
Misschien moet daar maar eens een keer afstand van genomen worden.
Jean-Jacques, ik heb jou wél goed gelezen. Jouw boodschap (zonder elkaar nu op woorden te vangen) luidt: het geweld zit ingebakken in de islam. Het zou mooi zijn als je inging op mijn argumenten, bijvoorbeeld over het niet zomaar kunnen vergelijken van Christus en Mohammed. Trouwens erg knap van de zwaardzwaaiende christenen door de eeuwen heen: zij deden het zonder voorbeeld. Kortom: mensen vinden altijd wel een argument voor geweld, of ze nu christen, moslim, jood of atheïst zijn.
Theo Brand: in de geloofspraktijk van de islam heeft Mohammed een bijna vergelijkbaar hoge status als Jezus in het christendom. Evenals Allah mag hij bv. niet afgebeeld worden. Ook komt hij, net als Jezus, in de geloofsbelijdenis voor: er is 1 God, dat is Allah en Mohammed is zijn profeet. Wie aan M. komt, komt aan God – vraag maar aan de belaagde cartoonisten. Het machtsinstinct hebben wij mensen geërfd van het dierenrijk. De vraag is: welke religie helpt ons met dat primaire instinct het beste om te gaan? In mijn optiek is de invloed van de geweldloze Jezus hier heel wat kritischer dan die van M. Het zegt iets over de kracht van dat instinct dat christenen desondanks vaak naar geweld hebben gegrepen. Zoals Erasmus verzuchtte in zijn pamflet tegen oorlog: ‘Waarom gooien wij Christus niet overboord, in plaats van ons op zijn naam te beroemen?’
‘Onze God is de beste’… Waar heb ik dat eerder gehoord? ‘Mijn God is tolerant’, ‘Mijn God trouwt homo’s’ enz. Daarom heb ik zo’n moeite met de campagne van mijn Remonstrantse zusters en broeders.
“Persoonlijk vind ik hem daarom beter maar er zijn genoeg moslims die deze geweldloze rabbi juist als inferieur zien, een doetje vergeleken met hun zwaardzwaaiende profeet”.
Het lijkt mij dat deze zin, je superieuriteitsgevoel prachtig illistreert. Het is misschien ook interessant om de beeldvorming van Mohammed en Islam in het Westerse denken eens te bestuderen. Dan zie je hoe naadloos je ideeen passen binnen Christelijke en later Verlichte representaties van islam als vijand.
Het betoog van Suurmond samenvatten met de kreet “Onze God is de beste”, is op z’n zachtst gezegd onjuist. Over goed of slecht lezen gesproken. Of het is gewoon een heel erg flauwe truc. En wat is er mis met iets “beter vinden”? Mag dat niet meer? Waarom zou dat gelijk staan aan superioriteitsgevoel? Ik ben lid” van De Linker Wang, heb destijds dienst geweigerd op religieuze gronden en ben het eens met Jean-Jacques Suurmond als hij zegt dat godsdienst zowel iemand tot grote menslievende daden kan brengen maar ook tot het aanrichten van een bloedbad op onschuldige mensen. Dan maak ik toch een keuze, als het mag.
Willem, toch komt Suurmonds betoog daar gewoon wel op neer. Helemaal met jou eens dat religie kan leiden tot het goede én het slechte, maar dat gaat wel dwars door alle religies heen. Suurmond suggereert op zijn minst anders.