We leerden elkaar kennen via ons werk. Hij was hoogleraar natuurwetenschappen en ik studentenpastor. Beiden waren we geïnteresseerd in studenten, hun leven, hun vragen, hun moeilijkheden, en beiden werden we gewaardeerd door studenten. Velen dachten en denken dat wetenschap, dus zeker natuurkunde, en geloven elkaar bijten, zo niet uitsluiten. Onze diepste overtuiging was en is dat zij elkaar nodig hebben en elkaar aanvullen. Wetenschap zorgt dat geloven niet magisch wordt, geloven behoedt de wetenschap ervoor om uitspraken te doen over zin- en levensvragen. We zagen en spraken elkaar regelmatig op mijn werk, bij mij thuis, een enkele keer bij hem en we hadden en hebben veelvuldig contact via e-mail.
Zolang ik hem ken was zijn vrouw ziek. Met name reuma en een hartaandoening veroorzaakten voortdurend pijn, maakten haar moe en sloopten haar langzaam. Het weerhield haar niet om van het leven te genieten. Zij zette zich op vele manieren met en voor anderen in, maar moest in de loop der jaren bezigheid na bezigheid loslaten, omdat haar mogelijkheden afnamen. Haar kracht was dat zij niet bleef hangen in wat zij niet meer kon en haar energie besteedde aan wat wel kon. Diep gelovig en actief in de kerk totdat zij dit niet meer kon ging haar aandacht uit naar de kwaliteit van het leven.
Beiden hadden goed nagedacht en zich geïnformeerd over de dood, en met elkaar besproken de mogelijkheid van euthanasie. De gesprekken hierover met mijn vriend verscherpten mijn visie op dit in mijn kerk gevoelige onderwerp. Nu de medische wetenschap het mogelijk maakt ons leven te rekken ontkomen we niet aan de vraag: is dit leven wat gerekt wordt nog menselijk leven?
In het weekend verslechterde haar situatie dramatisch. Onmacht leidde tot vallen, botbreuken en geweldige pijn. Haar dood naderde snel. Wat kon ik doen? Dinsdag heb ik haar een zeer persoonlijke mail gestuurd, wetend dat haar man haar deze e-mail zou voorlezen. Woensdag stuurde ik mijn vriend een bericht, om hem te steunen in deze donkere en moeilijke dagen. Donderdag is zij overleden. De dood was sneller dan de scen-arts die naast de huisarts bij een euthanasie moet instemmen.
Mijn vriend liet me weten dat beide berichten van mij de betekenis voor elk van hen had die ik bedoeld had: nabij zijn in deze donkere en zware fase van hun leven.
mooi theo