‘Nobody Wants This’, zo heet de nieuwste Netflix-hit over de aantrekkelijke jonge moderne rabbijn Noah, die verliefd wordt op de knappe, niet Joodse blondine Joanne. Zij heeft met haar zus samen een succesvolle podcast over daten en seks. Ze is en sjikse, zoals dergelijke vrouwen vaak enigszins denigrerend genoemd worden binnen de Joodse gemeenschap.
Wat ik vooral even niet meer wil is dat mijn Joods zijn continu wordt gekoppeld aan de oorlog in het Midden-Oosten. Dat mensen ook gewoon aan cultuur, een volk, ethiek, kunst, muziek, humor, eten, historie, religie en desnoods een Netflix-serie denken…
Seksshop
Natuurlijk zit de serie vol met humor en stereotypen. Er worden ook wat taboes doorbroken. Een van de geestigste scenes is wanneer ze samen in een seksshop belanden, vanwege de podcast, en daar een gewaardeerd lid treffen van de synagoge waar Noah rabbijn is. Hij wil graag opperrabbijn worden, maar die kans lijkt hem nu verkeken. Tot hij erachter komt dat de vrouw met wie dat gemeentelid daar was, niet zijn eigen vrouw is… Eind goed al goed.
Interreligieuze relaties blijven mensen door de jaren heen niet alleen amuseren, maar ook fascineren en dat is logisch, want het zijn vaak werelden die bij elkaar komen. Toch heb ik zelf veel geleerd van mijn eigen interreligieuze relaties. Ooit riep ik in mijn jeugd in een recalcitrante bui tegen mijn moeder, dat de kans groter was dat ik met een liberale moslim thuis zou komen dan met een orthodoxe Jood. Het bleken profetische woorden. Hoewel ik uiteindelijk wel onder een orthodox-Joodse choepa eindigde.
Ik ben Joods getrouwd. Dat was toen een bewuste keuze overigens en onze kinderen zijn Joods opgevoed met alle bijbehorende tradities. Daar ben ik trots op en blij mee. Inmiddels ben ik gescheiden en zijn mijn dochters pubers. Voor mijn huwelijk had ik 3,5 jaar een relatie met een moslim. Dat is in mijn gemeenschap niet heel gebruikelijk. En naast alles dat je leert van het überhaupt samenzijn met een andere persoon, brengt een andere religie en/of cultuur weer hele nieuwe dimensies met zich mee.
Lessen
Ik heb van deze ex veel geleerd over zijn traditie en gemeenschap. Mooie, verbindende gebruiken. De zorg voor en het omzien naar elkaar was groot. Zeker tijdens de Ramadan. Ik ging met hem mee naar de iftars en hij zat met Pesach dan weer bij mij aan tafel tijdens sederavond. Er waren natuurlijk ook zaken waar ik mee worstelde, zoals sommige mores binnen de familie aangaande hoe een vrouw zich behoorde te kleden of gedragen. Nooit vanuit hemzelf overigens, hij was eigenlijk een vrijdenker binnen zijn traditie.
Er was ook toen polarisatie in de samenleving. Het was de tijd dat Pim Fortuyn werd vermoord en later ook Theo van Gogh. Er was sprake van een Tweede Intifada en oorlogen in Afghanistan en Irak. De spanningen in het Midden-Oosten hadden enige invloed op ons leven, maar niet zoals nu het geval is.
Hoe dan ook, was het over het algemeen een liefdevolle, leerzame en waardevolle periode in mijn leven. En net als in de Netflix-serie leverde het soms hele geestige taferelen op. Zoals toen ik net had uitgelegd wat halachisch Joods betekende (erkend volgens de Joodse wet) en hij aan een vriendin vroeg of zijn ook ‘hilarisch’ Joods was. Die hou ik er sindsdien overigens in. Uiteindelijk zijn we uit elkaar gegaan en allebei ‘keurig’ binnen onze eigen religie getrouwd. Maar er zijn voorbeelden waarin ook deze vorm uiteindelijk slaagt.
Wie denkt dat alleen interreligieuze relaties een uitdaging zijn, kan bij een intra-religieuze relatie nog voor verrassingen komen te staan. Want orthodox-liberaal is ergens ook een vorm van een gemengd huwelijk. Toch kan ook dit succesvol zijn. Tenminste wanneer je elkaar met humor, compassie en creativiteit betracht en jezelf niet zo serieus neemt. Want zelfspot, is naast liefde, een prachtig bindmiddel.
Zwaar
Eerlijk gezegd hebben de mannen het binnen onze tribe zwaarder. Hun kinderen zijn zonder Joodse partner niet automatisch Joods en erkend, hoe goed ze ook hun best doen op de opvoeding. En die van ons vrouwen wel, al zouden we bij wijze van spreken trouwen met een predikant, nooit sjabbat vieren, een kerstboom van twee meter hoog in huis halen en overal bacon doorheen bakken.
En in traditionele kringen: Nobody Wants This…
Deze column is oorspronkelijk gepubliceerd op Jonet.nl en met toestemming overgenomen.
