Helaas, het boek is een gemiste kans. En dat is jammer gezien de maatschappelijke relevantie van het onderwerp. In welzijns- en onderwijsland is zeker behoefte aan informatie over het omgaan met gedrag vanuit de straatcultuur. Er worden immers talloze discussies gevoerd over het verschil tussen de straat- en schoolcultuur en of de botsing van deze twee culturen er nu een is van verschillende generaties of van culturen, of van masculiene normen tegenover feminiene.
Dit boek zou volgens de schrijver kunnen bijdragen aan nieuwe inzichten. Aan die nieuwe inzichten is ook zeker behoefte. Maar die nieuwe inzichten biedt hij helaas niet. Hij herhaalt zichzelf telkens in de boodschap “Er is een pedagogische mismatch tussen de straatcultuur en de schoolcultuur”. Dat is waar, maar dat is al bekend. Dus kom met een diepgravende analyse. Geef ons de achtergronden van de straatcultuur en waarom deze zo goed aansluit bij deze jongeren. Lanceer een plan om hiermee om te gaan. Vertel ons wat de pedagogische waarde is van de drie culturen die benoemd worden in het boek. Simpelweg constateren dat ze pedagogisch zijn, lijkt mij wel erg kort door de bocht. Wat is er dan pedagogisch aan? Want wat de schrijver pedagogisch vindt, komt ook niet goed uit de verf.
El Hadioui vindt dat aan de mismatch tussen de drie culturen, waarin de jongere zich bevindt, iets gedaan moet worden. Dat is absoluut zo. Maar waarom worden de suggesties die hij doet, niet onderbouwd door een stevige sociologische of pedagogische visie zodat er samenhang in het geheel te vinden is? Suggesties zouden zich niet moeten beperken tot een enkel voorbeeld en opmerkingen als: “Het onderwijs moet de discussie aangaan over haar uitgangspunten”, maar uitmonden in het al eerder genoemde plan. Helaas gaat driekwart van het boek over de pedagogische mismatch, in plaats van een heldere visie en richting neer te zetten. Trouwens het begrip ’pedagogische mismatch’ zou minder vaak gebruikt mogen worden. Tot vervelens toe benoemt hij het.
Tot slot zou ik zou graag willen weten waarom straatcultuur volgens de schrijver niets met etniciteit te maken heeft. Ik zie zelf namelijk veel overlap tussen de masculiene houding binnen de straatcultuur en de houding in bijvoorbeeld de Marokkaanse, Surinaamse en Koerdische cultuur. Zij zijn toch vaak degenen die ‘de straat’ beheersen en nemen dan toch een deel van hun culturele achtergrond mee.
Voor meer informatie over dit boek: klik hier.
Wellicht dat de combinatie van het Boek van Illias en het boek “Van de straat, de straatcultuur van jongeren ontrafeld” wat in 2009 uitgegeven is bij uitgeverij SWP een volledig beeld geeft.
Alle jeugdgroepen hebben overeenkomsten en daar is goed mee om te gaan. Ook zeker voor docenten. Is de straatcultuur de school binnen gedrongen.. Jazeker maar dat is al jaren zo. Inzicht krijgen in de straatcultuur en waarom jongeren iets doen kan hierbij helpen. Denk als een jongere en ontdek de vele mogelijkheden!!
Het Boek: Straatcultuur, effectieve aanpak van jeugdgroepen kan hier inzicht in geven. Dit boek is ook door de SWP uitgegeven in 2010.