Op een aantal websites had ik al iets over het boek gelezen, en het leek me een bijzonder interessant boekje. Zo staat op de site van Ark Media het volgende vermeld over de inhoud van het boek: “In Wierook en Pepermunt komen twee werelden samen. Een protestantse dominee en een rooms-katholieke leek verkennen samen onderwerpen als godsbeeld, traditie en cultuur, Avondmaal versus Eucharistie, de rol van Maria, monastieke tradities en persoonlijk gebed. Dat doen ze met respect, humor, liefde en vaart. Een plezier om te lezen! Wierook en pepermunt is een boek voor iedere gelovige die over de hokjes van zijn eigen geloofsstroming durft te kijken.” Vol verwachting ben ik het boek dan ook gaan lezen, maar helaas… de inhoud van het boek viel me een beetje tegen.
Mijn belangrijkste kritiekpunt is dat het boek van alles wat is: het geeft informatie over belangrijke onderdelen van de protestantse en katholieke kerk(dienst), je vindt een ‘briefwisseling’ tussen Van den Berg en Nijboer en maakt ook meteen kennis met deze mensen (soms lees je over zeer persoonlijke zaken), je leest over de mogelijkheden van social media voor kerken en religieuze instellingen en je krijgt zelfs tips voor een gesprek “over jouw eigen kerkelijke traditie en geloof met anderen”. Hierdoor blijft het allemaal wat simpeltjes in het boek. Natuurlijk, de schrijvers hebben voor een brede doelgroep willen schrijven, maar ik las weinig nieuws en soms werden bepaalde zaken een beetje kinderachtig verwoord. Waarom werd er niet voor één vorm gekozen en dan meteen goed de diepte in? Bij het lezen van de eerste hoofdstukken vroeg ik me af of het boek voor middelbare scholieren is geschreven. De meeste mensen die het boek zullen lezen, weten heus wel wat de belangrijkste verschillen zijn tussen protestanten en katholieken. Waarom dan toch nog een uitgebreide beschrijving hiervan? En een echte interreligieuze ontmoeting las ik nou ook weer niet in het boek. Ik had gehoopt op respectvolle discussies, op verdiepende lagen in de hoofdstukken, op behoorlijk wat actie… maar helaas. Mensen die geïnteresseerd zijn in de interreligieuze dialoog zullen dan ook weinig nieuws lezen in het boek vrees ik. Erg jammer, want het idee om een katholieke leek en een protestantse predikant in een boek bij elkaar te brengen vond en vind ik nog steeds een leuk idee. Ook de tips voor een gespreksavond aan het eind van het boek: sorry, maar opnieuw had ik het idee dat het boek voor middelbare scholieren is geschreven.
Is het boek dus geen aanrader? Zoals gezegd viel het boek wat tegen vanwege de ‘van alles wat’-inhoud. Toch heb ik het boek graag gelezen. Eric van den Berg is al vele jaren dé internetpionier in kerkelijk Nederland. Zijn ervaringen en in inzichten lees je op een soms briljante manier terug in zijn hoofdstukken. Meerdere keren heb ik hierom vreselijk moeten lachen, soms vond ik het ook verschrikkelijk wat hij schreef en moest ik het boek even wegleggen. Het mooiste is toch wel dat hij mij aan het denken heeft gezet. Bij Janneke Nijboer, net als ik protestant, las ik minder echt nieuwe dingen. Deels zal dat door de herkenning in haar bijdragen komen, maar ik miste vooral het speelse en het vernieuwende van Van den Berg in haar bijdragen.
Het boek eindigt met een aantal tips voor het maken van een Wikigebed in een groep en met de tekst van een Wikigebed van Nijboer en Van den Berg. Voor wie niet weten wat dat is: “Het Wikigebed is een middel om tot een gezamenlijke gebedstekst te komen. Crowdsourcen voor bidders wordt hiermee een mogelijkheid.” (pagina 139) Tja, om dit deel van het boek heb ik wel een beetje moeten lachen, hoe serieus de schrijvers dit deel ook hebben opgezet. Ik geloof namelijk niet echt in deze vormen van kerk-zijn. De kerken lopen al decennia leeg, de paar jongeren die er nog zijn willen op een andere manier met geloof en zingeving bezig zijn. Volgens mij zijn zij niet echt geïnteresseerd in online kaarsjes branden, Wikigebeden en twitterdiensten. Hierin zit te veel van het ‘oude’ en te weinig van het ‘nieuwe’. Mijn advies aan Van den Berg is dan ook: ga hierover eens een boek schrijven! Wat hebben al die veranderingen van kerkelijke gemeenten qua social media nou concreet opgeleverd? Zijn er hierdoor meer mensen naar kerkdiensten gegaan, zijn er meer inschrijvingen bij de PKN of de katholieke kerk of moeten we deze ontwikkelingen gewoon zien als ‘service van de zaak’? Wil de kerk er ‘gewoon’ zijn voor ook niet-christenen? En: is het niet zo dat aanwezigheid op social media al een bepaalde basis veronderstelt qua geloofsbeleving?
Voor boekgegevens/bestellingen: klik hier.
