Iedere basiliek of kathedraal, waar ook ter wereld, geeft het antwoord: de meeste kaarsjes worden gebrand in het hoekje waar Maria staat. Niemand kan zonder moeder. Herman Finkers heeft dat ooit uitgelegd. Hij vroeg me of Jezus God is. Ja, zo heb ik dat gereformeerd geleerd. “Nou”, antwoordde Finkers, “dan is Maria dus de moeder van God. Alsof iemand zonder moeder kan!… Rare jongens, die protestanten…” hoorde ik hem binnensmonds mompelen toen hij hoofdschuddend wegliep.

De vrouwelijke gestalten van mededogen die Lathouwers in Zij is altijd soms beschrijft, blijken alle mogelijke vormen aan te kunnen nemen om anderen te redden. Het kan de melkboer zijn, je collega, je kind, maar ook je medegevangene. Lathouwers schrijft dat Kuan Yin met je mee loopt tot in de duisternis van Gods afwezigheid, tot in de vernietigingskampen aan toe. Ze is van harte bereid met je naar de bliksem te gaan. Aan Pinksteren gaat niet alleen Hemelvaart vooraf, maar ook Hellevaart.

Niemand mag verloren gaan. Die wens heeft Ton Lathouwers al in zijn hart gevoeld toen hij nog heel jong was en het lijden van de vervloekte Judas waarnam.

“Zolang er levende wezens bestaan, beloof ik ze te bevrijden”, is de telkens terugkerende mantra van Kuan Yin, de vrouwelijke gestalte van ontferming. Voor dat doel heeft zij zoveel geduld, dat ze bereid is om met een vingerhoed de zeeën leeg te scheppen.

Mooi hè? Hartstikke mooi. Maar wat kunnen wij daarmee? Moeten wij dezelfde erudiete speurtocht als Lathouwers afleggen om onvoorwaardelijke liefde te vinden? Nee natuurlijk. Het mooie van het boeddhistische pad dat Lathouwers al zo lang loopt, is dat wij allen zelf aan den lijve ervaren kunnen wat compassie is. We kunnen hier en nu de liefde laten stromen. Wat let ons? We zijn hier nu toch.

Laten we onze ogen even sluiten.

Breng een herinnering tot leven waarin iemand je vol aandacht/mededogen/liefde aankeek. Die ene blik… dat je helemaal gezien werd. Toen je echt aan het licht mocht komen…

Zie die blik op je rusten. Voel de ontferming, de nabijheid…

Mocht je nu niet op zo’n herinnering kunnen komen, stel je dan die keer voor dat je zelf door ontferming bewogen werd en jij iemand werkelijk zag…

Open je ogen. En dank die ervaring (handgebaar) met een glimlach.

Kijk nu opzij, links en rechts naar je buren, met diezelfde glimlach en laat de geest waaien waarheen zij wil… Zij is altijd soms.

Er zijn talloze oefeningen om niet alleen anderen, maar ook de hulpbehoevenden in onszelf te bevrijden. Niemand in het hele universum is jouw liefde meer waard dan jij, zei de Boeddha al. De eenzame, degene met liefdesverdriet, met zijn eeuwige schuldgevoel, de workaholic en ga zo maar door.

Want wie kent al die types niet als z’n eigen broekzak? We zijn hier tenslotte in het neurotische westen waar het mode is om opgesloten te zitten in je hoofdkantoor en te vergeten dat in de verdiepingen onder ons hoofd onze ware schat ligt. In ons hart. In onze buik. Daar huizen nu vaak uitgehongerde emoties die erkend en getransformeerd willen worden.

Het feit dat wij het exotische boeddhisme aan het verwestersen zijn, ziet Lathouwers juist daarom als een voordeel. Ik citeer: “Wij zullen in het diepst van ons hart een joods-christelijke gevoeligheid bewaren met diep gekoesterde emoties als verlangen, verdriet, verlies, eenzaamheid en verwarring.’

Boeddhisme en christendom kunnen elkaar heilzaam bevruchten. Lathouwers haalt in dit boek de Koreaanse theologe Hyun Kyung Chung aan. Zij voelt zich naar eigen zeggen in haar buik een boeddhist en in haar hart een christen. Herkenbaar. Ook deze theologe beschouwt Kuan Yin – die Maria uit het Verre Oosten om zo maar te zeggen – als de vrouwelijke gestalte van compassie. Maar ook als een passend eigentijds beeld voor de Heilige Geest.

Deze Heilige ‘Geestin’ wil ons dienen om ons in te laten zien dat het licht, de troosteres in ons eigen hart woont. In mannen- en vrouwenharten.

Zij, nieuwe Geestin waait waarheen zij wil en ze verleidt ons tot echt mens-zijn.

Jezus was al mens geworden. Nu wij nog.

Het is tijd om de luiken open te gooien. Net als de apostelen tijdens het Pinksterfeest, zoals het bijbelboek Handelingen beschrijft. Na de bange periode waarin ze zich verschuilden, durfden ze zich eindelijk te laten inspireren.

Kuan Yin overtuigt ons dat wij zelf in staat zijn tot vuur en liefde, tot ontferming en wijsheid. Daarom daagt zij ons uit elkaar te zegenen en aan het licht te brengen. Ze weet dat we daartoe in staat zijn.

Wie vervuld wordt door mededogen, ziet in dat dat is waar we allen naar snakken: aan het licht komen. Laten we elkaar vandaag eren en werkelijk zien.

Moge onze heilige, geestige liefde stromen waarheen zij wil.

Voor de boekgegevens of om het boek te bestellen: klik hier.

annemiek

Annemiek Schrijver

Presentatrice, interviewster en schrijfster

Annemiek Schrijver presenteert voor de KRO-NCRV het televisieprogramma ‘De Verwondering’ op NPO 2, elke zondag van 08.30-09.00 …
Profiel-pagina
Nog geen reactie — begin het gesprek.