Het was in die tijd dat ik ontdekte dat mijn lichaam tot meer in staat is dan waken en slapen, er iets kon worden losgemaakt, heel zacht, hoog en diep, dat ik eigenhandig tot sterren kan zweven, word opgetild en met een zucht weer neergezet en met een shock besefte dat ik leef en als ik even wreef… oh lala.
Ik was twaalf.
En ik had een geheim.
Niemand die mij echt had uitgelegd of verteld had wat er voor veranderingen in mijn lichaam plaatsvonden. En voor degene die het moeizaam probeerde, zoals mijn eigen moeder, vluchtte ik beschaamd weg. Ik wist niet hoe een meisje een vrouw wordt en hoe datzelfde meisje in haar hoofd slechts meer en meer in een man kon veranderen.
Angstig volgde ik de groei van haartjes over mijn huid, als ik naar mijn boezem keek raakte ik benauwd, ik bedekte m’n lichaam onder dikke lagen, verstopte m’n ondergoed, schaamte, steeds meer schaamte. Voor dat lichaam en de eerste bloedingen midden op straat… Om die kleine avontuurtjes in de vroege ochtend tot ’s avonds laat…
Lees hier verder.
Bron: Mounirsamuel.nl
