De Koran
De islam ziet seks als een normale en natuurlijke behoefte van de mens. Symbolisch hiervoor is de belangrijke plaats die wordt toegekend aan seks in het paradijs. In de vertaling van Leemhuis staat in de Koran, bijvoorbeeld soera 2: 25, dat er tuinen zijn waar de rivieren onderdoor stromen: “Voor hen die geloven en deugdelijke daden doen zijn daar reingemaakte echtgenotes en zij zullen daar altijd blijven.” Het huwelijk is de basis voor een goed geordende samenleving. Seks hoort dus plaats te vinden binnen het huwelijk, als voorproefje van het paradijs. Man en vrouw vullen elkaar aan en zijn op elkaar aangewezen. Vrije seks geeft aanleiding tot chaos in de sociale orde en wordt afgewezen. Homoseksueel gedrag wordt eveneens afgewezen omdat het gezien wordt als verzet tegen Gods schepping, waarin man en vrouw op elkaar aangewezen zijn. Dit gedrag wordt in verband gebracht met het verhaal van Sodom en Lot, bijvoorbeeld soera 29: 28-35. Daarover zou veel te zeggen zijn, maar ik beperk me tot de opmerking dat Lot in de Koran gezien wordt als profeet, en dus niet zondigt en daarom wordt het beschamende einde van Lot niet verteld, zoals de Bijbel wel doet in Genesis, als vermeld wordt dat Lot in een dronken bui incest bedrijft met zijn dochters, of liever: zij beiden met hem…
Naast deze hoofdlijn geeft de Koran gedetailleerde aanwijzingen, bijvoorbeeld om geen gemeenschap te hebben met menstruerende vrouwen, soera 2: 222. In soera 2: 223 wordt het belang van een seksueel voorspel benadrukt; sommigen lezen in dit vers een verbod op anale seks, maar dat is discutabel. Het preutse en anti-lichamelijke gedrag zoals Augustinus en anderen in het christendom benadrukten, is de islam vreemd. God legt bij monde van de Koran mensen geen celibaat op, soera 57: 27. Of, in de woorden van Tabarini: “God has replaced to us the celibacy of the Christians with his truthful religion”.
Vanwege de geringe omvang van dit artikel kan hier niet gesproken worden over buitenechtelijk geslachtsverkeer, scheiding der seksen binnen de islamitische samenleving, het strafrecht in de Koran en de positie van vrouwen.
De Bijbel
In de Bijbel vinden we geen overschatting van de seksualiteit, mede als gevolg van polemiek tegen de Baäl-cultus en de bijbehorende tempelprostitutie. Evenmin is onderschatting van seksualiteit aan de orde. Er is niet zoiets als een Griekse tegenstelling tussen lichaam en geest, waar het lichaam gezien werd als de kerker. Seksualiteit in Israël werd gekenmerkt door een grote natuurlijkheid en onbevangenheid. Een mooi voorbeeld: “Toen Abimelech, koning der Filistijnen, door het venster keek, zie Isaak was aan het minnekozen met zijn vrouw Rebekka” (Genesis 26:8). Erotiek is viering van het leven! Een belangrijke notie is het verbond: God en Israël hadden een verbond; het verbreken daarvan wordt passim als overspel gedefinieerd. Dat beeld zegt iets over het belang van trouw in de relatie. Om de ontrouw van Israël aan God aan de kaak te stellen moest Hosea met een hoer trouwen! In Genesis 2, Spreuken 31, Prediker 9:9 gaat het om de relatie: Een relatie is niet pas geslaagd als er kinderen geboren worden…
Vrouwen spelen vaak een grote rol, bijvoorbeeld in het boek Ruth, waar Ruth in hoofdstuk 3 het initiatief neemt tot seksueel contact. Of neem Abigaïl uit 1 Samuël 25: David had Nabal geholpen, de man van Abigaïl. Nabal weigert David te belonen. Zijn vrouw echter trekt David en zijn mannen tegemoet met eten en drinken, schapen, koren en vijgen. Ondertussen drinkt Nabal zich een stuk in zijn kraag. Als hij weer nuchter is, vertelt zijn vrouw wat ze deed en hij blijft daar in! En Abigaïl werd toen Davids vrouw… Je denkt aan het verhaal van Juda en Tamar in Genesis 38: Tamar, die seksueel optreedt, haar schoonvader verleidt omdat die zijn zoons niet aan haar gaf en haar dus de kinderzegen onthield. Onan, één van die zonen, verspilde uit nijd zijn zaad op de grond – en ‘onaneren’ is dus iets anders dan zelfbevrediging!
Het boek Hooglied laat alle preutsheid varen en spreekt onbevangen van geslachtelijk verkeer onder de appelboom, zie 8: 5. In Spreuken 5: 18-19 wordt in positieve zin over het bevredigen van seksuele verlangens gesproken: Laat haar boezem u te allen tijde vreugdedronken maken, wees bestendig verrukt over haar liefkozingen. De vrouw mag dus initiatief nemen…
Ook in de Bijbel wordt homoseksueel gedrag afgewezen, voornamelijk omdat het stond in het kader van afgoderij en tempelprostitutie. Op grond van die teksten kun je nu dat gedrag niet verbieden, want het was de Bijbel onbekend dat je zo geboren kunt worden. Vanuit de Bijbelse hoofdwet van de liefde gaat het nu niet aan de liefde te verbieden die mensen van hetzelfde geslacht verbindt.
Wel grappig dat Kraan opmerkt dat ttv de Bijbel onbekend was dat homoseksualiteit aangeboren is. Maar voor een orthodoxe christen zal dit flauwekul zijn, want de Bijbel is immers het woord van God. Vraag aan Kraan is dan ook: wat vindt hij van dit argument van de orthodoxie?
Helder, maar wel heel kort artikel. Wat er over de Koran wordt gezegd klopt met mijn eigen lezing. Over de Bijbel kan ik niet oordelen. Opvallend is dat Kraan geen oordeel vormt over de Koran, maar over de Bijbel wel in relatie tot homoseksualiteit. Er zou nog veel te zeggen zijn over de omgang met deze teksten in de religieuze praktijk. In het Christendom ervaar ik een enorm taboe op seksualiteit (zondig, verheerlijking van celibaat, seks is iets voor het volk), terwijl seks onder de moslims die ik ken weliswaar iets is waarover je niet in het openbaar spreekt, maar dat zeker niet wordt afgekeurd en zelfs als voorwaarde wordt gesteld voor een goed huwelijk.
Na een snelle lezing (vanwege de tijd, ga het zeker nog een keer herlezen), past deze vergelijking ook beter dan die van prof. Willy Jansen ooit deed.
Eén punt viel mij wel op: dat in de islam profeten geen fouten mogen maken en daarom dat verhaal over incest met zijn dochters in de Koran zou ontbreken. In de eerste verzen van hoofdstuk 80 wordt profeet Mohammed zélf aangesproken op een fout, namelijk het veronachtzamen van het bezoek van een blinde man. De hier gestelde conclusie laat ik dus vooralsnog graag voor rekening van de heer Kraan zelf.
Waarom ontbreekt in dit stukje het boek Hooglied (zo heet het toch/) uit de Bijbel; die een grote lofzang is op de seksualiteit????
Integendeel, Hooglied wordt m e t n a m e genoemd. Iedere dominee weet immers dat Hooglied hét Boek is ter support en bevestiging van de trouw in het huwelijk dóór een seksuele activiteit. Zuiver, aanmoedigend, baanbrekend en bevrijdend !
@Hans op donderdag 6 september @ 10:02 uur:
Dat laatste geldt zeker ook voor de Bijbel. In 1 Korinthiërs 7:5 staat dat man en vrouw in een huwelijk zich niet moeten onthouden van seks, behalve als dat met beider toestemming en voor een beperkte tijd is. Verder wordt van een dominee of ouderling verwacht dat hij een ‘man van één vrouw is’ (1 Timotheus 3:2 etc.)
Misschien heb je vooral contact met Katholieken, want het celibaat is onder Protestanten vrij zeldzaam. In navolging van Paulus is het idee dat seks, net als eten, drinken en muziek, een gave van God is waar we van mogen genieten, mits dit op een goede manier gebeurt (binnen het huwelijk dus).
Blijkens de kop van het artikel zou de schrijver bijbel en koran en niet (= veel breder!) christendom en islam, vergelijken.
“Het preutse en anti-lichamelijke gedrag zoals o.a. Augustinus en anderen in het christendom bepleiten” staat in het geheel niet in de bijbel, maar is interpretatie van de bijbel door latere geleerden (Augustinus leefde circa 400 N.C.). Zoals ook later de koran later door de Hadiths en geleerden strenger uitgelegd, maar aan die aspecten gaat meneer Kraan maar snel voorbij: “scheiding der seksen in de islam, de positie van de vrouw, het strafrecht in de Koran”, allemaal zaken die strijden met de westers vrijheden en burgerrechten, maar daar heeft meneer Kraan opeens geen tijd meer voor.
Priesters bestaan helemaal niet in de bijbel, en het celibaat is pas veel later dan het ontstaan van de bijbel is ingevoerd.
@ Lindert,
Dat is nu precies waar het vaak mis gaat. Als er een heledere vergelijking gemaakt dient te worden, moet de vraagstelling ook helder zijn. Als het hier om een vergelijking van teksten in heilige boeken gaat, moet het daar ook bij blijven. Dat was exact mijn kritiek op een artikel van prof. Willy Janssen, dat destijds o.a. in ‘Vreemde verwanten’ verscheen. Aan het einde van haar artikel trok mevrouw Janssen de conclusie dat ‘het eigenlijk allemaal één pot nat is’ (mijn woorden), omdat ondanks het feit dat seksualiteit m.n. voor vrouwen in de Koran positiever aan bod komt dan in de Bijbel, de praktijk laat zien dat dit niet veel moslimvrouwen heeft gediend. Maar zo worden wel twee vraagstellingen als één gepresenteerd, wat m.i. niet past bij een wetenschappelijke benadering. Overigens gebiedt de eerlijkheid mij wel te zeggen dat mevrouw Janssen in haar inleiding hier zelf ook wel iets over zegt, zij het heel summier.
@Evert Kruwen
U bedoelt natuurlijk dat priesters in de Bijbel niet bestaan binnen de context van de Christelijke kerk, afgezien van Jezus Christus de hogepriester.
Verder is het wel ironisch dat de zogenaamde eerste ‘paus’ (Petrus) gewoon getrouwd was en zijn vrouw ook meenam bij zijn zendingswerk (Markus 1:30; 1 Korinthiërs 9:5).
De scrhijver van dit artikel denkt overigens dat hij beter weet of homoseksualiteit een zonde is dan de auteurs van de Bijbel. Wat een arrogantie. Paulus zegt dat zij die diefstal, dronkenschap, overspel, ontucht of homoseksualiteit bedrijven niet het koninkrijk van God zullen beërven. Als je uitkiest wat je wel en wat je niet accepteert van de Bijbel verzin je in feite je eigen godsdienst die als hoogste autoriteit jezelf heeft.
@Lindert: wat mijn eerste alinea betreft heb je volkomen gelijk.
“priester” komt van het Griekse “presbyterion”, wat “oudere” betekent. In het vroege christendom was de “oudere” een “primus inter pares”, dat wil zeggen gelijk aan alle andere volgelingen van Jezus Christus. Hij had door zijn leeftijd misschien wat meer natuurlijk gezag, maar dat was veeleer in de zin van “leermeester”. En celibatair was hij niet.
Inderdaad, pas met de opkomst van de katholieke kerk kregen de priesters echt macht. Op den duur mocht de gemeente bijvoorbeeld de gezangen niet meer meezingen (alleen maar be-“amen”), alleen de priesters, en was de mening van de priester tot wet geworden.
Je tweede alinea is zeer raak: in ieder geloof wordt het oorspronkelijke heilige boek op verschillende manieren “uitgelegd”, en dan krijg je christenen die homoseksualiteit ten scherpste veroordelen of jihad-zelfmoordterroristen.
Of je nu getrouwd bent of celibatair door het leven wilt gaan moet een vrije keuze zijn. De apostel Paulus stelt dat het beter is te trouwen dan van begeerte te branden. Dat er bij overspel of hoererij in de Bijbel niet altijd een veroordeling volgt wil niet zeggen dat dit gedrag wordt goed gekeurd. Wat homo-sexualiteit
betreft, in de Bijbel ligt het accent op de voortplanting en volgens mij gaat dit niet tussen twee mannen of twee vrouwen. Overigens
was het wel prettig dat je in het Oude Testament meerdere vrouwen mocht hebben.Wellicht was dit in die cultuur toegestaan en zijn we er in dit opzicht niet op vooruit gegaan. Ik ben van mening dat de Koran niet zo ver afwijkt van het Oude Testament.
Wat een slechte analyse en dus vergelijking van deze begrippen in de Koran. Voorbeeld: inderdaad wordt Lot in de Koran omschreven als een profeet (in tegenstelling tot de Bijbel). Maar bij die constatering moet worden vermeld dat het woord ‘nabi’ (‘profeet’) in de Islamitische traditie een andere definitie en connotatie heeft dan in het normatieve gebruik binnen de Christelijke gemeenschap. Hierdoor kan je niet simpelweg op het gebruik van dit woord de suggestie wekken dat er een verschil is in de wijze waarop één persoon in beide boeken wordt aangeduid. Vervolgens wordt zonder enige bronvermelding gesuggereerd dat elke profeet (in deze context dus ‘nabi’ en niet ‘rasoel’) per definitie niet zou kunnen zondigen. Daarna suggereert de schrijver totaal ongegrond dat dit een achterliggend motief zou zijn om een gedeelte van het verhaal van Lot weg te laten in de Koran, waarbij dus de Bijbelse vertelling als norm wordt gezien (‘de waarheid’) en de Koranische vertelling als afwijkend van die norm (‘de halve waarheid’). Dit is simplisme.
” …want het was de Bijbel onbekend dat je zo geboren kunt worden”.
– waarop is die zekerheid/waarheid gebaseerd?
Lees o.a. Ben Hobrinks: “Moderne wetenschap in de Bijbel”
en ontdek welke zaken in de Bijbel genoemd worden,
waarvan wij het waarom pas recent weten.
– Los van onderwerp (en geschrift) toont een standpunt om het
waarheidsgehalte van een bewering te baseren op (het eigen) weten
misschien wel juist een gebrek aan inzicht en weten.
“Vanuit de Bijbelse hoofdwet van de liefde gaat het nu niet aan de liefde te verbieden die mensen van hetzelfde geslacht verbindt”.
– Is deze hoofdwet nu (nog) wel een absolute waarheid of lijdt deze niet door een gebrek aan Bijbels weten? Of is hier waar wat Blaise Pascal schreef: Blaise Pascal: “Halfslachtige mensen kennen de waarheid wel, maar staan er alleen achter als het van pas komt, en verder geloven ze het wel.”
– Als de liefde alles goed maakt, dan hop ik vanavond nog met mijn buurvrouw in bed en morgen met dat meisje van 12 en overmorgen… want wellicht ben ik zo geboren. Of geldt ook hier Blaise Pascal: “Nooit doe je het kwade zo van harte als wanneer je het met een gerust geweten doet.”
In de Bijbel moet je als homo gedood worden. Staat nergens in de Koran.
Als je ongesteld bent en hebt dan seks dan moeten eveneens de beide geliefden gedood worden, volgens de Bijbel. In de Koran moet je het gewoon niet doen. Dat is ook nu nog bij veel mensen de gewoonte.
Mooi dat Nourdeen ons hier de andere kant van het verhaal laat zien, te zeldzaam. Dat verhaal met Lot of Lut is natuurlijk wel iets wat mensen aan het denken zet, christenen EN mohammedanen. Wat was er aan de hand? Lot was een rechtschapen mens, een profeet, helaas had hij een vrouw en dochters. Die vrouwen voelden zich eigenlijk best thuis in Sodom, een stad, met allerlei aparte hypes, slow food, homo’s (net als op de NLse TV alom),transgender, sodomie en andere aparte gewoontes, maar haar man was trouw aan Jahweh/Allah, die van al die nieuwerwetse ideetjes en gewoontes niets moesten hebben. Naar de hel met die gektes, we gaan het bestrijden met vuur of gebakken klei regens!! Sodemieter nu eens gauw op! Maar nu Lot, of Lut!! Die had iets overeind te houden! De Leer, de rechtschapenheid, de boodschap! De lijn naar de toekomst! Dus offerde hij zijn eigen dochters daaraan op (dezen zijn voor U, ze zijn rein, doet ermee wat U goed dunkt, maar blijf af van mijn mannelijke gasten) zowel in de Bijbel, als in de Koran, reinheid en zuiverheid gaat dus voor de vrouw als gelijke van de man! Lot vertrok met zijn vrouw en dochters (de namen ervan niet genoemd in de bijbel, niet zomaar toevallig, want al de anderen werden wel altijd benoemd), zijn vrouw keek nog eens om naar haar geliefde stad en veranderde in een zoutzuil (in de bijbel, in de Koran was ze al van begin af aan verdoemd), en Lot moest na het gerieflijke stadsleven in een grot of tent verder, werd door zijn dochters dronken gevoerd en verleid tot seks, en die 2 dochters werden stammoeders (reine stammoeders, daar kwam geen Sodomiet aan te pas) van de ammonieten en de moabieten. Deze incest staat alleen in de bijbel, niet in de Koran, want daar staan nooit de zondes in begaan door profeten, profeten kunnen niet zondigen, ze zijn volmaakt! Ja, ik zeg hier ook maar wat ik zo allemaal bij elkaar las in de Heilige Boeken! Maar wat moeten wij, 21ste eeuwers hier nou nog mee? Is het een gruwelijke, antifeministisch sprookje? Of het woord van God?Allah?? Wie het weet mag het zeggen!