Fier is een expertisecentrum op het gebied van huiselijk geweld, kindermishandeling, eer- gerelateerd geweld, mensenhandel, loverboyproblematiek en (vroegkinderlijke) traumatisering.

Mijn afdeling is mensenhandel. Ik heb te maken met buitenlandse slachtoffers, die op diverse wijzen Nederland zijn binnengekomen door mensenhandelaars. (Mensensmokkel is wat anders: dat gebeurt met toestemming van de immigranten/asielzoekers). Het gaat veelal om vrouwen – er zijn ook mannelijke slachtoffers van mensenhandel – die meestal seksueel uitgebuit worden. Had ik al veel ervaring met de zorg aan asielzoekers, dit is een hele andere groep. Teruggetrokken jonge vrouwen, sommigen met kinderen – veelal uit verkrachtingen.

Wanneer een persoon bereid is mee te werken aan een strafrechtelijk onderzoek tegen de handelaar, wordt er een tijdelijke verblijfsvergunning afgegeven. Helaas doen niet alle personen dat om uiteenlopende redenen. De vergunning geldt zolang de rechtsprocedure duurt. Sommigen komen daarna in aanmerking voor een verblijfsvergunning in Nederland.  Schrijnend om te zien is dat in de praktijk de procedure lang duurt, maar ook dat bij seponering van de zaak, de vrouwen vaak teruggestuurd worden naar hun land van herkomst.

Een dergelijke procedure geeft bij een ‘gewone’ asielzoeker al veel stress, maar bij deze vrouwen geeft het meer problemen. Vaak zijn ze ernstig getraumatiseerd en hebben ze stoornissen en klachten binnen het psychiatrisch spectrum, zoals PTTS (posttraumatische stressstoornis), acculturatieproblemen, persoonlijkheids- en gedragsstoornissen en psychosomatische klachten. Lange onzekerheid over de verblijfsstatus verergeren deze problemen dikwijls. Een nieuwe ‘trend’ in de vrouwenhandel is het brengen van verstandelijk gehandicapte vrouwen.

Je zult je afvragen waarom dit in ons ‘beschaafde’ land kan gebeuren. Dit kan door o.a. de Prostitutiewet. Prostitutie is in Nederland legaal, maar het is blijkbaar heel erg moeilijk voor onze regering de prostitutie in goede banen te leiden. Prostitutie wordt door de meeste mensen goedgepraat, met argumenten als ‘het is het oudste beroep’ en ‘ze kiezen er zelf voor’. Niets is minder waar, het grootste deel van deze vrouwen zijn helaas slachtoffer van mensenhandel.

In 2009 werd een wetsvoorstel ingediend om de prostitutie aan te pakken, in 2011 werd het wetsvoorstel aangenomen, maar in 2012 werd het afgewezen. Anno 2013 blijkt het hele voorstel een wassen neus. Het wetvoorstel was destijds ingediend om misstanden zoals gedwongen prostitutie en mensenhandel aan te pakken.

Ik persoonlijk vind dit echt een gemiste kans, hierdoor blijft het in Nederland dus mogelijk om illegale immigranten te werk te stellen in de prostitutie en lijkt het alsof alles volgens de Nederlandse wet verloopt. Men noemt dit ook wel seksuele slavernij of mensenhandel. Vrouwen worden in een arm land geronseld onder de belofte van een goede baan, en daarna verkocht aan exploiteurs. Deze vrouwen kunnen vaak niet anders dan gehoorzamen wegens de dreiging gevangen te worden gezet, teruggestuurd te worden of bedreiging van familieleden in het thuisland. Vaak worden ze ook mishandeld. De meeste vrouwen kampen met schaamte, of zijn bang voor de Nederlandse politie. Het zijn niet alleen vrouwen die geronseld worden, maar ook mannen en minderjarigen kunnen slachtoffer zijn.

Vanaf de jaren ‘90 kennen we in West-Europa de term ‘loverboy‘. Maar een loverboy is niets anders dan een mensenhandelaar die de loverboymethode gebruikt. Een man die onder valse voorwendselen een relatie aangaat met veelal kwetsbare pubers. De meeste pubers zijn kwetsbaar en hunkeren naar aandacht, maar het meest kwetsbaar zijn de pubers die niet sterk in hun schoenen staan, vaak uit gebroken gezinnen komen, een verkeerde vaderfiguur hebben meegemaakt en naast een ontwrichte jeugd ook meestal laagopgeleid zijn. Na een poosje verandert de houding van de loverboy en wordt het meisje gedwongen zichzelf te prostitueren, soms speelt drugs een rol.

Hoe groot het aantal slachtoffers van mensenhandel is, is moeilijk vast te stellen. Slechts een klein aantal daders wordt ontdekt en aangepakt. Dat mensenhandel bestaat en veel voorkomt is helaas een feit. Onder deze moderne vorm slavernij verstaan we ook het te werk stellen van illegalen in bv. kwekerijen, die hun werk voor een schamel loon verrichten.

Ik werk dus sinds kort bij deze organisatie die zich inzet voor deze slachtoffers. Ik moet bekennen dat ik me soms in een surrealistische wereld waan. (Nee ik heb geen psychiater nodig). Dit gevoel bekruipt me omdat ik me steeds realiseer hoe wreed de mensheid kan zijn, hoe walgelijk en intens gemeen de mensenhandelaars deze vrouwen behandelen, psychisch, maar ook lichamelijk. En dit gebeurt in Nederland, het land van de ‘tolerantie’. Afgelopen jaar vierden we op 1 juli 2013 dat 150 jaar geleden slavernij werd afgeschaft. Het mag dan afgeschaft zijn, het bestaat nog steeds.

Onder de patiënten van mijn afdeling ‘mensenhandel’ zijn christenen en moslima’s die getraumatiseerd en kapotgemaakt zijn. Doordat deze vrouwen al zoveel hebben meegemaakt is het niet altijd een voordeel dat ik ook een kleurling en/of een moslima ben, er is bijvoorbeeld bij sommigen een wantrouwen naar moslims toe. Gesprekken verlopen heel erg moeizaam, en soms is het enige wat ik nog kan doen om contact te maken samen bidden, een dua (smeekbede) doen.

Aisa Kariman is huisarts. Deze blog is eerder verschenen op www.moslima.nl.
Kijk voor meer informatie over Fier op  www.fierfryslan.nl en www.ckm-fier.nl.
Dit is de tweede aflevering van ‘Dit kan beter’, een rubriek over situaties in onze samenleving die een nieuw wij in de weg staan.

Aisa-Kariman

Aisa Kariman

huisarts

Profiel-pagina
Nog geen reactie — begin het gesprek.