Sociale media kunnen religieuze instanties versterken

YouTube

YouTube is veel meer dan alleen een plek om de filmpjes van de kat aan je familie te laten zien. Een flink deel van YouTube bestaat uit mensen die contact zoeken via videoboodschappen. Toen Juan Mann zich eenzaam voelde ging hij de straat op met een bordje waarop hij ‘Gratis knuffels’ aanbood. Het YouTube-filmpje werd een wereldwijde hit en heel snel werden overal mensen gratis geknuffeld.
Later zette iemand die we alleen kennen als MadV een Guy Fawkes-masker op (een referentie naar de film V for Vendetta (2005)) en schreef een wens op zijn hand. Hij daagde de wereld uit zijn voorbeeld te volgen. Deze actie verspreidde zich als een olievlek. Deze wensen laten in veel gevallen zien hoe verbonden we eigenlijk zijn: “We are all connected”.

Andere sociale media

Facebook is met 800 miljoen gebruikers de ideale plek om in contact te blijven met bekenden, maar nieuwe contacten doe je er niet op. Op Twitter is je boodschap maximaal 140 tekens; net genoeg ruimte om de nieuwsgierigheid van de lezer op te wekken. Maar met het gekwetter op Twitter is er vaak geen ruimte voor diepgang; wel om mensen te verwijzen naar een andere plaats (op Internet) waar die ruimte wel is.
Op Google+ kun je je contacten in groepen indelen. Recepten deel je met je kookvrienden en werkroddels met je collega’s. Zo is het ook veilig om in contact te komen met nieuwe mensen, doordat je zelf kunt bepalen wat iedereen te zien krijgt.
Sociale media verbinden ons met elkaar, los van tijd en ruimte. Een boodschap van nu kan over vijf jaar iemand aan de andere kant van de wereld bereiken. Of ons confronteren met ons vroegere zelf.

Hoe echt is het?

Maar hoe echt is al dat online contact? Dat is de grote vraag. Sociale media geven ons nog meer dan in het echt de mogelijkheid ons mooier voor te doen dan we zijn. Doordat we elkaar niet in de ogen kunt kijken, voltrekt dat bedrog zich vaak onopgemerkt. Met alle gevolgen van dien. Dat dit niet alleen een probleem van sociale media is, is onvoldoende argument. De truc is om sociale media geen vervanging voor écht contact te laten zijn, maar een aanvulling.
De afstand in online contact heeft positieve en negatieve kanten. Op internet kun je, anoniem, iemand ernstig kwetsen en ermee wegkomen. Niemand weet wie het deed. Aan de andere kant durven mensen hierdoor andere kanten van zichzelf te laten zien dan dat ze bij bekenden, in real life, zouden kunnen.
Een schokkend voorbeeld hiervan is een moeder die op Internet aangaf maar van twee van haar drie kinderen te houden. Ze zou daar in haar eigen omgeving nooit over kunnen spreken, maar via het Internet kon ze haar hart luchten.

Rol religieuze instanties

Wat soms vergeten wordt, is dat achter ieder profiel een mens zit, met een eigen verhaal. Sociale media zijn niet meer dan de mogelijkheid om met de persoon achter dat profiel in contact te komen. De rest is wat je er zelf van maakt.
Hierboven staat een aantal voorbeelden van hoe het contact via social media tot iets wezenlijks heeft geleid. Eenzamen kregen een knuffel, we konden onze diepste wensen met elkaar delen en een vrouw kon haar verschrikkelijke geheim kwijt.
Deze kant van sociale media kunnen religieuze instanties inzetten. Ze kunnen de kansen benutten met mensen in contact te komen; met een reikwijdte die alleen sociale media ze kunnen geven. De gebruikers van de sociale media kunnen op hun beurt veel hebben aan boodschappen van respect, rust en vrede die religieuze instanties ze bieden. Als religieuze instanties en sociale media elkaar de hand schudden, kunnen we daar alleen maar beter van worden.