In She Dies Tomorrow is Amy ervan doordrongen dat ze morgen zal sterven. Wanneer ze dit aan haar vriendin Jane vertelt, komt zij tot hetzelfde besef. Jane besmet vervolgens op een verjaardagsfeestje alle andere aanwezigen met dit gedachtevirus. Hierna ervaren de personages in iedere vezel van hun lijf dat ze (morgen) doodgaan en handelen daar ook naar.
She Dies Tomorrow plaatst de sterfelijkheid van mensen op de voorgrond. De toekomst is één groot zwart gat geworden, met als gevolg dat de personages in een moeras van betekenisloosheid verzinken. De dood is te dichtbij gekomen; een toekomst van één dag is geen werkelijke toekomst. Leven ‘alsof het je laatste dag is’ valt niet serieus aan te bevelen, blijkt uit de film.
In de comedy Palm Springs is de toekomst op geheel andere wijze verdwenen, opgeslokt door een eeuwigdurend heden. Hoofdpersoon Nyles zit gevangen in een mysterieuze time loop, waardoor dezelfde dag steeds opnieuw begint als hij doodgaat of in slaap valt. Het maakt daarom weinig uit hoe zot hij zich gedraagt op de bruiloft waar hij te gast is. Als Nyles wakker wordt herstart de dag alsof er niets is veranderd en kan alleen hij zich de gebeurtenissen nog herinneren. Althans, totdat door een samenloop van omstandigheden Sarah, zus van de bruid, eveneens in de time loop verstrikt raakt.
Omdat Nyles en Sarah niet echt kunnen doodgaan en hun handelingen geen blijvende gevolgen hebben, doen ze een tijdlang allerlei gevaarlijke en maffe dingen. Dat begint na verloop van tijd echter te vervelen en Sarah begint zich af te vragen hoe ze uit deze tijdgevangenis kan ontsnappen. “Ik wil niet dat morgen vandaag is. Ik wil dat morgen gewoon morgen is.” Alleen een werkelijk nieuw begin biedt hen uitzicht op een zinvol leven.
Een gebrek aan toekomst, of eentje waarin het heden telkens wordt herhaald, zou het leven overwegend zinloos maken. Hetzelfde geldt in feite voor de eindeloze toekomst van een onsterfelijk persoon. Je zou dan amper nog een impuls voelen om iets te ondernemen, want je kunt alles alsnog op een later tijdstip doen. Op een gegeven moment zou je zelfs meemaken dat de aarde vergaat en zie je de zon en de sterren uitdoven, om vervolgens de rest van je dagen door een kale, koude kosmos te zweven.
Dan is sterfelijkheid misschien zo gek nog niet. Het maakt dat we ergens aan willen beginnen en zet aan tot handelen. Af en toe bij onze eindigheid stilstaan kan verrijkend zijn, maar alleen omdat we ervan uitgaan dat morgen weer een nieuwe dag aanbreekt.
