Het was de beste der tijden; het was de slechtste der tijden; het was de eeuw der wijsheid, het was de eeuw der dwaasheid; het was de tijd van het geloof; het was de tijd van het ongeloof; het was het tijdvak van het licht; het was het tijdvak van de duisternis; het was de lente der hoop; het was de winter van de wanhoop; we konden alles verwachten, we hadden niets meer te verwachten; we gingen allen rechtstreeks naar de hemel; we gingen allen rechtstreeks in de tegenovergestelde richting; – met één woord; het tijdvak geleek zozeer op het tegenwoordige, dat enige der hardst schreeuwende autoriteiten erop stonden, dat, ten goede of ten kwade, men er niet anders van kon spreken dan in een overtreffende trap van vergelijking.
Twee vragen
Iedereen herkent dit natuurlijk als de eerste zinnen van Twee Steden, of In Londen en Parijs van Charles Dickens.(1843). 1] Anton Wessels geeft het een functie als openingstekst in zijn in opzet meesterlijke Thora, Evangelie en Koran – 3 boeken, 2 steden, 1 verhaal, als hij vertelt over de ‘grote verhalen over twee steden’. Hij noemt dan meteen al: ‘Bijbel en Koran als Een verhaal van twee steden’. Waarna hij twee vragen stelt.
Vraag 1. Tenach, Evangelie en Koran samen lezen? Voor veel mensen hebben die drie boeken, ook nog eens samen, vooral veel lettertjes. Volgens Anton Wessels is nu het moment gekomen om voor een andere leeswijze te kiezen. 2] Mozes was immers geen ‘jood’, Jezus geen ‘christen’ en Mohammed geen ‘moslim’. Deze drie vallen niet samen met wat respectievelijk jodendom, christendom en islam ervan gebrouwen hebben. Bijbel en Koran zijn bedoeld om in samenhang gelezen, verstaan en uitgelegd te worden – bij voorkeur door alle drie samen: jood, christen én moslim.
Vraag 2. Hebben deze boeken een boodschap aan onze hedendaagse steden?’ Dan denk je aan steden en stedelijke gebied dat een snelle stijging van het aantal inwoners laat zien. Zoals de megasteden van China en India (elk drie). In het spreken over de ‘skyline’ van Rotterdam proef je soms een verlangen daar bij te mogen horen. Dickens’ steden Londen en Parijs hebben respectievelijk 13.879.757 inwoners in 2014 en 12.405.426 inwoners in 2013. 3] Hebben Tenach, Evangelie en Koran, de openbaringsteksten van de religies van het Boek, nog iets universeel verstaanbaars te zeggen aan de inwoners van de megasteden van deze tijd?
‘Naïevelingen’
Volgens Anton Wessels wel. Eigenlijk getuigt hij daarvan vanaf zijn eerste tot en met zijn laatste publicatie. Van Nieuwe Arabische mens tot Thora, Evangelie en Koran – 3 boeken, 2 steden, 1 verhaal. Een boek dat eindigt met een openingszin:
‘Dit is het éne verhaal
dat de drie boeken vertellen
van en voor de éne stad.’
Bij die éne stad denk ik aan de global village; ‘infodorp de wereld’ waarop we soms greep proberen te krijgen door gewiekst computergebruik. Bestaat er een theologische tegenhanger van de door Stephen Hawkings en andere fysici gesuggereerde Theory of Everything? Een in gedeelde spiritualiteit ervaren antwoord op alles – alle vragen in ons leven: een Theology of Everything, vanuit de drie geopenbaarde boeken? Het zijn meestal de triomfalisten van de boekreligies die zo denken. Om iets van de ander in jezelf en iets van jezelf in de ander te herkennen en erkennen moet je van andere huize komen.
Er zijn geen winnaars. Het gebral van Farao en Nimrod: ‘Er is geen god dan ik’ is door Vladimir Poetin, Omar al-Bashir, Robert Mugabe, Bashar al-Assad en andere naar macht hunkerende dictators overgenomen. Het Arabisch schiereiland brengt nu vooral kleine jongens voort die wedstrijdje doen in onnodig hoge torens bouwen en onnodige wapens kopen. Wanneer ze iets tegen hun onderdrukte onderdanen zeggen valt het op hoe geborneerd en ‘klein’ ze zijn en denken. Glimlachend noemt Anton Wessels Tolstoi, Gandhi en Martin Luther King ‘naïevelingen’ die wel de weg van ‘In God is geen geweld’ durfden kiezen. De wereld heeft leiders nodig die wijsheid bezitten en (M.L.) Kingsize zijn.
Kairos-taal
In de 21e eeuw is het grootste gevaar voor gewone mensen ‘het soort taal dat tot op vandaag aan beide zijden, in het Westen en het Oosten wordt gesproken. Maar dat is geen Bijbelse noch Koranische taal, dat is geen profetentaal, dat is ‘Babelse taal’, dat is ‘Nineve taal’, zegt Wessels. Want het gaat om een geestelijke strijd. Het gaat om het zwaard van de geest. (…) verderf, onrecht en geweld, kan alleen maar worden uitgedreven door het zwaard van God, door het wapen van Zijn Geest.’
Wat aanspreekt in het werk en in het spreken van Anton Wessels is dat hij zich deels baseert op een theologische analyse en exegese van de drie teksten, maar dat hij kiest voor een getuigende en inzichtelijke conclusie. Wat inspireert is dat hij neigt naar iets dat in het Zuid Afrikaanse Kairos-document zo trof, namelijk de groei naar een profetische theologie. Eigenlijk het enige soort ‘spreken van God’ dat werkt in tijden van crisis. Een opdracht voor zo’n profetische theologie is ‘het onderscheiden van de tekenen der tijden’ (Mat. 16:3) of ‘de kairos onderkennen’ (Luc. 12:56). De koran zegt in brede beschouwelijke zin: ‘Binnenkort zullen Wij onze tekenen laten zien – tot aan de verste horizon en in henzelf… totdat hen duidelijk wordt dat dit waarachtig is…’ (41:53). De Koran staat vol ‘tekenen’ want de verzen worden aya of teken genoemd, en de lezer wordt voortdurend uitgenodigd de tekenen in de schepping te onderscheiden.
Bij Lucas staat letterlijk: ‘Wanneer u een wolk ziet opkomen in het westen zegt u meteen: er komt regen, en het gebeurt. En wanneer de wind uit het zuiden komt, zegt u: het wordt warm, en het gebeurt. Huichelaars! Het aanzien van aarde en hemel weet u te onderkennen, waarom onderkent u deze tijd niet?’
Politieke taal
We hebben op tv een verscheidenheid aan weermannen en vrouwen, die wolken en wind enigszins begrijpen. Maar de huichelaars van de partijpolitiek streven uitsluitend naar zetelwinst. Zij scherpen tegenstellingen aan en maken daarom mensen die in één samenleving leven met hun onderlinge problemen, tot vijanden van elkaar. De crisis ontstaat vanuit het bewust onderhouden onbegrip tussen mensen. Dit bewuste onderhoud wordt gepleegd door de haatretoriek van radicaliserende moslims en populistische radicale Nederlanders, die elkaars haat blijven voeden. Copy-paste. Op websites hangt onder elke poging iets over moslims, islam of religie in het algemeen evenwichtig uit te leggen, een staart van negatieve reacties. Mensen die uiting geven aan begrip voor de islam of Nederlanders die tot de islam overgaan, worden voor landverrader uitgemaakt.
Theologisch geneuzel zonder maatschappij analyse communiceert niet. Het vereist durf om inhoudelijk vanuit drie religies boven die religies uit te stijgen. Het is een redelijk gecompliceerde en moed vereisende taak om het dader-/slachtofferprofiel te ontrafelen dat de tegenover elkaar staande partijen vertonen. Een profetentaak: ‘Wat de profeet Ezechiël, Daniël en de ziener Johannes en ook de Koran willen zeggen is niet zozeer wat er allemaal is geschied of te voorspellen wat er staat te gebeuren: moord en doodslag, mensen en volken die elkaar naar het leven staan: dat gaat altijd maar door. Zo’n verhaal kan eigenlijk iedereen wel ophangen. Wat de profeet of de apocalypticus wil zeggen, evenals datgene waarvan de ziener Johannes droomt is: inzicht geven in wat er geschied is en staat te gebeuren: wat de kern is van de geschiedenis, waar het echt om draait, wat de laatste ernst van de dingen is. Het gaat in de Bijbel en de Koran om Openbaring, Apocalyps, onthulling, ontmaskering van de geschiedenis.’ (p.263).
Vergroten van inzicht
Sleutelwoorden zijn dus inzicht en kern. Vergroten van ons inzicht in de kern van het leven. De individuele geestelijke groei die daardoor eventueel op gang komt kan iets bijdragen aan de bevordering van geestelijke groei in de ene stad. Als we alle geografische plaatsbepaling en de door jaartallen en klok bepaalde tijdsbepaling in de 3 boeken, 2 steden 1 verhaal, weglaten, komen we bij het ‘kleen’ dat door de hemel wordt verkoren; want wie in ootmoed wordt geboren is van het hemelse geslacht. Dan wordt Bijbel en Koran lezen en verstaan een ervaring die bij ieder mens in onze global village individueel kan beginnen. Te mogen leven in één stad van God en mens, lijkt het ideaal in een song van Leonard Cohen. Anton Wessels komt met zijn boodschap aardig in de buurt van zo’n lied. 4]
Ook de theoloog Anton Houtepen, aan wie het ene verhaal van de twee steden en de drie boeken is opgedragen, brengt in onderstaande woorden het open einde van de hoop onder woorden:
‘De eenheid en heiligheid Gods moeten leiden tot een fundamenteel universalisme: God kent geen favorieten (Hand. 10,35 Bible de Jérusalem). De uitverkiezingdoctrines, die in alle drie de Abrahamgodsdiensten hebben postgevat en die tot wederkerige excommunicaties, tot religieus geweld en tot de legitimatie van dominantie en imperialisme hebben geleid, moeten in het licht van de religieuze onheilsgeschiedenis radicaal van tafel (Kuschel). Geweld immers hoort niet tot de sfeer van de majesteit Gods, in God is geen geweld (brief aan Diognetus). Dit zou het centrale gesprekspunt dienen te zijn tussen Joden, Christenen en Moslims in hun omgang met elkaar, in hun hermeneutische omgang met Schrift en Traditie en in een kritische herlezing van ieders historische en actuele gebruik en misbruik van macht. Over en weer zou de vrijheid van godsdienst een vrije en waarachtige God dienende leefwijze en menselijke solidariteit moeten garanderen en door onderling gesprek en samenwerking inzicht in en begrip voor ieders religieuze erfgoed bevorderen.’ 5]
1] A tale of two cities staat met 200 miljoen exemplaren op 2 lijsten van de 10 meest verkochte boeken ter wereld op de 2e en 7e plaats.
2] Overal staat ‘leeswijzer’ maar dat moet volgens mij leeswijze zijn.
3] Tokio heeft een aantal inwoners van ca. 37.800.000 (2015), met een jaarlijkse groei van 0,6 %. Jakarta heeft ca. 30.000.000 inwoners, met een jaarlijkse groei van 2 % en Istanbul heeft ca. 14.800.000 inwoners met een jaarlijkse groei van 2,8 %.
4] Volgens de Journal of Muslim Minority Affairs, maart 2014, is er een Engelse vertaling van Thora, Evangelie en Koran. En komt er in Beirut een Arabisch editie. Hopelijk met een betere eindredactie en tekstcorrectie dan die van Kok, Kampen.
5] Prof. dr. Anton Houtepen (1940) was tot 2005 hoogleraar oecumenica en interculturele theologie bij de Faculteit Godgeleerdheid van de Universiteit Utrecht en directeur van het Interuniversitair Instituut voor Missiologie en Oecumenica te Utrecht.
Het is natuurlijk een heilloos idee om de bijbel naast de koran te gaan lezen, die bijbel is al lang en mooi genoeg voor de christenen (die er steeds minder in lezen), en van de moslims hoef je ook al geen interesse te verwachten in die bijbel (behalve voor de delen die min of meer samenvallen). We hoeven toch zeker niet terug naar de tijden van mevrouw Blavatsky en haar theosofie? Die alles op een grote hoop veegde?, daar bereik je echt niet mee wat je beoogt: begrip en respect voor elkaars overtuiging.
Torah, Psalmen, en Gospel zijn net als Qur’an openbaringen van God voor moslims (meerdere boeken ook, maar deze specifiek bij naam genoemd in de Qur’an). Dit staat los van de indeling van mensen als behorend tot de religies hier genoemd. Die drie horen geen compromissen te sluiten om elkaar religieus tegemoet te komen of om “een beetje van dit en een beetje van dat” te spelen. Interreligieus overleg kent veel hypocrisie. Degeen die ertoe oproept vraagt aan de geroepenen om geloofsartikelen op te geven om uitwisselbaar te zijn. Òf die persoon of groep wil dat anderen dat alleen doen, wat dus conformisme aan het eigen geloof betekent, òf die persoon of groep is zelf bereid om ook geloofartikelen van de eigen religie teniet te doen, wat hem/haar of hen geen oprechte vertegenwoordiger van de religie maakt. Het bespreken van dergelijke zaken als mogelijk terecht is eerst en alleen zaak van overleg binnen de afzonderlijke religies of één daarvan. Religie gaat over keuzes, niet over compromissen. Wat hier geadvoceerd wordt is in wezen een nieuwe religie. Als moslim sta ik open voor correctie van mijn interpretaties, maar niet voor gelijkstemming met andere religies. Islam heeft niets te leren van jodendom of christendom. Moslims kunnen wel leren van het bestuderen ervan en dat in het licht van Islam. Dat is iets anders dan interreligieus denken.
PS Dat islam als enige met hoofdletter eruit kwam heeft te maken met engelstalige woordsuggesties op m’n telefoon. waarvan dat verschil even aan m’n aandacht ontsnapte toen ik erop klikte. Dat was geen opzet.
Abdulwahid, ik ga dat boek bestellen!
Ik sta helemaal achter jouw commentaar!
Alleen nog even checken of het voor een christen, die 1ste en 2de testament bestudeerdt en Qur’an gelezen heeft, te begrijpen is.
@Abdu. De Qur’an is een prachtig boek!
Alleen lezen veel moslims de “platte” tekst. En begrijpen die vanuit hun eigen omstandigheden en persoonlijkheid.
Je moet de 3 boeken lezen vanuit hun tijd van ontstaan. Dan merk je dat Mozes, Jezus en Mohammed leefden in een crisistijd, die net als nu, vraagt om een antwoord. NieuwWij biedt een platform.
De 3 profeten waren mannen met visie, die een hervormingsbeweging opstarten. Zij waren noch jood, noch christen, noch moslim!
Mohammed b.v. trouwde met de rijke handelvrouw (die zat niet achter een gordijn in het donker.) en leidde haar karavanen. Daardoor ontmoette hij joden en christenen. Hij sloot zich niet af voor andersdenkenden! Nee, hij sloeg informatie op. Hij was een autodidact en wijs!
Dan krijgt hij visoenen. Allah zei: Qul! En hij memoreerde de goddelijke woorden die Allah sprak. (Of dat nu Allah was, of zijn eigen inzicht, laat ik in het midden. Net als ik in het midden laat, of Jezus zei wat in het boek staat.)
Doel van de 3 profeten was: verbetering van hun samenleving en God was hun nabij!
De wereld is nu anders en alle culturen zitten op elkaars lip. Wij willen toch allemaal vredig samenleven? Dan zal er een overkoepelend iets moeten komen dat ons allen bindt.
De politiek, daar hoef je niet veel van te verwachten. Die bouwen aan een nieuwe toren van Babel.
Nou, dan ga ik voor Het Grote Weten van De Eeuwige dat niet aan een bepaalde religie of een bepaald land gebonden is, maar dat zijn realisatie op aarde moet vinden! In verbondenheid!
Het Paradijs maak je zèlf, hier en van de hemel weet ik niets.
Jeruzalem, Stad van Vrede? Nou……?
Zou het niet mooi zijn als, WIJ HIER, konden beginnen met de bouw van zo’n Stad, Land, Wereld van Vrede???!!!
@Enis. Alsjeblieft mag dit bericht geplaatst? Het is mijn oprechte visie!
Stom, stom, stom van mij!
Allah zei: “Ikram!” tegen Mohammed!
(“Qul!”, zei de moeder van een vriend in Marokko steeds tegen me, als ik niet genoeg at volgens haar.)
Lous, Islam is zeker niet tegen pluralisme en diversiteit. God’s Woord in de Qur’an spreekt juist gunstig hierover en legt het nut ervan uit, maar het soort universalisme waar ook Houtepen van spreekt gaat ronduit tegen de leringen van islam in. Hij doet een aantal stellingen die onverenigbaar zijn met islam. Veel van de dingen die hier besproken worden, kan men uit islam leren: God’s Sunnah zijn onveranderlijk, maar er zitten subtiele verschillen in de shariah van verschillende profeten omdat ieder is gezonden aan zijn volk in zijn tijd en dat vraagt om specifieke leringen, mensen corrumperen leringen over verloop van tijd, enz. Dat en het waarom ervan leren we uit de Qur’an en de sunnah van Muhammad, vrede zij met hem. Dat de profeten geen moslim waren, zou een moslim niet mogen onderstrepen. Dat is ongeloof in de Qur’an. Dat zij oprichters zijn van een religie, is een ontkenning van hun profeetschap en rol hierin. Perennialisme en universalisme is om diverse redenen onverenigbaar met islam. Het gaat tegen vele geloofstellingen van islam in. Een bespreking daarvan zou waarschijnlijk niet eens in één post passen hier, voor zover het hier al gepast is. Op een islamitische site zou dat beter op z’n plaats zijn en minder woorden kosten. Tolerantie en verdraagzaamheid behoort wel tot islam, maar dat betekent niet dat de religies samengesmeed mogen worden. Er is niet eens een goed Arabisch woord voor ‘compromis’ en vooral het gescheiden houden van religies is een letterlijke opdracht in islam. Mixen mag niet. De gemeenschappelijke basis wordt wel onderstreept. De Qur’an aanpassen of samensmeden met wat er van andere boeken van God geworden is, is verwerpelijk.
Ik stop dit hier even, want ik zou hier anders zelf een boek gaan schrijven.
😉
Houtepen heb ik niet gelezen. (Misschien door zijn naam? :-)). Abdulwahid(dienaar van de Ene) wel.
De laatste spreekt me aan, omdat ik hem als een bruggenbouwer zie.
Ik begrijp je en eenheidsworst heb ik niet op het oog.
Je hebt gelijk: dit is niet de plaats om te diep te gaan. Ik had ook nog veel meer willen zeggen. (Ook erger ik me dood aan mijn spellingsfouten. Ik ben nogal perfectionistisch).
Ik bezondig me hier ook veelvuldig aan schrijffouten en grammaticale missers. Ik weet dat het niet goed voelt om die terug te zien. Mag ik een aanrader doen als je meer interesse hebt? De Qur’an, wonderlijk en prachtig als deze is, is niet de beste/makkelijkste introductie. Zelf gaf je al enkele biografische feiten en daar ligt een goede start. Een biografie van Muhammad, vrede zij met hem, is vaak een veel betere start om meer inzicht in islam (en liefde voor de persoon) te krijgen. Er zijn overigens ook goede boeken over Khadeeja, waar je het over had. Vooral die van moslimschrijvers geven de relaties met de religie redelijk weer. Andere schrijvers ontbreekt het vaak aan benodigde achtergrond. Dat is zelfs zo als ze over Qur’an schrijven na eigen onderzoek. Om die goed te begrijpen is meer kennis nodig dan alleen het lezen van het boek. Geschiedkundige context, kennis van de directe aanleiding van de openbaring van delen ervan, en dat wat de profeet, vrede zij met hem, er zelf bij vertelde, zijn zaken die heel veel uitmaken. Ik denk dat Anton Wessels op basis daarvan ook iets anders geoordeeld had.
Als onderdrukte onderdaan van kleine, kleindenkende jongens, die wedstrijdje doen in onnodig hoge torens bouwen en onnodige wapens kopen, ben ik misschien gewoon niet in staat om mensen met zo’n verbluffend inzicht te volgen. Ik zou me zelfs schamen als ik dat wel deed, maar ja, wie ben ik?
Ja, wie ben jij?
En wie ben ik?
Ik heb wel al achtergrondinformatie gelezen over de profeet. Ik weet van Khadija(, Fatima, Ali, Omar, Billal…. En het is trouwens “Ikra”)
Ik raakte geïnteresseerd in islam, toen ik steeds meer moslimkindjes in mijn klas kreeg en ik wilde ze niet in verwarring brengen door ze vreemde dingen te vertellen die niet strookten met hun opvoeding thuis.
In de stad waar ik werkte heb ik de ontwikkeling en ontplooiing vanaf de 1ste generatie allochtonen tot de 3de generatie meegemaakt. Met alle problemen van dien.
Ik zal leren en lezen over religies tot ik er bij neerval, want dat is mijn drive.
De leer van Jezus zit het dichtst op mijn huid.
Maar de andere religies verbergen ook diepe waarheden.
Hoe brengen wij het Licht dat in al die wijze boeken verstopt zit “aan het licht” bij de onwetenden zonder er een hutspot van te maken?
(Ach, gewoon maar ons best doen binnen onze mogelijkheden.)
De welwillendheid en denkrichting van de lezer maakt alles uit bij de heilige geschriften. Die moet eigenlijk eerst gekweekt voordat mensen met de teksten geconfronteerd worden. Een religieus persoon leest zijn eigen geschriften vaak anders dan die van anderen. Het is de pet die je op hebt als je leest, en die pet moet je dus eerst opzetten. Als religieuzen elkaars geschriften voor de eerste keer lezen, zien we ook vaak effecten daarvan. Wie de tekst leest om specifieke waarheden erin te vinden, kan daar eventuele ondersteuning voor vinden, en wie specifieke waarheden wil tegenspreken, kan daar ondersteuning voor vinden. Een betoog dat meerdere aanwijzigingen bevat die in een bepaalde richting wijzen, is al snel acceptabel als bewijs voor een leek, die precies dat wil horen, en iemand met een hoger academisch gehalte kan evengoed geneigd zijn om zoiets op z’n minst aannemelijk te vinden. Zelfs voor schriftgeleerden kan het moeilijk zijn om die neiging te onderdrukken. Het geschiedt immers ook onbewust, maar een hoger academisch gehalte kan voorkomen dat al te vaak zelf een keuze gemaakt wordt als tekstdelen voor mererlei uitleg vatbaar zijn.
Vooringenomenheid maakt veel uit. Dat zien we vooral ook bij geradicaliseerde jongeren, die zich vervolgens meer toeleggen op religie.Een al geradicaliseerd persoon met minder kennis en inzicht kan hier nog veel verder in gaan. Deze wil bewust niks anders lezen dan zaken die zijn frustratie logisch maken en uitingen daarvan valideren. Die frustratie betekent dat er wat mis is, en de oorzaak daarvan wil hij buiten zichzelf plaatsen om niet toe te hoeven geven dat hij zelf de problemen veroorzaakt. Het ligt voor zo’n persoon voor de hand om een lijst te maken van verwerpelijke mensen om te bevechten en om voorbeelden van toepasselijk geweld te verzamelen. Echt bewijs is niet nodig. Context doet er niet toe. Alles wat nodig is, is een groot genoege lijst met voorbeelden van retoriek, die de persoon en zijn neigingen beschrijven. Het doet er ook niet toe of punten op de lijst echt naar zoiets verwijzen. Hij zocht een verklaring en vond er één. Beter gezegd, hij wist dat te compileren. Met een beetje ‘welwillendheid’ klinkt het ook geloofwaardig. Zonder eerst te radicaliseren lukt dit trucje niet. Als je anderen met het lijstje wil overtuigen, moet je je ook richten op gelijkgestemden die de originele tekst niet of niet goed kennen. Anders werkt het niet.
Het is precies dat gedeelte van radicalisering dat we eigenlijk goed zouden moeten begrijpen. We zien het schrijvers en onderzoekswetenschappers continu doen, zij het op een wat mildere manier. Zelf doen we het ook als we kritisch proberen te lezen. Het is de pet die je op hebt als je leest. Als je dat voor ogen houdt, wordt het makkelijker om het licht in dieboeken te ‘verkopen’ zonder er hutspot van te maken. De introductie kan het grote verschil maken. Dit is ook precies waar ik me zorgen om maak bij boeken als hier besproken. Het vormt een introductie die in mijn ogen juist wel tot hutspot leidt als mensen daarna de boeken lezen, vooral bij mensen met weinig voorkennis.
@Dirk den Boer. U doet me een beetje denken aan Marcion die verkondigde dat christenen het Oude Testament niet hoeven te lezen, omdat het christendom niet uit het jodendom zou zijn voortgekomen. Het boek van Wessels werd in mijn katholieke theologieopleiding aangeraden als basic om iets te kunnen (en willen!) begrijpen van hoe de drie religies als het ware als Baboesjka poppetjes in elkaar passen.
Wat leert mijn rk kerk over de islam. Sla er Nostra Aetate op na: “De Kerk beschouwt ook met hoogachting de moslims, die de éne, levende en uit zichzelf bestaande, barmhartige en almachtige God aanbidden, de Schepper van hemel en aarde, 8
die gesproken heeft tot de mensen. Zij trachten zich met heel hun hart ook aan zijn verborgen raadsbesluiten te onderwerpen, zoals Abraham, op wie het islamitisch geloof zich zo graag beroept, zich aan God onderwierp. Hoewel zij Jezus niet als God erkennen, vereren zij Hem toch als profeet, en zij eren zijn maagdelijke Moeder Maria, die zij soms zelfs met godsvrucht aanroepen. Bovendien verwachten zij de dag van het oordeel, waarop God de mensen zal doen verrijzen en hun zal vergelden naar werken. Daarom staat een hoogstaand zedelijk leven bij hen zeer in achting en vereren zij God, vooral door gebed, aalmoezen en vasten.”
Heb jij het boek al gelezen, Abdu?
Je doorgrondt het probleem goed, denk ik.
Het ligt écht aan “de pet”!
Dan denk ik dat we in Nederland (Scandinavië ook misschien) de beste kans hebben om de kleur van die pet te veranderen. De boel is hier nog niet zo op de spits gedreven als b.v. in Frankrijk.
Mijn leven is met de pet van het socialisme begonnen door het nest waarin ik gedropt was. Dat heeft het voordeel dat ik niet al geïndoctrineerd was door een bepaalde religie waar je dan trouw aan blijft.
Inmiddels gedoopt, maar wèl oecumenisch.
Ik wil vrij blijven in mijn denken en absoluut niet in een hokje!
De kleur van de pet veranderen (en laat ik het bij Nederland houden) heeft te maken met Opvoeding en Onderwijs!
Imams horen zéker bij de opvoeders!
Ook de media zouden zich bewust moeten zijn van hun ethische en morele taak.
Zet Wilders en terroristen niet zo in de spotlights. Zet de zaken niet zo op scherp.
(Wel weer beroerd van dat bewakings akkefietje bij ons blonde godje.)
Geef meer aandacht aan goede, originele, lieve initiatieven van zowel allochtonen als autochtonen.
Taal is ook fascinerend!
Wat jij een paar mails geleden schreef over de onbekendheid van het woord “compromis” in het Arabisch, vond ik onthutsend en weinig hoopgevend.
Dat heeft vast te maken met trots, de dominantie van de man en het stamverband dat nog sterk aanwezig is in woestijngebieden. Dan moet je een krachtig leider zijn.
Hier zijn de mannen zachtmoedig (in het algemeen). Ze hebben geen clan. Hooguit een gezin. En moeten in dit dichtbevolkte, platte waterland wel “polderen” om te overleven.
Geen woord voor compromis is juist een goede zaak. Om daar iets negatiefs in te lezen, moet jeniet conclusies eruit trekken en dan is het je eigen conclusie die negatief is. Er zit een mooie kant aan. Dat rare woord is een één woord samenvatting van ‘jij verliest-ik verlies’ en dat is niet zo mooi. Er zijn wel woorden voor ‘jij wint-ik win”, en voor overeenkomst, afspraak, overeenstemming, flexibiliteit, tegemoetkoming, en veel veel meer. Het is geen ebrek aan woorden. Een afkorting voor allebei inleveren is niet nodig waar dat minder snel (en zeker iet automatisch) de voorkeur heeft. Juist dat is eerder een negatief trekje. Zoals ik al aangaf, is een religieus compromis sowieso een twijfelachtige zaak. Beide zaken beschadigen doet geen van beide goed, en religie gaat over keuzes waar je voor staat. Een beetje joods, een beetje christelijk, een beetje moslim: geen van die drie vindt je terug in de geschriften. Het bestaat niet. Het is net zoiets als een beetje zwanger.
Ik woon overigens in de woestijn in een stad die dichtbevolkter en diverser aan culturen is dan men in Nederland kent (waar dat overigens wèl goed werkt en waar mensen juist niet bot zijn). Die “onnodig hoge torens” zijn volop in gebruik.
Maar we dwalen af. Ik zet er (voor hier) een punt achter.
Ooooh! Dan heb ik een verkeerde interpretatie aan het woord “compromis” gegeven. En nu ik inzoem op de nuance… inderdaad, het heeft iets van: niet blij met t eindresultaat, maar het moet dan maar zo… Ik dacht dat er nooit overeenkomst mogelijk was.
Okay, einde hier!