We stonden met ongeveer tweehonderd personen langs de Karel Boddeweg. Alles was afgezet en de straat was gevuld met bloemen, motoren en mensen.

Er heerste een kalme stilte. Clubleden spraken kort op gedempte toon met elkaar, klopten elkaar op de schouders, wisselden magische rookwaar uit en broodjes frikadel speciaal.

Iedereen werd zeer gestructureerd op zijn of haar plek gewezen tot het grote moment aanbrak: het binnendragen van de overledene.

De overledene werd door zijn naasten binnengedragen met aan weerszijden vier immens grote rode lichten en witte rookpluimen en begeleid door Afrikaanse trommels. Maar de trommels waren alleen voor het oog waarneembaar. Ze werden overstemd door een koor van tweehonderd brullende motoren die met hun meerstemmige pulsen de overledene hun laatste groet gaven. Als een symfonie, als een uitroep.

We hebben het anno 2016 geregeld over de grote tegenstellingen in culturen en religies waarmee wij vandaag de dag samenleven. De verschillen wringen soms, maken groeperingen onbereikbaar voor elkaar. Vandaag was ik getuige van een overstijgend ritueel van een groepering die diverse westerse en oosterse culturen in zich heeft opgenomen. Ik zag Antillianen, Afrikanen, Polen, Duitsers, goedlachse Brabanders. Allemaal naast elkaar en met één verbondenheid: de club waarvan zij lid zijn en de overledene die zij willen eren.

En ik stond er als stiekeme toeschouwer – en deelnemer – bij. En ik dacht: Wauw! Dit is wat een goed ritueel doet: mensen verbinden en ruimte bieden aan iedereen aanwezig.

Simone Snakenborg

Simone Snakenborg

Ritueelbegeleider

Simone Snakenborg (1969) is medeoprichter en vicevoorzitter van de onafhankelijke geloofsgemeenschap Ekklesia Tilburg en ritueelbegeleider.
Profiel-pagina
Al 6 reacties — praat mee.