‘Aidshoer, kringspiermusketier, voorbipsberber, Marokkaanse bijstandskoning, ebolateef, imam-likker, snorrenTurk, zeikwijf, woestijngodsdienst-aanhanger, moslim-kolonist, kopvoddendrager, vieze zionist, feministische mutsendoos, aap, fascistoïde pedofiel’. Is het nodig om zo lullig te doen over anderen? Hoezo lullig? Vrijheid van meningsuiting.
Een uitzwaaidag op 6 december voor de van origine Surinaamse Sylvana Simons? Daar is toch zelfs een speciaal evenement voor aangemaakt op Facebook, dus waarom niet? En kijk eens hoe populair het is, er zijn al ruim veertigduizend geïnteresseerden. Gaat dit niet wat ver? Nee joh, vrijheid van meningsuiting.
Begrijp me niet verkeerd. Ik ben blij dat we ons mogen beroepen op vrijheid van meningsuiting. Het is een groot goed dat helaas niet in ieder land voor zich spreekt.
Hoe fijn is het dat we mogen zeggen of schrijven wat we vinden zonder daarvoor in de cel te belanden? Vrijheid van meningsuiting is het baken van de democratie, opgenomen in de grondwet om onder andere staatcensuur tegen te gaan. Toch heb ik het idee dat dit mooie begrip de laatste tijd volledig uit z’n context wordt getrokken. Sommigen verwarren deze vrijheid met het recht om te beledigen. De meest afschuwelijke benamingen worden over ons heen gestort en het debat wordt steeds meer gekaapt door diegenen die moedwillig willen kwetsen.
Ik ken niemand in mijn directe omgeving die dit soort stuitende opmerkingen gebruikt, al maken veel van mijn kennissen zich minder druk over de verharding van de samenleving dan ikzelf. Zij menen dat het goed is dat iedereen er tegenwoordig openlijk voor uitkomt wat er in hem of haar omgaat. “Anders denken ze het toch wel, dus dan kan je maar beter weten waar je aan toe bent.” Het is een uitspraak die ik vaker hoor dan me lief is. Ik ben het hier hartgrondig mee oneens. Ik stel echt niet voor dat iedereen elkaars handje moet gaan vasthouden om rond een knisperend kampvuur samen het zweverige liedje ‘Kumbaya’ te zingen, maar ik kan me niet voorstellen dat we ‘Onze Westerse Waarden’ verdedigen door zo’n beetje elk zelfstandig naamwoord te voorzien van de toevoeging ‘kanker’, ‘klote’ of ‘tering’.
Reeds In haar kersttoespraak van 2006 (dit was dus nog voor de opkomst van media als Twitter, Facebook, Instagram en Snapchat) benadrukte -de toenmalige- Koningin Beatrix dat de vrijheid van meningsuiting haar grens vindt waar de rechten van anderen beginnen: vrijheid van meningsuiting is geen vrijbrief om te beledigen. “Wie anderen beschimpt verliest zelf geloofwaardigheid; het onbeheerste woord schiet zijn doel voorbij”. Het Europees recht denkt hier anders over: de vrijheid van meningsuiting omvat volgens het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens namelijk óók het recht om te beledigen.
Het feit dat je woorden als geitenneuker en voorbipsberber mág gebruiken, betekent nog niet dat je het ook móet doen. Misschien is het juridisch niet strafbaar, maar bestaat er niet ook zoiets als een ethische plicht om anderen met respect te behandelen? Want als we alle respect uit het oog verliezen, wat is die hele vrijheid van meningsuiting dan eigenlijk nog waard?
Goede analyse!
Amen
Maar sommige mensen zijn ook wel erg snel op hun teentjes getrapt. Ikzelf vind het niet erg als iemand bepaalde woorden gebruikt. het zijn maar woorden, wat voor mij telt zijn argumenten.
Ik mis een essentieel woord dat ook veel gebezigd wordt door een groep in de samenleving, het begint met K en eindigt met R, en ook iets met je moeder, en hoe mijn (blanke) dochter regelmatig is uitgescholden en belaagd (en klagen helpt niet, laat staan aangifte doen). En zo kan ik nog even doorgaan. Mijn gevoel zegt dat deze berichtgeving ook weer zo eenzijdig is. Vandaar dat men meer en meer respect verliest misschien?
U Vergeet ,kaaskop , cracker, of de veel al gezegde kanker Nederlander. En de ontelbare meldingen van discriminatie van NIET gelovenen. Want blanke meisjes zijn kanker hoeren. Maar dat is okey niet waar?
Christenhond. Hoer en Varkensvreter werden al veel langer gebezigd dan Facebook bestaat
Woon jij soms in een bunker….? Je moet eens aan vrouwen in Spangen, Amsterdam Zuid-oost, enz vragen hoe zij erover denken om kuthoer, kankerwijf, sletje genoemd te worden. Of dat je je niet meer veilig voelt in je eigen wijk door islamieten?! Wordt toch wakker muts, net doen of dat niet bestaat maakt deze gevoelens alleen maar erger. Dat doet de regering namelijk al jaren, mark kent alleen maar aardige Marokkanen. Kan je lekker thee mee drinken, in mijn oude buurt konden die alleen bedreigen en stelen.
Het gaat natuurlijk ook helemaal niet om geitenneuker. Maar straks staat er 100% zeker iemand op die zegt; armeense genocide? Ho wacht even. We hadden toch de ethische plicht om anderen met respect te behandelen? En veel Turken ervaren de term Armeense genocide als een belediging. Of Gaypride? In de openbare ruimte? Waar mijn islamitische kinderen ermee worden geconfronteerd? Maar we hadden toch de ethische plicht om anderen met respect te behandelen? The Lige of Brian op tv? Maar we hadden toch de ethische plicht om anderen met respect te behandelen? Enz enz. Belediging is een subjectieve particuliere ervaring die wanneer hij tot maatstaf wordt, leidt tot een Orwelliaanse samenleving.
Wat een inhoudelijk goed artikel. Het belangrijkste is dat je een beeld hebt gegeven aangaande de vrijheid van meningsuiting. Dit ongeacht het feit dat er geen grenzen hieraan zijn volgens de Europese wetgeving.
Kennelijk is onze samenleving al zo vergaand gejuridificeerd dat we al ons geluk en welzijn van de staat af laten hangen. In het maatschappelijk debat dat nu is losgebarsten over racisme, vrijheid van meningsuiting en schelden wordt wel erg weinig onderscheid gemaakt tussen de wettelijke uitingsvrijheid en fatsoensnormen. Alsof fatsoen alleen maar door wetten en regels afgedwongen kan worden, door het beperken en verbieden van bepaalde uitingen.
Ik vind de vrijheid van meningsuiting zo waardevol in de bescherming tegen staatscensuur, willekeur en geheimhouding dat ik dat fundamentele recht op geen enkele manier zou willen laten inperken.
Maar ik vind fatsoenlijk samenleven en prettige omgangsvormen en een cultuur van respect en diversiteit ook zo essentieel dat ik het de morele plicht van iedereen acht om in de eerste plaats zijn/haar kinderen en verder iedereen aan te spreken die alle sociale normen te buiten gaat. Van journalisten en opinieleiders zou ik wensen dat ze niet voortdurend onevenredig veel platform bieden aan racisten en andere hufters.
Door hiervoor maar steeds verwachtingsvol naar de staat te kijken (door om inperking van de uitingsvrijheid te vragen) diskwalificeren we onszelf en accepteren we dat de staat de *enige* instantie is die normen kan stellen. Schelden moeten we niet accepteren, zeker niet als er gescholden wordt op de machtelozen, maar die grenzen moeten we op andere manieren bewaken dan via het (straf)recht.
Dag Natascha,
Ook al tekenen 40.000 mensen voor de uitzwaaidag van Sylvana, dan zijn het nog altijd een 16.960.000 mensen die het niet hebben getekend. De zwijgende meerderheid in Nederland is denk ik van meer goede wil, dan die 40.000 domoren
En, alhoewel jij misschien geen mensen in je kennissen kring hebt die deze uitingen uiten, zegt mij dat niet zo veel. Je hebt namelijk hele stille ideologen die de meest gruwelijke zaken verzinnen zonder te schelden. Dan heb ik persoonlijk liever de mensen met een iq van een glaasje water die op het internet lopen te schelden, dan 1 nare ideoloog die de mensen tegen elkaar weet op te zetten. Maar gelukkig, heb jij die uiteraard ook niet in jou kennissenkring. Met vriendelijke groet.
Helemaal eens met de strekking van dit artikel. De mensen die zich zo kwaad maken dat ze als autochtone Nederlander lastig worden gevallen door allochtonen gaan voorbij aan wat Natascha nu juist duidelijk probeert te maken. Je bent vrij om je mening te uiten, maar waar is het voor nodig om elkaar te beledigen? Naar mijn bescheiden mening kan je pas ergens een mening over hebben als je er goed over hebt nagedacht en dan kan je die geven in normale bewoordingen: dat is een kwestie van ethisch besef: iets wat volgens mij uitstijgt boven alle religieuze en politieke overtuigingen.