Begrijp me niet verkeerd. Ik vind seksueel misbruik een serieuze aangelegenheid en het is zeker belangrijk dat hier onderzoek naar gedaan wordt. Gevangenschap, seksuele slavernij en seks met kinderen zijn absoluut vreselijk. Maar ik vind ook dat de woorden seksueel misbruik tegenwoordig iets te gemakzuchtig worden gebruikt. Ik heb het hier met name over vrouwen die er bewust en in vrijheid voor kiezen om onderdeel te zijn van een spirituele gemeenschap, waarbij de goeroe onder het mom van ‘crazy wisdom’-seks heeft met zijn leerlingen. De manier waarop hier aandacht aan besteed wordt in sommige media, is wat mij betreft vaak sensatiebelust. Het zet de vrouw in de haar zo welbekende positie van slachtoffer en de man in de rol van de dader. Maar mannen zijn net zo goed slachtoffer van dit collectieve verhaal. Zij zitten gevangen in een rol van daderschap en zijn daardoor vaak afgescheiden van een gezonde verbinding met vrouwelijke liefde. Het is tijd dat we ‘the battle of the sexes’ loslaten, zelf 100% verantwoordelijkheid nemen voor onze ervaringen en elkaar in liefde als medemensen ontmoeten.
In dit artikel deel ik mijn persoonlijke ervaring, om zo ook de andere kant te belichten. Niet als de waarheid, maar als onderdeel van het grotere verhaal. Ik vertel je mijn ervaringen met seks in spirituele kringen en waarom dit volgens mij geen misbruik is.
Zelf verantwoordelijkheid nemen
Ik heb mij mijn hele leven seksueel misbruikt gevoeld. Om uiteindelijk tot de conclusie te komen dat ik mezelf alleen kan bevrijden wanneer ik zelf 100% verantwoordelijkheid neem voor al mijn ervaringen. Reguliere therapie wilde mij maar al te graag als slachtoffer bestempelen. Therapeuten probeerden mij er letterlijk van te overtuigen dat ik slachtoffer was van de o zo vreselijke mannelijke driften. Traumaverwerking, EMDR, heling… ze hebben me zeker veel gebracht, maar uiteindelijk brachten ze me vooral de realisatie dat ik zelf de werkelijkheid creëer waarin ik leef, door de verhalen waar ik in geloof.
Als ik geloof dat ik als 13-jarig meisje ben aangerand, dan creëer ik voor mijzelf een verhaal van slachtofferschap.
Als ik geloof dat ik als 13-jarig meisje ben aangerand, dan creëer ik voor mijzelf een verhaal van slachtofferschap. Ik kan er ook voor kiezen om te geloven dat ik als meisje van 13 met onbewuste, ontluikende seksualiteit op zoek was naar liefde en erkenning en daardoor niet zulke handige beslissingen heb genomen. Dan ben ik namelijk niet meer afhankelijk van een dader buiten mijzelf, maar heb ik enkel mijzelf te vergeven. Hoe onwetend en machteloos ik ook ben geweest, ik kan mijzelf vergeven en zo mijn kracht en zelfbeschikkingsrecht terugnemen.
Maar de collectieve neiging om mannen te blijven verwijten wat ze ons vrouwen hebben ‘aangedaan’, is sterk. Dat merkte ik zelf opnieuw de dag nadat ik er zelf voor had gekozen in goddelijke extase het bed met mijn tantraleraar te delen. Een deel van mij had namelijk nog steeds de neiging om hem te veroordelen van seksueel misbruik. Hij had mij immers gebruikt voor seks, zo luidde mijn oude innerlijke dialoog. En dit verhaal werd door vriendinnen vurig bevestigd. “Hoe kan hij! Hoe durft hij misbruik te maken van zijn machtspositie!”
Projectie
Maar in plaats van hem te verwijten, ging ik naar mezelf kijken. Hoe geef ik mijn kracht weg aan hem? Wat projecteer ik op hem? Hoe kan ik zelf verantwoordelijkheid nemen voor deze situatie?
Ik ontdekte dat ik een geweldige minnaar op hem projecteerde. Deze geweldige internationale tantraleraar zou mij eindelijk geven wat ik bij al die andere mannen niet had gevonden. Hij moest mij als het ware ‘redden’ van mijn seksuele misère. Hij zou wel de man zijn die mij op wonderbaarlijke wijze haarfijn aan zou voelen en mij precies zou geven wat ik nodig heb. Niet dus. Dit alles terwijl ik zelf niet eens wist wat ik lekker vond of nodig had. Ik projecteerde mijn verantwoordelijkheid op hem en maakte mijzelf tot afhankelijk slachtoffer. Ik was het zelf die over mijn grenzen ging omdat ik dacht dat ik iets van hem nodig had om mijn eigen heelheid te ervaren. Dus je zou net zo goed kunnen zeggen dat mijn systeem hem heeft gebruikt om het slachtofferschap te bevestigen. Want dat systeem is altijd op zoek naar een “zie je wel!”. Zelfs ik als seksueel bewuste vrouw ging opnieuw over mijn grenzen en was in het moment niet in staat om mijn behoeftes perfect te communiceren.
Hand in eigen boezem
Als ik als geëmancipeerde vrouw zo graag gerespecteerd wil worden, laat ik dan beginnen met mijn hand in eigen spreekwoordelijke boezem te steken. Wat in mij wil zich moedwillig overleveren aan de eerste de beste leraar? Mag ik even bekennen dat iets in mij het gewoon heel geil vond om seks te hebben met een internationale leraar? Dat ik maar al te graag speciaal gevonden wilde worden door hem? Dat iets in mij hem maar al te graag wilde pleasen en er ik alles voor over had om zijn aandacht te krijgen? Kunnen we het erotiseren van macht even uit de schaduw halen alsjeblieft?
Het is de schaamte over mijn vrouwelijke seksualiteit, geilheid en sletterige goeroe-devotie die mij achteraf in het verhaal van slachtofferschap duwt. Hoe anders zou ik dit maatschappelijk zo veroordeelde gedrag kunnen verklaren? Hoe anders dan hem als dader aan te wijzen?
Dit collectieve verhaal van slachtofferschap stimuleert vrouwen om zelf geen verantwoordelijkheid te nemen voor hun seksuele gedrag. De vrouwenemancipatie is volgens mij amper begonnen, want we houden onszelf nog steeds gevangen in deze oude overtuigingen. Dat is ook niet zo gek, want we zijn als vrouwen ons hele leven geïndoctrineerd met verhalen als Roodkapje waarin een lief, onschuldig meisje gepakt wordt door de grote boze wolf. We zien nooit mannen in een afhankelijke slachtofferrol in de media. En wat als het meisje helemaal niet zo onschuldig is, zij zelf de wolf heeft verleid en ze het nog lekker vond ook om door hem gepakt te worden? Dat brengt ons tot het andere uiterste van vrouwelijke rolmodellen: de gevaarlijke verleidster die door angstige, mannelijke religie onderdrukt moest worden. Vrouwen zitten collectief gevangen tussen de archetypen van de non en de hoer. Waar is het rolmodel van de volwassen, zelfbewuste vrouw die schaamteloos geniet van haar seksualiteit, zonder mannen te manipuleren of hen van alles te verwijten?
Vrouwen zitten collectief gevangen tussen de archetypen van de non en de hoer.
Crazy Wisdom en seksuele fantasieën
In 2015 nam ik deel aan een tantra-training met een spiritueel leraar die werkte met de beruchte Crazy Wisdom. Een teaching-stijl waarin eigenlijk alles geoorloofd is, om iemands ego-strategieën bloot te leggen en zo een staat van verlichting te bereiken. Ik heb ervaren wat groepsdruk en psychologische spelletjes onder het mom van Crazy Wisdom kunnen doen met mijn zelfbeschikkingsrecht. ‘Ik’ verdween.
Het is onmogelijk om zuiver en bewust te handelen in alle schaduw en projecties die tijdens zo’n week opkomen. Bijvoorbeeld de projectie van een vaderfiguur op de leraar en mijn kleine meisje dat naar zijn goedkeuring hunkerde. Zij zou alles doen om zijn goedkeuring te ontvangen. En hij insinueerde regelmatig dat het de bedoeling was dat we lieten zien hoe seksueel vrij we waren. Aan het eind van de week werden we publiekelijk met cijfers beoordeeld. Ik kreeg een 9.5. Goedgekeurd.
Het was een waanzinnige week, waarin ik een aantal seksuele fantasieën in bewustzijn heb kunnen beleven. Als ik er aan terugdenk voel ik vreugde en pijn. Vreugde omdat het loslaten van seksuele schaamte en culturele conditionering mij in een verlichte staat van ‘non-interference’ bracht. Ik ging op in de Eenheid van het Universum. De grenzeloze vrijheid die ontstaat in zo’n ruimte is niet te beschrijven. Ik kwam in een tijdelijke staat van verlichting die ook wel satori wordt genoemd.
Mijn grootste leerweg is om te ervaren dat ik het nog steeds waard ben om liefde te ontvangen als ik niet seksueel beschikbaar ben.
Toen ik deze leraar vroeg of grenzen ook niet functioneel zijn, vertelde hij me dat grenzen onzin zijn en dat het een spiritueel streven is om totaal grenzeloos te zijn. Daar komt ook de pijn kijken. Want iemand met een ‘misbruik-verleden’ heeft juist te leren dat het veilig is om nee te zeggen. Mijn grootste leerweg is om te ervaren dat ik het nog steeds waard ben om liefde te ontvangen als ik niet seksueel beschikbaar ben. Deze les geldt overigens voor heel veel vrouwen. Het huwelijk is duizenden jaren een instituut geweest, waarbinnen de man financiële zekerheid ruilt voor seksuele beschikbaarheid van de vrouw.
In Crazy Wisdom was er geen ruimte voor de veiligheid en grenzen die het kleine meisje in mij nodig heeft. Er werd geen veiligheid geboden aan het construct van het ego, omdat juist dit ego gebroken moest worden. Deze ervaring leerde mij dat het juist mijn weg bleek om een gezond ego op te bouwen. Een ego dat grenzen heeft. Een ego dat JA en NEE mag zeggen. In plaats van te transcenderen in een staat van grenzeloze, ego-loze verlichting, kies ik er nu bewust voor om volledig te incarneren in een gezonde ego-identiteit. De paradox is dat ik juist door mijzelf grenzen en veiligheid te geven, ik meer en meer kan opgaan in de Eenheid.
Dus: ik heb het zelf van binnenuit meegemaakt. De ‘goeroe’. De groepsdruk. Het verliezen van mijn zelfbeschikkingsrecht. Een intelligente, krachtige vrouw die zichzelf totaal verliest onder het mom van Crazy Wisdom. Been there, done that, loved it too. De groepsdruk en psychologische spelletjes in deze specifieke training hebben er zeker voor gezorgd dat ik ver over mijn grenzen ben gegaan. Dit voelde eerder hertraumatiserend dan helend. Ik heb een jaar nodig gehad om deze ervaring te integreren. Maar ik weiger in een slachtofferrol te gaan zitten. Want door zo geconfronteerd te worden met mijn pijn, kon ik nog diepere heling en zelfliefde vinden.
In de totale overgave aan mijn leraren heb ik keer op keer mijn diepste schaduw ontmoet. Ik heb geleerd over grenzen, pijn en extatische overgave. Ik ben opnieuw door de donkere nacht van de ziel gegaan en ben thuisgekomen bij mijzelf. Ik heb ‘de goeroe slet’ in mijzelf geclaimd. Zij heeft een schaduw- en een lichtkant. Er is het deel in mij dat vanuit minderwaardigheid, slachtofferschap, afhankelijkheid en onbewuste ego- strategieën kiest voor overgave aan een leraar die mij moet redden. En er is het deel in mij dat er vanuit kracht en zelfliefde voor kiest om te leven in totale devotie aan een tijdelijke projectie van mijn eigen Goddelijkheid.
Het onderzoek dat gedaan wordt naar seksueel misbruik binnen spirituele kringen is altijd beperkt, want het is onderzoek dat van buitenaf wordt gedaan. Er wordt gekeken met een bril van seksueel misbruik. Kwantumfysica leert ons dat de verwachtingen van de observator de resultaten van het onderzoek beïnvloedt. Als je zoekt naar verhalen van seksueel misbruik en kijkt met de bril van dader en slachtoffer dan is dat wat je zult vinden. Van buitenaf gezien is dat hoe het er uit ziet. Het is niet voor niks dat de praktijken van de tantratempel al eeuwenlang geheim zijn gebleven. Als ik je foto’s zou laten zien van wat er in sommige tantratrainingen gebeurt, dan is het makkelijk om daar plaatjes van perversiteit en misbruik op te plakken. Maar niets is inderdaad wat het lijkt. Het is onmogelijk om van buitenaf de complexiteit van een intieme relatie en alle gevoelde emoties, behoeftes, verlangens, pijn en projecties te begrijpen.
Dus wanneer is iets seksueel misbruik? Is iemand die verliefd is op een goeroe, vervolgens verleid wordt tot seks met deze man of vrouw en daarna spijt hiervan heeft het slachtoffer van seksueel misbruik? Ik geloof dat we zelf altijd verantwoordelijk zijn voor onze ervaringen. Als we verliefd zijn en bepaalde verwachtingen krijgen van iemand, is het aan ons om hierover te communiceren en deze verwachtingen te checken. Als we seks hebben met iemand, en daar de volgende dag spijt van hebben, is het aan ons om te onderzoeken waarom we over onze eigen grenzen gaan en waarom deze verwijten en verhalen de volgende dag opkomen.
Vooraf communiceren
Zijn er spirituele leraren die misbruik maken van hun macht? Ja, natuurlijk. De grap is dat zij ook maar gewone mensen zijn met seksuele verlangens en dat ze soms fouten maken. In een verlichte staat is er inderdaad geen goed of fout. Maar juist iemand die de verlichting ervaart, heeft verantwoordelijkheid te nemen en respect te tonen voor menselijke ego’s met grenzen, gevoelens en behoeften. Het is daarom belangrijk om binnen een leraar-leerling relatie vooraf samen te communiceren over behoeftes, verwachtingen en afspraken, zodat beiden weten waar ze aan toe zijn. Een vrouw die bewust kiest voor een dergelijke leerervaring, kiest ook voor het risico dat haar ego-patronen en vrouwelijke schaduwkanten blootgelegd worden. Ze moet bereid zijn daar naar te kijken en er verantwoordelijkheid voor te nemen.
Grenzen
Zelf heb ik de conclusie getrokken dat het van wezenlijk belang is om eerst goed te leren om grenzen aan te geven en verlangens uit te spreken, voordat je ook maar iets met seksualiteit gaat doen. Deze vermogens zijn voor velen niet vanzelfsprekend. Het is onnodig dat iedereen deze lessen op zo’n harde wijze moet leren. Ik ben van mening dat het ook in zachtheid en veiligheid mag.
Toch ben ik ervan overtuigd dat iedere ervaring – goed of slecht – de potentie heeft om ons dichterbij onszelf te brengen. Ik geloof dat de ziel bepaalde ervaringen uitkiest, om iets te leren over mens-zijn. Vanuit dit perspectief is geen enkele ervaring goed of fout, kan niemand ons echt iets ‘aandoen’ en is iedere ervaring een kans om te groeien.
Dit artikel is geschreven mede naar aanleiding van het nieuws dat Sogyal Rinpoche, de bekende Boeddhistische leraar, van seksueel misbruik werd verdacht. Hierover heeft Nieuw Wij Rob Hogendoorn geïnterviewd, hij was betrokken bij het onderzoek naar dit misbruik. Zie dit artikel. Verder heeft ook Ton Roumen er een artikel aan gewijd, zie dit artikel.
Voor een interview met Krista Steenbergen: klik hier (deel 1) en hier (deel 2).
Voor meer artikelen over het thema ‘seksueel misbruik’ op Nieuw Wij: klik hier.
Ronduit schitterend artikel.
De schrijfster realiseert zich kennelijk niet dat er niet alleen heteseksueel misbruik is door boeddhistische leraren maar ook homoseksueel. ‘ Misbruik’ (ik gebruik de term toch maar wel) van jongemannen en minderjarige jongens.
Ik zal hier geen namen van lerarem en organisaties noemen, maar de voorbeelden zijn hard.
Ook de meer theoretische passages van dit artikel komen daarmee wat in de lucht te hangen
Dit artikel gaat inderdaad over heteroseksueel misbruik, met name wanneer een volwassen vrouw kiest voor intiem contact met een spiritueel leraar. Dat er ook homoseksueel (en vele andere vormen van) misbruik bestaat ontken ik niet. Het artikel gaat er simpelweg niet over. Daarbij ontken ik niet dat er vreselijke voorbeelden zijn van daadwerkelijk misbruik en bevestig ik het belang naar onderzoek. Ik zeg enkel dat niet alles over één kam te scheren is en dat het woord misbruik tegenwoordig gemakzuchtig wordt gebruikt. Om dat te laten zien deel ik mijn eigen ervaringen hiermee.
Je zegt dat het gaat over je ‘eigen ervaring’, Krista, maar driekwart van je artikel is theoretische beschouwing.
Alleen: theorie waarover? Het gaat over een ‘spiritueel leraar’ dus dan veronderstel ik dat het gaat over een spiritueel doel. Over de inhoud daarvan heb je het niet en je leraar kennelijk ook niet.
Of het nu misbruik is of niet wat jij onderging, dat wil ik niet uitmaken. Wel stel ik dat het ’tantra’ van die leraar een geperverteerd boeddhisme is.
Je dient je te realiseren dat dit artikel een expliciet onderwerp behandelt over machtsmisbruik en om dan dit eventueel onder te brengen als verkrachting….. Krista werpt haar licht op de eigen verantwoordelijkheid en de respectvolle omgang in alle relaties en zeker voor de leraar=leerling verhouding. Homo of hetero is buiten beschouwing gelaten….
Eigen verantwoording of jezelf een schuldgevoel geven , ik vond het een beetje syndroom van Stockholmachtig klinken en maakte genoeg slachtoffers belachelijk door te zeggen dat het hun eigen verantwpording is dat wat hun is overkomen hun eigen schuld is. Ik vind dit artikel ook een beetje vanuit een boedistische doctrine geschreven ookal klonk het nog zo begrijpelijk ook dit verhaal is maar 1 mening.
Eth,
er is een heel belangrijk verschil tussen jezelf de schuld geven en verantwoordelijkheid nemen voor dingen die zijn gelopen zoals ze zijn gelopen. M.i. reikt Krista ons hier een krachtig instrument aan om je leven in eigen hand te nemen. Dat is nogal wat anders dan het Stokholmsyndroom.
kijk, jij snapt het Emil…
Mooi artikel met zeker een knappe argumentatie om seksueel misbruik door jouw tantragoeroe een plek te geven! Ik ben benieuwd of de man daar zelf ook zoveel woorden voor nodig heeft? Heb je het er nog met hem over gehad? Mijn ervaring is dat de goeroes c.s. in kwestie alles ontkennen.
Hij zal het ontkennen als hij beseft dat het helemaal niet te pas kwam en verkeerd was, maar niet als het in zijn (en in die van de leerlinge) een zinvol ritueel in het licht van vrijmaking of bevrijding of spirituele ontkenning van het zelf of begrenzingen is (of weet ik wat voor zaken daar kunnen spelen), dat zou namelijk ook kunnen, in andere culturen dan, want bij ons blijft het doodzonde!
Bij nadere info’s moet ik voorgaande toch terugnemen, kan gebeuren op een blog waar je met nieuw fenomeen wordt geconfronteerd. Dat de guru niet zal ontkennen is onwaarschijnlijk, omdat zijn dame/vertrouwelinge vaak geheimhouding over hun relatie heeft gezworen aan de meester. Er gaan in de literatuur hierover zowel stemmen dat er een verschil is tussen zgn religieuze, spirituele seksbeleving (zoals vroeger in geoorloofde zgn. tempelprostitutie) en de gewone seks, maar ook dat er helemaal geen verschil is tussen de twee, en dan is er dus sprake van misbruik .
Ik moet zeggen: knap geschreven. Ik vind het goed dat je zelf verantwoordelijkheid neemt voor je deelname aan dergelijke spirituele oefeningen. Als het niet het zoveelste verhaal over misbruik binnen de TNT sekte was – waarin de vrouw zich zelf daarna verantwoordelijk maakt voor het aanstichten ervan – dan zou ik het geloven ook. Wat jij demonstreert is precies het internaliseren van die ‘ 100% responsibility ‘ regel. Persoonlijk vind ik het jammer dat er daardoor niets verandert aan deze obsessieve sexpraktijken binnen The New Tantra. Maar waarschijnlijk heb jij daar geen boodschap aan.
Goed punt. Zeker wel een boodschap aan. Heb jij het zelf ervaren? Wat zou jij willen doen aan verandering hiervan?
TNT heb ik heel veel over gehoord. Zo moet je ook een document tekenen waarin staat dat je altijd eigen verantwoording neemt voor je eigen keuzes. Echter, de groepsdruk is enorm en als je afhaakt en alleen buiten staat dan sta je ook alleen. Geen enkele opvang of ondersteunig om je proces bij te staan… Tja, daar heb je dan ook per slot van rekening voor getekend…. Het is wel een vrijbrief om dus als teacher alles te proberen bij je leerlingen.
OK dan . Ik ken 5 mensen in mijn kennissenkring die misbruikt zijn door Alex Vartman zelf en vele verhalen van anderen die tijdens retreats aanrandingen of andere vormen van misbruik hebben ondergaan. Die zaken staan vrij uitgebreid beschreven in verschillende FB groepen.
Een oplossing is er niet zomaar meteen. Een aspect van het probleem is dat je van te voren met van alles hebt ingestemd en een geheimoudingsverklaring tekent bij TNT en daardoor alleen de leiding als aanspreekpunt hebt bij conflicten over al dan niet consensuele sex/misbruik.
Het is mensen vaak niet duidelijk waar de grenzen liggen daarbij. Jij bent dus niet uniek in je relaas. Deze leiding/teaching assistents zijn overwegend niet professioneel getraind in het omgaan met mentale of fysieke stress als hulpverleners en hebben en hebben zelf dezelfde bevrijdingsgedachte ten aanzien van sexuele relaties ( sex maakt je vrij). Ze doen niet aan nazorg en hebben een vrij onbezonnen kijk op seksuele gezondheid ( je moet doen wat goed is voor jezelf en dan je handen wassen voor de volgende). Dus dat is een probleem : een regulerend mechanisme binnen de groep ontbreekt. De leider bepaalt wat er mag en internaliseert de verantwoordelijkheid bij anderen. Dit is dus geen gewone spirituele leraar, maar het werk van een echte narcist. Dit kun je zien aan hoe aan men met kritiek omgaat binnen de TNT leiding (de aanbrenger wordt steeds zelf verantwoordelijk gemaakt,men reageert repressief, en zet de klagers weg als zus en zo)
Een begin van een oplossing is misschien: doe dit gedrag zelf niet na, maar maak het bespreekbaar. Dus niet iemand geloven die zegt dat jij 100% verantwoordelijk bent voor je eigen geluk , omdat dit hem wat oplevert en dit goed klinkt ,en dat gaan voorhouden aan anderen .
Maar wel : kijken naar wat je gedrag doet met anderen -en – als je dat kunt – ook naar wat het gedrag van anderen -waar je nogal mee te maken hebt, doet met jou.
Verder zou ik ook niet gaan doen wat ik vaak heb gezien bij TNT: het ten voorbeeld stellen van extatische ervaringen, seksuele rituelen en bepaalde mensen (ideaaltypes) aan een groep als een voorbeelden van succesvolle zelfoverstijging. (doe zoals hem/haar en je bent sexy en krijgt een negen). En tenslotte zou ik niet meedoen aan het publiekelijk afkeuren van sukkels en twijfelaars ( de vieren en vijven ).
De beloningsstructuur leidt er nl. toe dat bepaalde mensen dit soort gedrag juist wel graag nadoet in een groep of zich zo gaan opstellen dat ze veel seksuele aandacht krijgen, terwijl dat helemaal niet in hun belang is. Dat zou je de dopamine respons kunnen noemen. Wanneer ze dan vervolgens anderen de maat gaan nemen- gewoon omdat ze ‘ advanced students ‘ zijn – dan heb je al snel een machtmechanisme, waar met name de zwakkeren ten prooi aan vallen: je krijgt wat aandacht en erkenning en je geeft je geld uit aan TNT ‘sextherapie’.
Ik denk dat de bewustwording hiervan al is begonnen en dat de party spiritualiteit zijn langste tijd heeft gehad. Alex zelf heeft zich nog nooit aanspreekbaar opgesteld maar is in ieder geval al met lesgeven gestopt. Maar, zolang er dit soort klanten zijn, is Verlichting helaas een business.
Zo horen we hier nog eens wat er speelt in sommige lokalen Chris, en toch weer zijdelings te maken heeft met religie en verbinding. Dank voor spionering!
hear hear… mooi betoog…
Zoals ik in het artikel ook al schreef: ik neem seksueel misbruik serieus. En ik ken de vreselijke pijn die het veroorzaakt. Alle vormen van seksueel misbruik zijn vreselijk en kunnen diepe wonden achterlaten.
En ik geloof dat we samen van deze diepe individuele en collectieve wonden kunnen helen. Juist door de pijn en het slachtofferschap te erkennen. Maar ook door de dader in onszelf te erkennen. En door uiteindelijk zelf verantwoordelijkheid te nemen voor onze pijn en te stoppen met zoeken naar erkenning buiten onszelf.
Juist dankzij mijn levensweg EN heling en vele authentieke, kwetsbare ontmoetingen met mannen ben ik oprecht diep geraakt wanneer mannen in SOMMIGE gevallen ten onrechte beschuldigd worden van seksueel misbruik. Ik zeg ten onrechte, omdat het in SOMMIGE situaties voor mij helder is dat de vrouw haar eigen grenzen niet kon voelen of kon aangeven, hierover niets communiceerde en tijdens de seks levendig lijkt te genieten. En de man dus geshockeerd is wanneer zij hem achteraf beschuldigd. Dit is voor beiden intens pijnlijk en een voorbeeld van hoe mannen en vrouwen de strijd met elkaar blijven aangaan. Ik herken dit, omdat ik zelf die vrouw ben geweest. En volgens mij ligt de verantwoordelijkheid voor deze pijn zowel bij de vrouw als bij de man. En is zowel de man als de vrouw slachtoffer en dader. Dit is de situatie waar ik dit artikel over schrijf.
http://www.muzera.nl/pijn-van-seksueel-misbruik/
Ik heb vooral veel met die kwetsbaarheid en die heling die je aanroerde, maar besef dat het voor iedereen weer heel anders is!
Zie ik het verkeerd of zijn het vooral mannen die goedkeurend reageren op dit artikel?
Overigens wekt de kop ook de suggestie van de vrouw als slachtoffer: (gevangen tussen archetypen none en hoer)
Neen, want kijk naar reactie van Joop op het vervolg van dit stuk, ” seksueel geweld is geen seks”, hij vertrouwt het niet, en terecht misschien!?! Mijn sympathie gaat uit naar Krista, want ze vertelt iets wat weinig vrouwen durven toe te geven! Ze is niet “politiek correct”, nou net iets wat ik dan weer wantrouw. Vandaar!
misschien hier wel maar het artikel staat ook bij haar op fb en ook ik heb het gedeeld met daarbij een eigen betoog. Daar reageren ook veel vrouwen heel positief op haar stuk. Via haar tijdlijn kwam ik bij dit artikel en zodoende reageer ik ook even hier. Dit artikel verdient namelijk steun.
lAten we ook eens dit aspect meenemen. Een man wil presteren omdat er dan beloning is in de vorm van meer seks, meer vrouwen. Wel, tegenwoordig, met al die zoekende, ongeemancipeerde (logisch! het leven is niet geemancipeerd) vrouwen, gaan mannen de esoterische kant op. Of ze worden skileraar of hardlooptrainer … zodat ze meer kunnen neuken. Vrouwen vallen vervolgens in veel gevallen op zo’n man. Dat is geen misbruik. Of is het misbruik van 2 kanten. Amen