Natuurlijk waren er veel mensen die ik wilde spreken en informeren. Ten eerste mijn man. Hij leeft met mij, hij loopt naast mij, hij wordt er wellicht op aangekeken of aangesproken. Als hij het er niet mee eens zou zijn, zou het niet kunnen. Mijn man vond het een mooi gebaar. Naar God en naar hemzelf. Ik behoor hem toe en bewaar mijn, zo je wil, schoonheden voor hem.

Ten tweede, meneer Pastoor. Wat kan in de kerk en hoe liever niet? Er heerst natuurlijk een stigma op een hoofddoek en het ziet er al snel islamitisch uit. Meneer Pastoor keek er van op dat iemand van mijn leeftijd (36) dit wilde doen. Dat het geloof nog zo in iemand leeft, dat deze persoon er zo mee bezig is. Hij vroeg me ook of ik er goed over nagedacht had, vanwege de (veelal negatieve) reacties die ik zou gaan krijgen. Mijn antwoord daarop: Ik voel dat ik dit moet doen. En ik zal het doen, hoe moeilijk men het mij ook maakt. Ik ben me bewust van eventuele reacties en dat ze negatief kunnen zijn. Maar niemand kan mij beoordelen of veroordelen, want dat is aan God en niet aan de mens.

Kinderen

Bovendien wil ik mijn kinderen laten zien, dat het bedekken van je lichaam door conservatieve kleding en een hoofddoek niet slecht is. In een wereld waar tegenwoordig veelal seksualiteit de boventoon voert, wil ik als moeder laten zien dat het ook anders kan. En in een wereld waarin we vooral bezig zijn met wat een ander van ons denkt en wat de maatschappij zal accepteren of niet, wil ik laten zien dat je best individuele keuzes mag en kan maken. Zo lang je je eigen identiteit maar niet opgeeft.

Omgeving

Mijn omgeving heeft er een ander beeld bij. Een beeld van onderdrukking, van niet voor jezelf kunnen denken of beslissen. Een beeld van je eigen identiteit afstaan en alleen nog maar voor je man leven, want dat is toch wat je doet als je een hoofddoek draagt? Dat kan toch nooit een eigen keuze zijn?

Maar leg onbuigzame mensen met een leven lang aan eigen ideeën die nooit tegengesproken worden maar eens uit dat dit je eigen keuze is. Dat dit is hoe jij je leven wil leiden.

Bijbel

Je wordt niet geloofd. Ze blijven denken wat ze zelf willen. En dat mag ook. Maar ik zal blijven uitleggen dat dit mijn keuze is. Dat ik dit wil doen. Niet alleen omdat ik het mooi vind, maar ook omdat God het blijkbaar wil. Want, zoals ik tegen meneer Pastoor ook opmerkte: in de bijbel is het te vinden.

En de bijbel is het boek wat ons geloof uitlegt, vertelt, toelicht. Het staat bijvoorbeeld in 1 Korinthiërs 11: “En als een vrouw bidt of profeteert zonder hoofddoek om haar hoofd, heeft ze geen respect voor haar hoofd (= haar man).” … “Daarom moet de vrouw in de bijeenkomst van de gemeente haar hoofd bedekken. Dat laat zien dat ze respect heeft voor het gezag van haar man. Net zoals de engelen hun respect laten zien voor het gezag van God”.

Relatie

In de relatie tussen mij en mijn man, neemt hij de beslissingen. Hij stelt de regels. Ik heb inspraak natuurlijk, maar hij bepaalt. En dat is zoals wij het zelf beiden willen. In onze relatie, in ons huwelijk, past dus de hoofddoek prima. Maar zoals alles, is het dragen van een hoofddoek ontstaan uit een idee. Een gevoel. Het gevoel dat er iets niet compleet was. Het gevoel dat er iets miste, dat ik iets vergat haast.

Compleet

En dat gevoel is veranderd sinds ik de hoofddoek ben gaan dragen. In een gevoel dat alles nu is hoe het hoort te zijn. Het gevoel van compleet zijn. En hoe vaak mensen me ook vertellen dat het niet goed is, welke grappen ze ook maken en hoezeer ze ook proberen om me er vanaf te krijgen: de hoofddoek blijft op. Want het is een deel van mijn eigen identiteit. Een deel van mijn geloof. En een deel van mijn huwelijk.

Ik hoef het niet eens te zijn met mijn omgeving, en zij niet met mij. Het enige dat ik zou willen is dat we normaal met elkaar om kunnen gaan. Maar als vooroordelen over een stukje stof (want dat is het uiteindelijk, gewoon een stukje stof) ervoor zorgen dat mensen anders op mij gaan reageren, dan is dat maar zo. Ik ben er vrienden door kwijt geraakt, maar heb er ook vrienden mee gevonden. En ik ben er van overtuigd dat God een plan met mij heeft, waar wellicht mijn nieuwe vrienden een bijdrage in zijn. Alles wat ik voor Hem kan doen, is doen wat mijn gevoel me ingeeft en hopen dat ik daarmee het juiste doe.

Cindy Smeets

Profiel-pagina
Al 73 reacties — praat mee.