Steeds opnieuw kom ik dezelfde boodschap tegen: “Je bent er wel, maar niet écht.” Of het nu gaat om discussies over dubbele paspoorten, religieuze uitingen, of – zoals nu – een registratie van culturele en religieuze kenmerken, het voelt alsof er altijd een extra laag, een extra vraag, een extra grens is. Alsof ik nooit gewoon Shamier Madhar mag zijn, geboren in Suriname, maar volledig onderdeel van Nederland.
Het raakt mij diep. Ik leef, werk en zet me in voor dit land, maar telkens weer lijk ik tegen een muur van vooroordelen aan te lopen. Het gevoel van tweederangsburgerschap wordt versterkt door voorstellen zoals de motie van Becker. Het lijkt te suggereren dat er in Nederland een soort “Nederlander met een sterretje” bestaat, een aparte categorie voor mensen zoals ik – en dat maakt me verdrietig. Want als ik dat ben, wat zegt dat dan over mijn kinderen? Over mijn kleinkinderen? Hoeveel generaties moeten er voorbijgaan voordat we echt als gelijkwaardig worden gezien?
Hoe lang blijven we vasthouden aan labels en onderscheid? Zal mijn kleinkind ooit volledig geaccepteerd worden als Nederlander zonder vragen of extra eisen? Of blijft die vraag altijd hangen: “Waar kom je écht vandaan?”
Mijn Nederland
Ondanks deze uitdagingen is mijn identiteit stevig geworteld in Nederland. Mijn werk draait om het bouwen van bruggen tussen verschillende culturen, religies en gemeenschappen. Niet omdat ik dat moet, maar omdat ik geloof in een samenleving waarin iedereen erbij hoort. Waar we elkaar niet zien als “anders,” maar als mensen met een gedeeld doel: samenleven in harmonie.
De kracht van mijn Nederland ligt in haar diversiteit, in het samenbrengen van verschillende verhalen, achtergronden en tradities. Nederland wordt sterker door verbinding, niet door verdeling.
De motie van Becker, hoe goed bedoeld misschien ook, voelt als een stap terug. Het idee om culturele en religieuze gegevens te registreren versterkt de scheidslijn tussen ‘wij’ en ‘zij’. Het suggereert dat we eerst moeten worden onderzocht, beoordeeld en geanalyseerd voordat we als volwaardige Nederlanders worden gezien. Dit raakt niet alleen mij, maar ook talloze anderen die elke dag bijdragen aan onze samenleving.
Ik vraag me af: wat zou er gebeuren als we diezelfde energie steken in het versterken van onze onderlinge relaties? In het bevorderen van begrip, vertrouwen en samenwerking? Als we elkaar echt leren kennen, zonder vooroordelen of labels?
Hoop voor de toekomst
Ondanks alles blijf ik geloven in de kracht van verbinding. Ik blijf werken aan een Nederland waarin mijn kinderen en kleinkinderen nooit meer hoeven te twijfelen of ze er écht bij horen. Een Nederland waarin hun bijdrage wordt gewaardeerd en hun achtergrond geen obstakel vormt.
Wanneer ben ik wél een Nederlander? Als het aan mij ligt: vandaag. Hier. Nu. Ik ben Nederlander omdat ik hier ben, omdat ik hier leef, en omdat ik samen met anderen bouw aan een betere toekomst. Voor mij is dat wat Nederlanderschap betekent: geen labels, geen onderscheid, maar samen bouwen aan een inclusieve samenleving waarin iedereen zichzelf kan zijn.
Eerder deze week ook gepubliceerd op de website van Shamier Madhar.
Meneer Madhar, er zouden meer mensen zoals u moeten zijn. Ik ga de politiek van de VVD niet verdedigen, maar bedenk dat geen enkele motie zoals deze u zal kunnen raken. En weet ook dat je als migrant of kind van veel kunt bereiken. Je kunt burgemeester van Rotterdam worden, minister of staatssecretaris, voorzitter van de Tweede Kamer. Dat is wat ik mijn kinderen vertel. Net als die van u stond ook mijn wieg in Suriname.
Geachte meneer Madhar, u brengt goed onder woorden wat er mis is in onze huidige maatschappij. Ik ben een witte Nederlander, en ik schaam mij voor wat er op dit moment in de politiek wordt gezegd over mensen met een migratie achtergrond. Een mengeling van culturen verrijkt en versterkt. U bent Nederlander, dat pakt niemand u af.
Beste Shamier, pijnlijke constatering. Blijkbaar houdt tolerantie op wanneer de diversiteit groter wordt. Voor mij ben je niet alleen Nederlander, maar ook een onmisbaar persoon voor Nederland. Door je achtergrond, je geloof en je persoon ben je een bouwsteen van het Nederland dat ik graag zie: verscheiden, gastvrij, gelovig, geëngageerd en ga maar door. Onze samenleving heeft mensen als jij nodig. Ik ben blij dat ik je ken.