Wat er gebeurt als de PVV zijn zin krijgt…

Tijdens het bewind van het kabinet Rutte IV was het IRD ook al begonnen met het uitvoeren van wat ze niet ‘de-islamisering’ mocht noemen, aldus het regeerakkoord. Die term werd zorgvuldig vermeden vanwege de politieke gevoeligheid ervan hoewel de titel wel in de naam van het ministerie bleef staan, een ononderhandelbare eis van Wilders. Maar heel stilletjes was het IRD wel in staat om het boerkaverbod nog strenger te handhaven en ook was ze erin geslaagd gemeentes ervan te overtuigen, het uitzenden van de oproep tot het gebed te verbieden en werden er geen vergunningen meer afgegeven voor de bouw van nieuwe moskeeën en de oprichting van islamitische scholen.

Op basis van de acceptatie van het kabinet van de PVV-definitie van islam, als een totalitaire ideologie en geen religie, werden islamitische basisscholen en scholen in het voortgezet onderwijs uiteindelijk allemaal gesloten. Het spreekt voor zich dat ‘haatpredikers’ geen visa meer kregen en dat de geldstromen naar moskeeën gescreend werden en gezuiverd. Nu de islam een totalitaire ideologie was, gold artikel 6 op de godsdienstvrijheid immers niet meer en kon de islam niet meer rekenen op de bescherming die andere godsdiensten als het christendom wel genoten.

Maar met het aantreden van het Kabinet Wilders I met 45 zetels voor de PVV in het parlement werden alle teugels losgelaten. Het IRD werd een eigenstandig ministerie met een eigen budget en de term de-islamisering werd nu openlijk gebruikt in het regeringsprogramma. En zo kon het ook zijn dat de-islamisering niet alleen meer scholen en moskeeën betrof, van de laatste werden er meer en meer gesloten op beschuldiging van staatsgevaarlijke activiteiten,  maar ook en vooral de moslims zelf.

Er werd een toets ingevoerd, die alle in Nederland wonende moslims moesten ondergaan waarin nagegaan werd of en in welke mate moslims die totalitaire ideologie -nog- ondersteunden. De maximum score voor een dergelijke toets was 100, dan ondersteunde je alle gevaarlijke aspecten van de islam, en pas als je onder een score van 30 zat, werd je niet beschouwd als staatsgevaarlijk. Want dat laatste was de implicatie van de ‘islamtoets’. Elke moslim moest getoetst worden op zijn of haar loyaliteit aan de democratie of de islam.

Het bizarre was dat de invoering van de islamtoets nauwelijks tot grote protesten leidden. Na de heropleving van het Kalifaat in het Midden-Oosten in 2023 en het einde van de oorlog in Syrië ten gunste van de Moslimbroeders en de hieruit volgende vernieuwde golf van aanslagen in Europa, de aanslagen op het Vaticaan, de Eiffeltoren en het Tivoli in Kopenhagen, maar vooral toch de gelukte aanslag op koning Willem-Alexander en koningin Máxima, maakten dat de geesten rijp waren voor een zuivering van de islamitische gelederen.

De grote politieke vraag die opdoemde was wat te doen met al die moslims die boven de 30 scoorden op de ‘islamtest’ die -in andere versies- overigens ook gemeengoed geworden was in Duitsland en Frankrijk. Wel, binnen het verband van de Europese Unie, inmiddels voorgezeten door de vroegere leidster van de Franse populistische partij Rassemblement National, Marine le Pen, werden boten en vliegtuigen ingezet om alle moslims terug te brengen naar hun landen van herkomst. En als de landen van herkomst tegenstribbelden, werden de moslims ‘tijdelijk’ in kampen ondergebracht die verspreid over heel Europa werden ingericht en die uitdrukkelijk geen ‘concentratiekampen’ werden genoemd.

Het Nederlandse de-islamiseringsprogramma, dat feitelijk een ‘de-moslimiseringsprogramma’ kon worden genoemd, werd uitgevoerd door een speciale dienst die onder de IRD viel en die bureau hield in een gebouw aan het Adama van Scheltemaplein in Amsterdam. Desgevraagd ontkende premier Wilders ten stelligste dat juist dit gebouw gekozen was omdat het in de Tweede Wereldoorlog ook de burelen herbergde van de Zentralstelle für jüdischen Auswanderung die zich onledig hield met het oprollen, afvoeren en uiteindelijk vermoorden van de Nederlandse joden. De premier was woedend over de aantijging en zei op een partijbijeenkomst dat zijn regering niets anders deed dan het regeerakkoord uitvoeren om aldus aan de wil van het volk gestalte te geven om zo de triomf op de moslims mogelijk te maken.

En zo geschiedde en zo stelden historici weer later vast dat de geschiedenis nooit dezelfde is, maar dat deze zich wel herhaalt in wat voor vorm dan ook.