Het klinkt normaal: een christen die zich uitspreekt tegen christenvervolging, een homoseksueel persoon die zich uitspreekt tegen homohaat, een vrouw die zich uitspreekt tegen seksisme. En dat is het ook. Maar stellen we ons ook de vraag: Spreek ik mij als christen uit tegen homohaat? Of spreek ik me als moslim uit tegen christenvervolging?
Het is ongetwijfeld een breed verlangen dat anderen naast jou of jouw groep gaan staan. En wanneer dat niet gebeurt, wat dan? Gaan wij mensen beschuldigen van enige sympathie voor de daders? Of zijn wij bereid tot onderling begrip?
Het is pijnlijk als sommige vormen van leed, zoals wat christenen in islamitische landen wordt aangedaan, wordt gebruikt om onrecht tegen moslims te rechtvaardigen. Wat winnen we hiermee, of beter, wat winnen vervolgde christenen hiermee? Niets! Dat geldt ook voor de constante roep aan moslims om er afstand van te nemen. Dat roept eerder vijandigheid op dan dat je de gewenste solidariteit krijgt.
Gelukkig kan het anders. In 2016 werd de Franse priester Jacques Hamel vermoord door IS-aanhangers. Bij de kerkdienst ter gelegenheid van zijn afscheid waren ook moslims aanwezig, iets wat enorm werd gewaardeerd door de aartsbisschop van Rouen. Ik probeer me nu te verplaatsen in de moslims die daarbij waren. Ik ga ervan uit dat zij zich daar van tevoren zeker welkom voelden bij die kerkdienst, anders ga je sowieso niet.
Op Facebook schrijf ik regelmatig berichten speciaal voor mijn DENK-Facebookvrienden over zaken die christenen aangaan. Dit omdat ik regelmatig berichten krijg van DENK-leden die hopen dat meer christenen zich, zoals ik, aangetrokken voelen tot DENK. Zo vertel ik ook over vervolgde christenen. De informatie die ik hierover met hen deel, komt meestal van de christelijke organisaties Open Doors en Kerk in Nood, die zich wereldwijd voor vervolgde christenen inzetten en daar periodiek rapporten over publiceren. Ik vertel hen wat zij voor deze mensen doen en hoe zij aan hun informatie komen en dat hun belangrijkste doel is dat het goed gaat met deze mensen, en dat het niet gaat om verdeeldheid te zaaien tussen geloofsgemeenschappen.
Op 30 mei jl. was het ‘de zondag voor de vervolgde kerk’, zoals elk jaar een week na Pinksteren. Op die dag heb ik over christenvervolging mogen vertellen op de Facebookpagina van Oppositie, de jongerenbeweging van DENK. Ook zie ik tijdens de stemmingen zowel nationaal als lokaal dat DENK de moties om christenvervolging, LHBT-haat en antisemitisme aan te pakken vrijwel altijd steunt.
De verbinding zoeken, alle nodige informatie delen, recht doen aan de vragen die je krijgt en laten zien dat je het beste wilt voor iedereen, te begrijpen dat datgene wat jóu niet overkomt, wel gewoon plaatsvindt, dat zijn de meest effectieve manieren om steun te verwerven.
De verleiding is groot om vooral te strijden tegen onrecht dat jouzelf wordt aangedaan, of iemand die op jou lijkt. Echte solidariteit gaat veel verder. Solidair zijn met iemand waar je je totaal niet mee kunt identificeren, dát is pas solidariteit. Toegegeven, niet iedere vorm van onrecht ken je, en dat hebben we allemaal. De bereidheid om te luisteren als je erover hoort, is wél een goede graadmeter. En deze bereidheid kan de wereld makkelijk beter maken!
Laat ik afsluiten met een aantal Bijbelse gedachten. In de vier evangeliën (Mattheüs, Marcus, Lucas en Johannes) is een patroon in meerdere gedragingen van Jezus zichtbaar: hij koos de kant van de onderdrukten en de kleintjes. Zo zei Jezus toen Zijn leerlingen ruzieden over wie de beste plaats naast Hem moest krijgen: “Laat alle kinderen tot Mij komen. Het koninkrijk van de hemel is voor wie is zoals zij.”
Tweede voorbeeld: toen een man aan Hem vroeg wie zijn naaste is, vertelde Jezus een verhaal over een man die bewusteloos werd geslagen en door een Samaritaan werd verzorgd en naar een herberg werd gebracht. Destijds waren joden en Samaritanen geen vrienden, en toch was het een Samaritaan die het goede deed voor de gewonde man. Derde voorbeeld: Jezus zei ook: “Iedere keer dat je iets deed voor de minste, deed je dat voor Mij!” Vierde voorbeeld: tijdens de Bergrede sprak Jezus onder andere deze zaligsprekingen uit: “Gelukkig wie hongeren en dorsten naar gerechtigheid, want zij zullen verzadigd worden. Gelukkig de barmhartigen, want zij zullen barmhartigheid ondervinden. Gelukkig de vredestichters, want zij zullen kinderen van God genoemd worden.”
Prachtig stuk Hans. Ik vind het mooi hoe je verbintenis zoekt.
De aangehaalde uitspraken van Jezus wijzen er inderdaad op dat hij vaak de kant koos van de onderdrukten, de buitenstaanders. Daar staat tegenover dat de Bijbel als geheel niet overloopt van begrip of tolerantie voor andere opvattingen of andere religies. Wanneer je in de Bible Belt woont kun je die andere kant moeilijk over het hoofd zien.