Wat zoek jij in een klooster?

Dat het aantal zinzoekers groot blijft merken we gelukkig ook in het Dominicanenklooster Huissen, waar ik nu 4 jaar directeur ben. Het aantal gasten stijgt. Steeds meer mensen zoeken naar verstilling, verdieping en bezieling, zowel in werk als privé. Zin in je werk is ook steeds meer een thema. Het fundamentele verschil met een aantal jaren geleden is de wijze van instroom. Vroeger kwam een groot deel van onze gasten via kerken, parochies of christelijke clubs. Een steeds groter deel van onze gasten komt nu als ongebonden individu of via de organisatie waar ze werken of vrijwilliger zijn. Daar hebben we gelukkig goed op ingespeeld. Begrippen als marketing, PR en relatiemanagement zijn voor ons nu normale begrippen. Jezelf durven te presenteren en te profileren hoort er gewoon bij en waarom ook niet? Gasten komen niet meer vanzelf. Als je daar niet of te laat op inspeelt dan red je het naar mijn idee niet als klooster.

Essentieel daarbij is hoe je je presenteert; wat is je overtuiging, waar sta je voor en op wie richt je je? Wij presenteren ons als een open huis voor bezinning, bezieling en beweging. Iedereen is welkom, wie je ook bent en wat je ook gelooft. We willen een centrum zijn voor religieuze en spirituele beleving. Het gaat niet om regels en dogma’s of alleen om kennis en ook niet alleen om christelijke of religieuze onderwerpen. Het gaat ons om hoe je de prachtige universele boodschap uit oude tradities in het hier en nu kunt beleven en ervaren. Mensen willen ook meer bezig zijn met levensvragen. Daar moet het naar mijn idee over gaan in kloosters; over het leven, over jezelf zijn, over liefde en geluk en over een humane wereld.

Afgelopen zomer was er jongeren in het klooster die deelnamen aan een training ‘Wie ben ik?’, een training voor jongeren die in de knel zitten met hun omgeving en met zichzelf. Vooraf kregen ze van hun vrienden en soms van familie te horen wat ze toch in hemelsnaam in een klooster gingen doen. Wat heb je dan met de kerk, moet je daar de hele dag bidden? Ze hebben een fantastische week gehad. Ze leerden die week veel over zichzelf, werden zich van veel dingen bewust. Ze waren tegen veel dingen aangelopen in hun leven. In de loop van de week snapten ze meer waarom ze tegen dingen aanliepen. De strijd, de woede en de angst raakten op de achtergrond. Ze ontwikkelden liefde en vrede in zichzelf en keken met respect en met nieuwe ogen naar zichzelf.

Vorige week waren ze met hun ouders in het klooster voor een terugkombijeenkomst. Wat waren sommige jongeren veranderd en wat hadden ze een vrede in hun omgeving gebracht. Wonderlijk gewoon. Een van de deelnemers zei tegen me: “Ik voelde me hier welkom, zonder voorwaarden. Dat deed me ongelooflijk goed”. Dan krijg ik tranen in mijn ogen en dan denk ik: “Yes, dat is waarom ik in dit klooster werk”. Prachtig hoe we met de jongeren die dagen amper het woord God gebruiken, maar het gaat er tegelijkertijd voortdurend over. Dat zeggen ze zelf achteraf. Ze ervaren het, in het huis, in de andere jongeren en in zichzelf. Onvoorwaardelijk.

Kloosters kunnen volgens mij, net als andere religieuze en spirituele plekken, als de beste inspelen op een belangrijke maatschappelijke behoefte naar bezinning, bezieling en beweging, zowel in werk als privé. In Huissen blijven we er met hart en ziel mee bezig.