Voetbal. Gullit. Ik was verbaasd en verrast dat er andere zwarte mensen zijn die Gullit hebben moeten gebruiken als referentie om te bewijzen dat je met een zwarte huidskleur toch Nederlands kan zijn. Ik dacht dat ik uniek was in dit. Helaas, ook anderen hebben hun nationaliteit moeten verantwoorden met gebruik van de voetballer Gullit. Ik vraag me af of hij, de voetballer in kwestie dit weet. Dat hij ons echte paspoort is. Onze vrijbrief.
“What is your relationship to this child?” Ik sta bij het douaneloket in Londen. Mijn witte dochter naast mij. De stem klinkt hard, onvriendelijk. De vraag op zich is kwetsend. “I am her mother.”
“Papers please!” Zijn gezicht raar stijf terwijl hij de woorden zegt. Ogen die mijn bevragend aankijken. Na een paar minuten van tikken op een toetsenbord, kijkend op een beeldscherm, hoor ik de woorden. “Have a nice day.” Ik kijk hem aan en zeg: “Thank you. Thank you for doing your job because child abduction is really a big problem.”
Weer een checkpoint. Weer de vraag “What is your relationshiop to this child?” Het zelfde script. En weer zeg ik met de grootste glimlach die ik kan maken. “Thank You, thank you for doing your job because child abduction is really a big problem.” Drie witte mannen worden rood. Ik krijg mijn paspoort in mijn hand gedrukt en ik mag door, met mijn kind. Mijn witte kind.
Wit wordt rood
Voor mij staat mevrouw De Vries met vier witte kinderen met blond haar en blauwe ogen. Op een papiertje heeft haar man geschreven dat hij aan haar toestemming geeft om te reizen met de kinderen. Zijn handtekening en een kopie van zijn paspoort.
Ik heb de officiële documenten gedownload van de site van het Ministerie van Buitenlandse Zaken, getekend door mijn ex-partner, de vader van mijn kind. Een officiële kopie van zijn paspoort met handtekening.
Zij krijgt te horen: “Mevrouw De Vries, volgende keer moet u wel zorgen voor de juiste documenten. ” Ze zegt: “Ja ja, natuurlijk.”
En ik krijg te horen: “Wat is uw relatie tot dit kind?”, op een kille, vijandige toon.
“Werk je allang voor deze familie als oppas?” De vrouw kijkt me vriendelijk aan. Wellicht is ze zelf op zoek naar een oppas en vind ze het fijn hoe ik met mijn oppaskind omga. Ik heb mijn dochter net een pakje drinken gegeven. Een aai over haar bol. Een arm om haar heen.
Werk je allang voor deze familie als oppas?
De vraag dringt zich op, ik neem een diepe ademteug en zeg: “Ik ben haar moeder.” Wit wordt rood. Alweer. Wie zijn nou de echte kleurlingen, vraag ik me af.
Ik ben een dubbelbloed. Zwart en wit. En ik ben een zwarte moeder van een wit kind. Wen er maar aan.
Alles wat ik meemaak en wat anderen in mijn situatie meemaken is waar de stichting Loving Day zich mee bezig houdt. Op 10 juni om 20.00 uur mag ik tijdens hun online event spreken over mijn mixed heritage. Spreek je mee? Meld je aan via [email protected]
Herkenbaar , ik zwart, maar lichter als mijn mooie creools Surinaamse moeder. Mijn vader Chinees in Suriname geboren. Ik met chinese naam , met mijn zoon wit, half nl . (Witte kleur , identificeert zich zwart, zoon twee iets meer kleur als broer identificeert als wit. ) In ziekenhuizen met de oudste dus had ik de meeste problemen wanneer we werden opgeroepen. Mijn chinese naam werd herhaald ook al stond ik voor hun. Dan kwam de controle, mijn ID. En dát van de kleine , want ik kon hem nog steeds ontvoerd hebben. Zijn ID had ik in het begin in mijn paspoort. Dat hielp. Tja soms was het grappig maar nu terug kijkend was het microagressie. Nu heb ik een nieuwe naam . Een Hongaarse dat helpt niet zeker niet bij het bellen met spellen.
Ik loop altijd met het paspoort van mijn dochter in mijn handtas..
Ik ken het verschijnsel, ben zelf een Surinaamse moksi. Spanje is verschrikkelijk voor donkere mensen, Griekenland ook en de Golfstaten waar Dubai boven alles uitsteekt. Donkere personen worden daar kennelijk nog stteds als slaafgemaakten gezien, ook met je Europese paspoort en een beurs met harde euro’s.
Even een reactie van een blanke Nederlander.
In ziekenhuizen moet iedereen zich legitimeren, wat voor huidskleur je hebt doet er niet toe. Dat heeft iets te maken met het kunnen declareren van de kosten die gemaakt worden…
Als je, je gediscrimineerd voelt dan wordt je het ook want dan gedraag je, je ietwat vreemd. (vriendelijk wordt je er niet van.)
Ik heb in Nederland nog nooit een wit mens gezien, behalve dan een wit geschminkt mens, trouwens ook geen echt zwart mens, behalve dan geschminkt.
Ik raad iedereen aan om die termen niet te gebruiken, ze kunnen kwetsend over komen.
Als wij met zijn allen in dit land één samenleving willen vormen, waarbij mensen mogen huwen met wie ze willen, dan zullen mensen verschillende huidskleuren blijven krijgen en zullen er meisjes en jongens geboren worden. (zelfs ongehuwd mag je kinderen krijgen, dus zeur niet)
Kijk gewoon eens goed in de spiegel en accepteer de genetische eigenschappen die je van je ouders meekreeg en accepteer de talenten die anderen van huis uit meekregen of zich eigen maakten.
Discriminatie op grond van geslacht of huidskleur moet het land uit, spreek daar de politiek op aan, maar blijf verder van de vrijheden van alle burgers af met een van de overgrote meerderheid afwijkende mening. Laten we de ene discriminatie niet voor de andere inruilen. Die kant gaat het onderhand wel op. Geen zin in. Die vrijheid laat ik mij niet ontnemen.