Ten eerste: Hamas pleegde een gruwelijke terreurdaad op 7 oktober, ‘die wordt voortgezet met elke dag dat gijzelaars nog gevangen zitten en mishandeld worden’. Sommigen laten dit onbenoemd terwijl ze zich over de oorlog uitlaten. Misschien omdat ze ervan uitgaan dat het vanzelf spreekt dat de daad van Hamas gruwelijk is, misschien om andere redenen. Feit is dat het om een inhumane en wrede terreuractie ging. Laat daar geen enkel misverstand over bestaan.
Ten tweede: Het antisemitisme laait wereldwijd op sinds Israëls reactie. ‘Dat is smerig en gevaarlijk’, schrijft Akkerman, wederom een vanzelfsprekendheid die helaas niet zo vanzelf spreekt als je zou willen. Uiteraard is kritiek op Israël en de extremistische regering van Netanyahu geen antisemitisme, al worden kritische geluiden door diezelfde regering wel vaak zo afgeschilderd. Tegelijkertijd is sprake van een reële opleving van antisemitisme. Zo wordt bijvoorbeeld op X (voorheen Twitter) regelmatig in afkeurende termen over ‘de Joden’ gesproken, mede dankzij het schandelijk lakse moderatiebeleid van Elon Musk.
Ten derde: ‘De Israëlische reactie is buiten alle proportie’. Meer dan 25.000 doden *), duizenden vermisten, tienduizenden gewonden en bijna twee miljoen daklozen. Tienduizend lege kinderschoenen op de Dam voor ieder vermoord kind, het aantal blijft oplopen. Het dagelijkse aantal doden is groter dan bij alle andere grote conflicten van de 21e eeuw. De filosofe Judith Butler waarschuwde een paar jaar geleden in haar boek The Force of Nonviolence dat het goedpraten van geweld vaak een beroep doet op ‘zelfverdediging’. Dat gebeurt nu ook. Het is één ding om de Iron Dome, een Israëlisch luchtverdedigingssysteem, te gebruiken om raketaanvallen af te weren. Van een geheel andere orde is het platbombarderen van een volk zonder zichtbaar onderscheid te maken tussen Hamasstrijders en burgers.
Ten vierde: ‘Als het Israëlische optreden niet al neerkomt op etnische zuivering, dan wordt daar door ministers en parlementsleden wel op aangedrongen.’ Een heel volk straffen voor de wandaden van een extremistische groepering is in strijd met de (door alle landen ter wereld erkende) Vierde Geneefse Conventie, waarin de bescherming van burgers in oorlogstijd is vastgelegd. In morele zin is iedere onschuldige burger die wordt omgebracht er hoe dan ook één te veel.
Ik voeg hier een vijfde waarheid aan toe: Er worden politieke spelletjes gespeeld over de ruggen van onschuldige kinderen en burgers. Oproepen tot een staakt-het-vuren is het minste wat politici kunnen doen. Maar sommige politici zijn meer bezig met hun herverkiezing of volgende baan. Waar politici het laten afweten is het aan burgers, aan ons, om tot een onvoorwaardelijk staakt-het-vuren op te roepen. Op straat, in petities, in dagelijkse gesprekken.
Je hoort vaak dat eenvoudige vredesoplossingen voor Israël-Palestina niet bestaan. Daar zit een kern van waarheid in, deze oorlog kent immers een lange en complexe ontstaansgeschiedenis. Toch zijn er wel degelijk oplossingen mogelijk. Veel landen hebben een non-discriminatiebeginsel in hun grondwet staan. Insteek is de gelijkwaardigheid van alle burgers. Als dat principe wordt losgelaten sneuvelt menswaardigheid. De een wordt dan minderwaardig behandeld ten opzichte van de ander op basis van afkomst, godsdienst, geslacht, noem maar op.
Ook in Israël-Palestina of Palestina-Israël moet gelijkwaardig burgerschap in alle opzichten de grondslag van toekomstige vrede worden. En al zijn Israëlische en Palestijnse vredesactivisten het niet over alles eens, ze geven sinds het uitbreken van de oorlog wel het goede voorbeeld. Zij zeggen ondanks alles: “Onze bevrijding is onlosmakelijk met elkaar verbonden.” Een zesde waarheid, een waarheid als een koe.
*) Deze opinie is oorspronkelijk gepubliceerd op 16 februari jl. en is opnieuw geplaatst in het kader van de Nieuw Wij Zomerherhalingen.
Ik weet niet of de huidige Israëlische regering er in zal slagen om Hamas uit te schakelen, maar ze leggen in ieder geval een stevige basis voor de volgende groep terroristen /verzetsstrijders. Op deze manier komen we er nooit uit.
Twee opmerkingen:
De bewering dat Hamas gijzelaars mishandelt lijkt me uit de lucht gegrepen. Daar is geen enkel bewijs voor. Ook had Hamas op 7 oktober het recht om Israël aan te vallen vanwege een al 16 jaar durende blokkade en al 75 jaar durende apartheid tegen de Palestijnen. Ontvoering en doden van burgers is natuurlijk niet goed. Het is overigens onduidelijk hoeveel doden Hamas heeft gemaakt op 7 oktober, en hoeveel Israël. Er zijn steeds meer aanwijzingen dat Israël veel Israëliërs doodde. Zie bijv. https://mondoweiss.net/2024/02/we-deserve-the-truth-about-what-happened-on-october-7/
De tweede opmerking is dat gelijkwaardigheid inderdaad nodig is, en de oplossing is. Daar moet je bij zeggen dat Israël altijd racistisch is geweest, beginnend met de Nakba in 1948, tot de poging tot een nieuwe Nakba nu, met daartussen in 75 jaar systematische apartheid.
Dat is het grote probleem: Israëls racisme. Als Israël niet racistisch was geweest was Hamas er nooit geweest, en als Israël haar racisme opgeeft en een staat wordt voor iedereen die op haar grondgebied thuis hoort, dan zal de vijandigheid van Hamas ook verdwijnen, want in tegenstelling tot Israël is Hamas best redelijk en bereid het land te delen met Joden.
Israël, dat zich als ‘westerse’ staat voordoet, heeft geen grondwet. In de loop van de geschiedenis zijn er door opeenvolgende rechtse regeringen anti-Palestijnen wetten gemaakt. De eerste al meteen na de Nakba: een wet die terugkeer van de verdreven Palestijnen naar hun grondgebied en bezittingen verhindert. In Israël worden Israëli met wetten sterk bevoorrecht, en de 20% Palestijnse inwoners gediscrimineerd. In de bezette gebieden maakt het Israëlische leger, samen met kolonisten én met geld en invloed van kolonialistische organisaties de dienst uit. Bij zijn toetreding in 1949 tot de VN heeft Israël ‘als vredelievende staat’ het Handvest van de VN ondertekend, waaronder art. 73 …. de belangen en het welzijn van deze inwoners te bevorderen en te aanvaarden, als een heilige opdracht, en zich te houden aan de verplichting binnen het in dit Handvest vastgelegde stelsel van internationale vrede en veiligheid”. Sinds 1948 worden echter alle resoluties van de VN door Israël genegeerd. Op de Westelijke Jordaanoever zijn in de loop der jaren al verscheidene opstanden geweest, die door het Israëlische leger steeds gewelddadig zijn neergeslagen. Niet verwonderlijk dat vanwege de doorgaande onderdrukking, de jarenlange bombardementen door Israël op Gaza, ondanks aanhoudende protesten en ondanks vreedzame marsen van Palestijnen langs de grens in Gaza, het na 75 jaar uiteindelijk tot een gewelddadige uitbarsting vanuit Gaza is gekomen, door verzetsstrijders van Hamas.
Het artikel, inclusief de gebruikte citaten, kan misleidend zijn. Er wordt niet geschreven waardoor Hamas in actie kwam noch vanuit welke internationaal rechtelijke positie. De internationale wetgeving op bezetting door een oorlogvoerende partij (Law Of Belligerent Occupation) geeft de bezette bevolking het recht om een gewapende verzet tegen bezetting te vormen.
In Westen is nog altijd een discussie over de situatie in Gaza: is er sprake van bezetting of blokkade. De Verenigde Naties is daarover heel duidelijk: Gaza is onderdeel van bezet Palestina daarmee OOK nog altijd onder bezetting. De blockade is een vergeldingsmaatregel tegen de uitkomst van de enige verkiezing die in Gaza werd gehouden.
Achtergrondinformatie, zoals hoe en wanneer Gaza onder Israelische bezetting kwam alsmede hoe Hamas is ontstaan, zijn niet beschreven. De actie van Hamas is niet zomaar uit de lucht komen vallen. Niets gebeurt zonder een (veroorzakende) verleden. Het weglaten van de basisinformatie is juist de voedingsbodem van een alom gekende visie in het Westen. Ook in Nederland.
Wij hebben een website die je kan raadplegen: https://pares.glosm.eu