‘Ik zag een nieuwe hemel en een nieuwe aarde’, deze woorden vind je terug in Openbaring, het laatste Bijbelboek in het Nieuwe Testament. We zouden het zo niet meer beschrijven, maar toch is het ook nu een herkenbaar visioen voor de tijd waarin wij leven. Kennelijk was de periode waarin deze tekst ontstond ook zo moeilijk dat men op zoek ging naar verandering.
Het hele visioen dat de schrijver ons voorhoudt, is niet een zacht, liefdevol verhaaltje. Er is geweld, er is een eindoordeel over goede en slechte mensen. Een deel van de aarde wordt vernietigd. Centraal in dat visioen bevindt zich een vrouw in barensnood van een kind, van een nieuwe wereld, die bedreigd wordt door een draak. Ternauwernood worden zij en haar kind gered. Toch eindigt het boek met het beeld van de nieuwe hemel en de nieuwe aarde én met de belofte dat Gods woonplaats onder de mensen zal zijn.
Echter, die nieuwe hemel en aarde komen niet uit de lucht vallen, toen niet en nu niet. Zeker niet zonder dat er iets verandert, zonder dat mensen zelf veranderen. Daar begint het juist, zoals de vaak aangehaalde woorden van Augustinus van rond 400 aantonen: ‘Het zijn slechte tijden! Het zijn moeilijke tijden’. Dat zeggen de mensen tenminste. ‘Zoals wij zijn, zo zijn de tijden.’ Dus de tijd, deze tijd is een neerslag van wie wij zijn, is bepaald door wat wij doen, nalaten en nastreven.
Zeer passend en actueel voegt Augustinus daar nog aan toe: ‘Want de hemel, de aarde en het water zijn niet slecht, en alles wat daarin is, vissen, vogels, bomen, ook niet. Al die dingen zijn goed. Nee, het zijn de slechte mensen die de wereld slecht maken.’ Nou, duidelijker kan deze oude kerkvader het ons niet zeggen.
Gelukkig lezen we ook dat de meeste mensen wel deugen, maar wat gaan we nu anders doen en hoe? Er verschijnen veel boeken met post-coronavisioenen, maar ook kunstenaars leveren een bijdrage met hun ideeën over bezinning en verandering: op dit moment in de tentoonstelling Nieuwe Aarde van Bijbels Museum, Westerkerk en The Turn Club. Men heeft hierbij de tekst uit Openbaring als uitgangspunt genomen: ‘Ik zag een nieuwe hemel en een nieuwe aarde.’ Het organiserend team riep kunstenaars op om op dit visioen te reflecteren.
Het resultaat bestond uit ruim 260 inzendingen waarvan er twaalf uitgekozen zijn voor de tentoonstelling die tot 16 december plaatsvindt in de Westerkerk (Amsterdam). De tentoonstelling is zeer de moeite waard: o.a een hangend doek met een geborduurde fragiele figuur die meebeweegt op de luchtstromen (Roaming the unknown van R. van Dijk); een tekening waarin de aarde overgaat in een moederfiguur of andersom, beeld van hun onverbrekelijke verbondenheid (Moeder Aarde van J. Rombouts) en het kleurrijke en ook hoopvolle Regen van bewustzijn van Lego Lima. (Foto’s expositie: Ekin Asar)
Voor wie liever thuis blijft biedt de website informatie en veel afbeeldingen (90) van de ingezonden kunstwerken. Bijzonder vond ik hier de video Table Dress/Table Speech Aruba. Het zijn allemaal handreikingen voor een werkbaar visioen… Laat je inspireren en ga aan de slag!
