Onlangs pakte ik op een zaterdag mijn fiets en reed paar uurtjes door mijn mooie stad achter de duinen: Den Haag. Ik zag overal mensen genieten van de lentezon, kinderen spelen en ouders winkelen. Welgesteld blank ontmoette elkaar op pleinen en straten in het Statenkwartier en het Belgisch Park, terwijl overwegend allochtone mensen elkaar troffen in Transvaal en de Schilderswijk. Apart van elkaar leven we, wonen we, gaan we naar school en onze sportverenigingen. We hebben dezelfde rechten en vrijheden, we delen het zelfde land en stad, maar we zien elkaar eigenlijk nooit. Ja, we praten over elkaar met oordelen en vooroordelen en organiseren in de rijkere netwerken af en toe iets voor de achtergestelde groepen in de andere buurten. Maar elkaar echt opzoeken, zelden en zeker niet 1 op 1.
Onlangs was ik bij de Johan Ferrier Lezing in Amsterdam – genoemd naar de eerste president van het onafhankelijk Suriname. In een bomvolle Koningskerk hield Humberto Tan een prachtig, persoonlijk verhaal over zijn geboorteland. Het was een mooi gemêleerd gezelschap waar mensen uit verschillende groepen in de samenleving elkaar ontmoetten. Zo kan het dus ook.
Afgelopen weekend was ik in Madrid met mijn oudste zoon en bezocht daar onder meer een wedstrijd van voormalig sterren van Ajax en Real Madrid in het imposante Bernabéu-stadion. De sfeer in en buiten het stadion was zeer gemoedelijk. Grootouders met kleinkinderen, mensen uit rijke en armere buurten, Ajax en Real-supporters: iedereen ging prettig met elkaar om en er was duidelijk respect voor elkaar, ongeacht afkomst of welk verschil dan ook. Op één van de grote Madrileense pleinen hing een grote vlag met het opschrift: “Refugees Welcome”. Wat een verschil met de harde, koude, kille mentaliteit die we steeds vaker in ons land ook zien.
Het zou mooi zijn als we ophouden met praten over elkaar, terwijl het zo makkelijk en goed kan voelen om iets te doen en uit je beschermde leventje en wereldje te komen. Mijn simpele suggestie, neem eens een “Plein-dag”, pak je fiets en ga met je kinderen op zaterdag boodschappen doen in een andere wijk, drink daar koffie, kijk om je heen en praat met de mensen naast je. Ik garandeer je, dat het gesprek ’s avonds aan tafel leuk en boeiend zal zijn. Stop met praten over elkaar via Facebook, op TV, maar zoek elkaar op, op elkaars pleinen. Het is een begin en een manier om elkaar te leren kennen en misschien het initiatief te nemen om dingen samen te doen, want alleen dan leer je elkaar pas echt kennen, herkennen en erkennen.
Er is meer in dit land dan schelden, roepen, benoemen, affakkelen en bedreigen. Er komen nog genoeg mooie weekenddagen: zoek elkaar op! En als je dan zo graag iets wil delen via social media, gebruik dan #Plein-dag als hashtag.