Tot zijn emeritaat in 2015 was Wim Jansen (1950-2025) predikant van Vrijzinnig Delft en de Vrijzinnige Koorkerkgemeenschap in Middelburg. Hij ging tot vlak voor zijn overlijden voor in diverse gemeenten, zowel PKN als Vrijzinnig. Naast predikant was hij lange tijd werkzaam als docent levensbeschouwing, met name op de Hogeschool Zeeland.

Zijn grote passie was schrijven. De mystiek van de Liefde was daarbij meestal zijn invalshoek. In 2024 verscheen Telkens een lichtkring dieper – groei en voorbestemming. In 2023 publiceerde hij een bundel met liefdesgedichten: ELIANE – liefdeslyriek (wat hij zijn ‘theologisch testament’ noemt). In 2022 publiceerde hij samen met zijn geliefde Eliane: Twee zwervers verliefd – van pleisterplaats naar pleisterplaats, over hun leven en hun gezamenlijke theologische zoektocht. In 2021: Brandend verlangen – om op te gaan in God/Liefde, een boek over ‘mystiek van alledag’. Daarvoor publiceerde hij O vader wij zijn samen geweest – verhalen van een overkant (maart 2020) en O hemel, zei de krokodil – 52 dierenverhalen voor jong en oud om zoiets als God ter sprake te brengen (juni 2019). Eerdere publicaties: Waar ben je nu? (over het verlies van onze dierbaren, 2011), Boerenkind (over het verloren paradijs van zijn jeugd op het Zeeuws-Vlaamse platteland, 2012), Vlammend paradijs (een autobiografische, adolescente zoektocht naar erotiek en liefde, 2013), Dominee zoekt God (theologische autobiografie in de vorm van een dagboek, 2015), de dichtbundel Zingen aan de Styx – Godervaring aan de doodsrivier (2016) en Bron in je brein – bidden tot de God in wie je niet gelooft (uitgeverij Meinema).