Op paaltjes zijn wegwijzers geplakt met een bomenlogo. Eind oktober kleurt een weekend lang het pand van het Amsterdam University College (AUC) groen, in het kader van de Local Conference Of Youth (LCOY): een tweedaagse conferentie voor jongeren die iets willen doen aan de gevolgen van klimaatverandering. In een lokaal is een workshop over het belang van storytelling rond duurzamer leven, elders breit een groepje jongeren truien om na te denken over de impact van fast fashion en in de hal hangen tekeningen die oproepen dier- en plantvriendelijk te consumeren.
Het zijn geen nieuwe geluiden. In 1968 werd de Club van Rome opgericht door Europese wetenschappers die bezorgd waren over de toekomst van de wereld. Zij voorspelden met de publicatie Grenzen aan de groei dat onze steeds grotere vraag naar grondstoffen de aarde zou uitputten en zou leiden tot ondergang. De afgelopen decennia is deze voorspelling uitgebreid ter discussie gesteld, maar verschillende onderzoeken bevestigen deze ontwikkelingen en brengen klimaatverandering in kaart.
Tweehonderd jongeren tegen klimaatverandering
Volgens Lennart Tiller (21), student politicologie en informatica, zouden wetenschappers ook meer moeten onderzoeken wat we aan klimaatverandering kunnen doen. “Daarvoor zouden ze, net zoals jongeren, uit hun comfortzone moeten stappen. Ik besef steeds meer dat ik niet alleen kan consumeren, maar als betrokken burger ook moet geven en werken aan een duurzame samenleving. Dat geldt ook voor wetenschappers.”
Op een bijeenkomst van Code Rood, een actiegroep tegen klimaatverandering, maakte Tiller voor het eerst kennis met Lena Hartog (26), onderzoeker en activist voor Fossielvrij NL. Een jaar later organiseerden ze samen met vijfentwintig andere jongeren voor het eerst in Nederland een LCOY, als onderdeel van het klimaatprogramma voor jongeren (YOUNGO) van de Verenigde Naties.
Wat is een LCOY?
Een Local Conference of Youth (LCOY) is een evenement van YOUNGO, de officiële jongerenvertegenwoordiging bij de United Nations Framework Conventie on Climate Change (UNFCCC). LCOY’s worden in verschillende landen georganiseerd als nationale versies van de wereldwijde COY, die plaatsvindt vlak voor de Conference of Parties (COP): de jaarlijkse VN conferentie over klimaatverandering.
Dit jaar is voor het eerst een Nederlandse LCOY, haar doelen zijn het mobiliseren van jongeren en bewustzijn creëren over de invloed van de jeugd op de klimaatkwestie, het stimuleren en versnellen van klimaatactie, een brug te bouwen tussen jongeren bij de UNFCCC en de COP in Polen en verbindingen te leggen met andere jongerengroepen en LCOY’s in het buitenland.
De Nederlandse LCOY trok tweehonderd deelnemers aan en het weekendprogramma was vol, maar wat Tiller achteraf het meest bijblijft is een panel tijdens de openingsavond. “Toen zaten de voorzitters van de Jonge Klimaatbeweging, stichting Groene Moslims en actiegroep Code Rood op dezelfde bank en spraken ze uit elkaar nodig te hebben. Terwijl ze in achtergrond en aanpak verschillen, maar dat maakt dus niets uit. Dat is precies wat Lena en ik wilden laten zien.”
Het tweedaagse programma was gevarieerd: van onderdelen over burgerlijke ongehoorzaamheid en feministisch klimaatactivisme tot de rol van voeding en kunst in de strijd tegen klimaatverandering. Hartog hoopt dat alle deelnemers van LCOY zijn vertrokken met een beter idee van hoe zij op hun manier een steentje kunnen bijdragen. “Ik wil mensen een gevoel van kracht geven door ze verschillende handvatten te bieden en offline bij elkaar te brengen. Voor onze generatie is het vaak makkelijk om online aan activisme te doen en daarover te lezen, maar door de grote hoeveelheid aan informatie over klimaatverandering kun je je ook heel machteloos voelen.’’
Escaperoom Blue Mirror
Afgelopen maand publiceerde VN-klimaatonderzoeksbureau IPCC een rapport over de gevolgen van de opwarming van de aarde, zoals extremere weersomstandigheden en snelle stijging van de zeespiegel. Ofwel: hoe lang blijven onze voeten droog? De wetenschap probeert daar antwoord op te vinden, maar net als de organisatoren van de LCOY denkt duurzaam ondernemer Maarten Hupkes (27) dat meer nodig is. Mensen zouden de gevolgen van opwarming ook moeten vóelen.
“Ik vind zulke rapporten heftig, want we weten allemaal dat we duurzamer moeten denken en doen. Toch gebeurt dat niet, omdat we ons de toekomst niet goed kunnen voorstellen en de omvang van het klimaatprobleem ons verlamt. Als je midden in de stad bent opgegroeid en je kijkt af en toe naar een vijver, dan snap ik dat die urgentie er niet is. Maar ik ben opgegroeid in de polder; lopend op dijken zag ik aan de ene kant dreigend water en aan de andere kant land waar mijn ouders gewassen op verbouwden. Zeespiegelstijging heeft verstrekkende gevolgen, dat besef proberen we terug te brengen.”
Samen met creative director Pim Schachtschabel (30) ontwikkelt Hupkes daarvoor een rondreizende escaperoom, genaamd Blue Mirror, ‘een confronterende (zee)spiegel’. In dit simulatiespel worden bezoekers uitgedaagd het jaar 2050 met droge voeten te halen, door de strijd aan te gaan met de stijgende zeespiegel. Elke handeling doet ertoe, gevolgen zijn voelbaar en zichtbaar: de uitkomst is natte voeten of niet. Hupkes hoopt dat voor deelnemers de urgentie om iets te doen aan klimaatverandering groter wordt, hoe complex het probleem ook is.
“We bieden handelingsperspectief: als bezoekers het spel verlaten, dan hoop ik dat ze beseffen dat ze ook daarbuiten als individu verschil kunnen maken. Over tien jaar wil ik dat de escaperoom een reis over de hele wereld heeft gemaakt en zoveel mogelijk verschillende mensen heeft bereikt, van scholieren tot beleidsmakers en onderzoekers. En dat iedereen dan in het gastenboek zet: ik wil en kan iets aan klimaatverandering doen.’’
