Wanneer ik de serie ‘Seks en de zonde’ ter sprake breng, zijn mensen enthousiast. Dat heet: de niet-gelovige kijkers. Femke, je biedt inderdaad een inkijkje, en dat wordt gewaardeerd. Zelfs door mij: eindelijk aandacht. Wat me echter onaangenaam kriebelt is dat er direct bij wordt gezegd: “O ja, dat programma over onderdrukte moslimvrouwen”. Of dat nu je directe bedoeling is of niet, zo komt het dus over, en niemand wil als slachtoffer gezien worden, mensen met een beperking of ziekte niet, de etnische groeperingen niet, wij ook niet.
Laat ik ingaan op dat ‘wij’. In mijn visie is ‘wij’ de hele vrouwelijke umma. Umma betekent geloofsgemeenschap in de islam. Het stamwoord is umm, moeder, en zou dus alle vrouwen (mensen) kunnen betreffen. Wij, vrouwen, willen allemaal gewoon kunnen zíjn. Dit, zonder in een hoek geduwd te worden, zonder dat er voor ons beslist wordt. We willen als ziel gekend en erkend worden, gehoord als echtgenote en burger. Ook willen we mee beslissen, zowel binnen- als buitenshuis. Hierin zijn we zusters, en kunnen we elkaar steunen – hier kom ik zo dadelijk op terug.
De Westerse visie op feminisme is er een van afzetten tegen – en waartegen anders dan tegen de man in het algemeen en de eigen man in het bijzonder? Dat afzetten tegen, réageren, is een teneur hier sinds de Tweede Wereldoorlog. Zó niet meer!, is de gedachte, of het nu om autoriteit of geloof gaat. Hoe dan wel? staat, na al die jaren, nog altijd in een donker hoekje te wachten op aandacht.
Zij die wensen te blijven geloven zoeken rolmodellen in de Boeken. Jung erkende de kracht van archetypen, hiermee pak je de basis aan: mét het Boek in de hand kun je de vrouwen kracht geven, kennis, ruggengraat. Onze christelijke achtergrond heeft ons met de paplepel ingegeven dat we ófwel een maagd, ófwel een zondige kunnen zijn (hiermee refereer ik aan je titel, waarbij ik niet weet of jij of Hassnae die zelf hebben verzonnen). We mochten, in andere woorden, dus niet genieten van of zelfs maar beslissen over ons lijf. Maria Magdalena was de prostituee die Jezus’ voeten droogde met haar haar en naakt haar zonden overdacht na zijn dood. Je hebt het over wetten die de vrouw beperken binnen de (interpretaties van de) sharia, daarom zouden we niet kunnen vergelijken met Zuid-Amerika. Echter: als katholieke vrouw mag je niet scheiden tenzij je je vorige huwelijk nietig laat verklaren door de kerkelijke rechtbank (want je was niet bij zinnen). Ook mag je geen abortus laten plegen of voorbehoedsmiddelen (laten) gebruiken.
De islam zegt: seks is geen zonde, noch scheiden of voorbehoeding. Verleiden wel, houd je lijf en je blik bij jezelf: kuisheid zorgt ervoor dat de vrouw een huis heeft voor haar gezin en niet bekaaid alleen komt te staan na een korte relatie, met of zonder kind. Hier, waar we de basis verlaten hebben, is verleiding normaal en vrijheid ontdaan van consequenties. Hoe heftiger we ageren tegen geloof als zou het een gevangenis zijn, hoe feller gelovigen het Westers denken (geloof?) afdoen met ‘onfatsoenlijk’ en ‘schaamteloos’. Vergelijk Poetin die het Westen fascistisch noemt dankzij het groot-kapitalisme. Zo zijn we niet allemaal, nee. Maar overal bestaan vooroordelen, generalisaties en misverstanden.
Ik wilde het kind niet met het badwater weggooien: zo het geloof al onvrijheid predikt, waarom dan God ontkennen: ik had behoefte aan Hem, of Haar (we weten niet wie of hoe Hij/Zij/Het is, alleen dat Hij persoonlijk is en liefdevol). Ik las dat Maria Magdalena in een apocrief geschrift ‘apostel der apostelen’ genoemd werd, en typischerwijs door Petrus, de rots waarop de kerk gebouwd is, verworpen werd als zijnde ongeloofwaardig want vrouw. Ze bleek geen hoer maar een handelsvrouw, financieel zelfstandig. Ook Khadidja, vrouw van de profeet Mohammed, vrede zij met hen, was zo. Ze koos zelf haar veel jongere man uit, toen deze voor haar werkzaam was.
Maar weinigen realiseren zich dit: in de tijd dat de Westerse landen Afrika en Azië kolonialiseerden, maakten ze het systeem zoals het was, namelijk dat vanuit de moskee geregeerd werd over landerijen en wijken, kapot. Hiervoor in de plaats kwam het Victoriaanse bestuur zoals het in Europa gebruikelijk was. Toen de Westerlingen wegtrokken, net na de Tweede Wereldoorlog, lieten ze de verouderde en wezensvreemde bestuurssystemen achter – zelf ontwikkelden ze lustig door. Een belangrijk detail is dat in die moskeebesturen veel vrouwen zaten, die politiek en financieel belangrijke posities hadden.
Dat je naar ons wijst als zijnde voorbeelden voor eenzame strijd en onderdrukking kan, en is heel begrijpelijk voor een Nederlandse. Ik heb precies dezelfde vragen gesteld die jij aan mevrouw Habash stelde – ik dacht ook aan onmondige, onvrolijke vrouwen. Maar kijk eens op de universiteiten her en der: de dames studeren en kunnen inmiddels zelf de Koran verwerpen of, en dat gebeurt veel vaker, herinterpreteren. De eigen elite ontstaat en dit is, zoals ook Nora aangeeft, een bont en levendig gebeuren, waarbij mannen en vrouwen samen werken – idealiter. De haatbaarden die jij googelt, ja, die ken ik ook. Maar elke stad heeft zo’n drie, vier moskeeën minstens en daar wordt gewoon liefde voor God en burgerschap en huwelijksgeluk gepredikt.
Hoe we dus elkaar, als zusters (en broeders) steunen kunnen? Uit de professionele hoek is mij altijd geleerd dat je niet moet helpen tot je gevraagd wordt. Natuurlijk kun je het aanbieden, maar dan vraag je wel: “Hoe kan ik je steunen?” of “Kan ik iets voor je doen?” Hiermee nemen we degene in nood serieus en leggen we de verantwoordelijkheid bij haar. Let op: wat voor de een nood is, is dat voor de ander nog niet. En waar een vrouw het zwaar heeft, heeft haar man het misschien nog wel zwaarder –op zijn manier.
Ik zou iedereen, en zeker de linkse intellectueel, willen aanraden alle vragen te stellen, in vertrouwen, en vervolgens goed te luisteren. Onze interpretatie van zaken kan verkeerd zijn. Echt respect is volledige acceptatie door iets te kennen en van dichtbij mee te maken. Godsbesef, heilige boeken, regels: alles heeft zo zijn tegenhanger. Zo kunnen we alleen door in elkaars leefwereld te stappen waarlijk respecteren en steunen daar, waar nodig. Moge God onderwijl met ons zijn.
Ligt het nou aan mij, maar dit is toch niet ingaan op de vragen/punten in de brief van Femke Halsema. Deze brief heeft iets van een preek. Gemiste kans.
Bibi, je schrijft precies wat ik voel en denk, dankjewel daarvoor.
De islam zegt: seks is geen zonde, noch scheiden of voorbehoeding. Verleiden wel, houd je lijf en je blik bij jezelf… Mag ik even heel hard lachen??? Waarom zou een flirten z0ndig zijn?
Wat jammer dat deze discussie vooral krampachtig vasthoudt aan de vooroordelen over ‘westerse’ en ‘gelovige’ of ‘islamitische’ vrouwen en hoe zij over elkaar zouden denken.
Mooie brief, maar even de harde realiteit onder ogen zien.
In Soedan wordt een vrouw opgehangen, omdat ze geen islamiet wil zijn. Deze mevrouw is moeder van een jongetje van anderhalf jaar en pas nog geketend bevallen van een dochtertje in de gevangenis. Zij krijgt zweefslagen en de doodstraf, omdat ze niet de islam wil omarmen.
Liberale moslimvrouwen voel je vooral geroepen om actief op te komen voor deze zuster in nood. De Soedanese vrouw vraagt om (internationale) hulp!
Nog een punt, als seks geen zonde is in de islam, waarom laten veel jonge islamitische dames hun maagdenvlies corrigeren?
Allereerst: een kort, maar krachtig stukje van mevrouw Bibi. Ten tweede: het mooiste aan dit allemaal is dat juist de mensen met zeer weinig kennis over de islam en die het geloof van binnenuit niet kennen, hun mond het makkelijkst ‘opentrekken’ en over alles kritiek proberen te uiten. Verdiep je eerst in het geloof als buitenstaander zou ik zeggen.
Vrijheid op eigen risico.
Geloof niet of wel maar niet over mijn rug. Jou keuzes hoeven mijn keuzes niet dwars te bomen en dat doen ze wel. Schaamteloos worden vrouwen beroofd van hun vrijheden en van schaamte voorzien.
Geen rekening houden met lichaam of geest. Een aantasting van de persoonlijkheid van de vrouw. Het wezen, godsschepsel. De moeder, zus en dochter. De vrouw. Het gebeurd dagelijks en overal. Heel wat meisjes, jonge vrouwen zelfs met niet van nature blauwe ogen die het leven vergald word om een of ander reden behalve de haren.
Sommige vrouwen word het ontzettend moeilijk gemaakt. Een heleboel factoren zijn er die dit bewerkstelligen het geloof is er absoluut een van. Pijn, leed, onrecht en verlies van vrouwen erken ik zeker als vrouw.
Beste Bibi,
Deze keer houd ik het wat korter. Je schrijft dat niemand als slachtoffer wil worden gezien. Tegelijkertijd beschrijf je alle misstanden in de Islamitische wereld als de verantwoordelijkheid van anderen: het kolonialisme, westerse vooroordelen. Je maakt moslims daarmee tot de onbegrepen slachtoffers van grote, foute systemen. Mij lijkt dat onhoudbaar, en bovenal onwenselijk: je ontneemt moslimbroeders, conservatieve geestelijken, totalitaire heersers hun verantwoordelijkheid voor vrijheidsinperkingen die ze anderen opleggen. Niet het kolonialisme is de schuld van maagdelijkheidstesten in Egypte (om maar wat te noemen), dat zijn de mensen die ze toestaan en uitvoeren. Ik denk niet dat alle moslimvrouwen worden onderdrukt. Ik denk dat er regels in de islam zijn die onderdrukkend en beperkend zijn voor vrouwen. Jij geeft zelf een voorbeeld met het verbod op flirten.
Van die verboden zijn sommige vrouwen op een verschrikkelijke manier slachtoffer . Zij verdienen actieve steun en solidariteit.
Volgens mij ben ik niet alleen een Nederlandse, jij bent dat net zo goed als ik. Mijn grote vrijheid verplicht mij, vind ik, om in het geweer te komen voor vrouwen die het slecht hebben getroffen, die – as we speak – worden gestenigd, mishandeld, opgesloten, en vaak onder verwijzing naar de islam.
Ik spreek jou niet aan als slachtoffer maar als een vrije, islamitische vrouw die de mogelijkheid heeft om te protesteren tegen barbaarse praktijken die uit naam van jouw geloof worden uitgevoerd. Ik vind het onbegrijpelijk dat jij dan met een dooddoener komt als: ‘wat voor de een nood is, is dat voor de ander nog niet’. Tja, dat geldt misschien bij een beetje hoofdpijn maar niet bij zware mishandeling die door sommige heersers en imams wordt toegestaan en zelfs wordt toegejuicht.
Ik vind het jammer dat jij mij liever toespreekt over de schoonheid van het geloof dan er met mij en andere, gelovige en ongelovige, vrouwen voor te strijden dat de lelijkheid vermindert.
Hartelijke groet,
Femke
Dag Femke,
Je vindt het jammer dat ik liever spreek van schoonheid dan dat ik strijd. Dat laatste weet je niet. Ik strijd wel degelijk: ik onderteken petities, geef aan goede doelen, ben lid van steun- en gebedsgroepen, steun vrouwen in nood moreel en materieel met kleine daden. Hoe strijd jij? Met de camera? Met (steeds minder) ontwikkelingsgelden? Al wat ik zeg is dat wij, van hieruit, heel weinig kunnen doen. Als we steeds moord en brand schreeuwen met tegelijkertijd het woord Islam erbij, maken we het waarschijnlijk alleen maar erger.
De patriarchale, foute figuren waarover je het hebt zijn wel degelijk in het zadel geholpen door buitenstaanders, al is het indirect. Dat maakt echter niet elke vrouw automatisch tot een slachtoffer. Hoessein, Khadaffi, Assad zijn niet actief gelovig (alleen voor de show) en leven nergens de Koranische voorschriften na. Wij, in het westen, vonden hen wel verlicht, modern. Moslimbroeders hebben nooit de kans gekregen het net zo bont (of bonter, of beter) te maken –ze zijn door een militair verjaagd… zoals op zoveel plekken. Vrouwen zouden het misschien wel rustiger, eerlijker hebben onder hen, God weet.
Wat moslimse vrouwen in Nederland willen is dat ze gezien en gehoord worden voor wat ze zijn: intelligent, ambitieus (als werknemer, -gever of als moeder), wijs. Luister goed naar hen, want het kost links stemmen (ik weet dat je uit de fractie bent). Jij gaat in op de misstanden, ik geef weer wat goed is. Met beide is an sich niks mis, ware het niet dat het telkens de Islam is die genoemd wordt, zowel door rechts als door links –beide met eigen bedoelingen- wanneer het miserie betreft.
Jij wil wat geven, omdat je zoveel hebt. Dat is mooi en nobel. Wellicht hebben die vrouwen ook wat te geven. Wil jij dat ook hebben? Wat ik wil zeggen is dat de gewone, normaal functionerende vrouw niet zit te wachten op een verandering van buitenaf (zo dit al mogelijk is). Dit is geen dooddoener, dit gaat over het gros van de moslims! De eigen elite kan misstanden waarnemen en van binnenuit aanpakken –wij, hier, niet, zeker niet als we de Koran niet kennen. Zo is flirten zowel voor mannen als voor vrouwen not done –en natuurlijk gebeurt het toch, het Boek is een leidraad (inderdaad, er hoort geen dwang in godsdienst te zijn, staat er letterlijk).
Er lopen op dit moment allerlei shows met Nederlanders die de misstanden elders aan de kaak stellen: Peter R. de Vries, John van den Heuvel, … Wat hier zo aan opvalt is dat er veel ophef wordt gemaakt op de draaidag, en daarna volgt niets. Wat ik jou wil vragen is: wat zeiden de dames die je geïnterviewd hebt, heb je hen gevraagd wat ze nodig hebben? Hoe kunnen we (!) hen helpen?
Vrede zij met ons allen,
Bibi Maryam Amjar
Beste Femke, wat jij als een verbod op flirten ziet, kan een moslimvrouw als bescherming ervaren. Veel van wat wij als misstanden aan de islam wijten, zijn in feite tradities die met de islam weinig te maken hebben. Een aantal van die beschermende ‘verboden’ zijn tegenwoordig achterhaald of worden door machthebbers misbruikt. Daar wordt tegen gestreden door die vrouwen zelf, daar hebben ze geen westerse, seculiere feministen bij nodig. Soms is het prettig een regering onder druk te kunnen zetten via petities of diplomatieke druk. Of jouw serie een positieve bijdrage levert aan begrip voor moslimvrouwen, voor de islam, vraag ik mij af, omdat het uitgangspunt, onderdrukte moslimvrouwen, verkeerd is.
Beste Bibi,
Het debat dat Femke Halsema heeft ontketend zorgt zelfs voor een fascinatie van een atheïstische man zoals ik. Eindelijk een dialoog tussen moslims en niet moslims, zonder het gebruikelijke boze en stigmatiserende gedrag. Ik heb vorige week nog wat gemopperd op een discussieforum op een drietal moslimvrouwen die blijven steken in verwijt aan Halsema in de trant van ‘je kijkt alleen maar met je Westerse bril’ (ja, wat is daar eigenlijk mis mee, zo lang je dat openlijk toegeeft?). Op dit platform lijkt zich een werkelijke dialoog te ontspinnen, mede dankzij jouw briefwisseling met Femke Halsema.
In de eerste plaats voel ik mij niet minder dan verplicht om in te gaan op jouw wens: ‘als je dan zo betrokken met ons (moslimvrouwen) bent, vraag ons dan eens waar we behoefte aan hebben!’. Ofwel zoals jij aangeeft: ‘Wat moslimse vrouwen in Nederland willen is dat ze gezien en gehoord worden voor wat ze zijn: intelligent, ambitieus (als werknemer, -gever of als moeder), wijs.’ Mijn antwoord luidt: ja. De meeste moslimvrouwen die ik heb leren kennen respecteer ik om die redenen. Ik zie ze en ik hoor ze.
Ik ben niet het type dat vindt dat elk persoon in Nederland zich moet aanpassen aan een voorgeschreven levensstijl. Het zou te gek voor woorden zijn wanneer je als vrouw niet zou kunnen kiezen voor een vroom leven, toegewijd aan één gezin. Wanneer iemand pleit voor een verbod op hoofbedekking, dan vind ik dat ook ronduit beschamend. Ik heb ook begrip voor ergernis van moslims om gestigmatiseerd en over één kam geschoren te worden met barbarij in Pakistan en Saoedi Arabië.
Maar ook heb ik kritische vragen aan moslimvrouwen die ik respectvol aan jou wil voorleggen:
Veel vrouwen die vroeger in een hechte, maar wel dwingende geloofsgemeenschap opgroeiden, hadden weinig keuzevrijheid. Misschien formeel wettelijk nog wel, maar psychologisch niet. Een vrouw die haar geloof aan de wilgen wilde hangen en een ‘andere’ levensstijl wilde kiezen, riskeerde uitsluiting van alles wat haar dierbaar was: familie, vrienden, kennissen. Een onvoorstelbaar hoge prijs. Wat is er eigenlijk erger dan dat? In mijn ogen ook een immorele. De (onvoorwaardelijke) familieliefde wordt op die manier ingezet als dwangmiddel. Dat heeft zonder twijfel geleid tot vrouwen die zich hebben geconformeerd, terwijl ze eigenlijk van een ander leven droomden.
De seksuele revolutie van de 60/70’er jaren heeft geleidelijk aan voor een veel vrijer klimaat gezorgd. Ontelbaar veel ouders hebben beseft dat hun kinderen recht hebben om voor hun eigen levensstijl te kiezen, ook al verschilt die van het eigen geloof. En wel zonder verwijdering of strafmaatregelen. Waar afvalligheid in een gereformeerde gemeente vroeger de hele familie te schande maakte, is er nu misschien wat teleurstelling, maar de familie blijft wel bij elkaar.
Je kunt van alles vinden over de vrije levensstijl van nu in Nederland. Exponentieel veel meer echtscheidingen, plastische chirurgie om eeuwig mooi te blijven, hedonisme als levensfilosofie, enz.. Maar in elk geval kiest elk individu nu meer/vaker zijn/haar eigen levensstijl in vrijheid. En niet een levensstijl die alleen wordt geadopteerd uit angst voor een dreigend onheil (door iedereen verlaten worden).
En daarom wil ik je een vraag stellen. De vrouwen die nu opgroeien in een hechte moslimgemeenschap, hoe vrij zijn zij om hun eigen keuzes te maken? Ik kan mij voorstellen dat het ouders verheugd als hun kinderen de geloofstraditie voortzetten en kiezen voor de waarden en tradities van het gezin waaruit ze zijn voortgebracht. Maar hoe zit het met de jonge vrouwen die willen breken met het gezinsgeloof en alles heel anders willen doen? Ik begrijp heus wel dat ze hier niet de doodstraf riskeren zoals in Saoedi Arabië. Maar maken ze dan wat jou betreft nog steeds deel uit van het gezin, van de familie?
Ik hoop dat je hier wat over wilt uitweiden want ik ben hier erg nieuwsgierig naar.
Hartelijke groet,
Roald Pool
Dag Roald,
Fijn om nuance te lezen. Ik ga graag in op je vraag, zoals ik ook hoop dat Femke nog wil doen -want ik wil geen polemiek om de polemiek, ik zou willen dat we elkaar wat beter verstaan.
Het is moeilijk te zeggen waar bescherming en liefde overgaat in dwang en beknotting. Natuurlijk neem ik het waar bij gezinnen dat er een kant op opgevoed wordt. De vraag is: is dat slecht? Ikzelf heb een totaal vrije opvoeding genoten en heb daardoor in de buitenwereld, alleen, de grenzen van deze wereld moeten ontdekken. Met mij zijn vele bekeerlingen die snakken naar een omvatting, een duidelijke weg, mét een godsbeleving.
Niettemin was het mijn eigen vader die losliet, die de pastoor buiten zette toen deze direct na een bevalling alweer begon over de volgende. Papa is nooit terug gekeerd naar de kerk, en liet daardoor de keuze aan mij (al heb ik wel de Heilige Communie -vol overtuiging- gedaan).
Ik snap dus ook heel goed de mensen die juist úit het geloof willen. Die vrijer willen zijn dan eigenlijk mogelijk is. Opmerkelijk is dat dit maar weinig mensen betreft, omdat men over het algemeen heel gelukkig is met het geboden gezins- en familieleven. Vergeet niet dat dit meestal mensen zijn die in grote verbanden leven, waarin veel tradities plaatsvinden (trouwerijen, babyshowers, Islamitische feesten).
Mijn gedachte hierover is de volgende: wanneer mensen een negatief, dwingend en liefdeloos godsbeeld hebben gekregen van hun ouders, zullen ze ook los willen hiervan. Is diezelfde God echter als genadig en liefdevol gepresenteerd (ook zo voorgeleefd door ouders) dan is er geen enkele reden te breken.
Opmerkelijk is dat velen dan nog met de tradities kunnen breken, maar dan niet met hun geloof in God. En denk niet dat dit nodig is om ‘ergens te komen’, want, zoals je wellicht weet, de dames kunnen over het algemeen gewoon studeren (ik spreek hier over Nederland en elders in de grote steden, de elite)… ze zullen dan alleen niet op kamers gaan wonen.
Of er gebroken wordt met die jongedame die wél op kamers gaat wonen of uitspreekt dat ze lesbisch is, hangt erg af van de ouders zelf: vrijwel niemand in Nederland gaat nog puur voor de eer, zoals Pinto beweert; er ontstaat eerder een mengvorm tussen eer en zelfontplooiing (Maslow), waarbij ieder gezin een eigen weg zoekt die meandert tussen de individuele gezinsleden en hun noden.
Vrede met jou,
Bibi Maryam
Beste Bibi,
Dank voor je brief. Mooi om een echte dialoog of discussie te voeren die niet ontaardt in verwijt. Gebeurt niet zo vaak op het web.
Net als jij wil ik het ‘naar één kant opvoeden’ niet beoordelen als ‘slecht’. Ouders brengen hoe dan ook hun waarden over aan hun kinderen. De maatschappij, zeker de onze biedt zo veel informatie dat jonge volwassenen in elk geval op de hoogte zijn van andere keuzes die ze kunnen maken.
Ik geloof ook dat als je opgroeit in een liefdevol en harmonieus moslimgezin, je minder snel geneigd zal zijn om een radicaal andere koers te varen in je volwassen leven. Dat geldt ook voor mij, opgegroeid in een liefdevol atheïstisch nest. En komt toch een ‘maar’: en als dat nou tòch het geval is? Je geeft aan dat er in geval van een liefdevolle opvoeding geen ‘reden’ bestaat om een andere levensstijl te kiezen. Dat vind ik een merkwaardige norm. Dat klinkt als: je hebt pas het ‘recht’ op een eigen koers als je nare ervaringen hebt met de levensstijl waarin je bent opgegroeid. Volgens mij heeft iedere vrouw, ongeacht haar opvoeding het recht om voor een eigen leefstijl te kiezen. Dat staat gewoon in het handvest van de Verenigde Naties en is niet Westers maar wereldwijd (behalve dan Saoedi Arabië).
Op jouw stelling dat ‘dit maar weinig mensen betreft’ heb ik geen weerwoord. Als dat zo is, dan zeg ik, gelukkig maar. Ook al wens ik ook die weinigen wel zo veel mogelijk vrijheid toe.
Ik onderschrijf wat je zegt over het ‘ontwikkelproces’. Ik zie moslimvrouwen van latere generaties steeds meer eigen leefvormen ontdekken, daarin op zijn minst gedoogd door hun ouders. Zonder de afschrikwekkende uitsluiting. Dat neemt niet weg dat ik de gevallen waarin dit anders ligt zeer kritisch blijf bekijken.
Hartelijke groet,
Roald
Geachte dames en heren,
wat veel mensen niet beseffen is dat de regels die Mohammed instelde in eerste instantie juist regels waren die vrouwen, zwakkeren en volkeren van het boek bescherming en meer vrijheid moesten geven en bieden. Zo mocht je maximaal twee vrouwen trouwen, mits je ze allebei kon onderhouden EN de eerste vrouw toestemming had gegeven voor de verbintenis. Als de eerste vrouw nee zei, zou het dus geen doorgang mogen hebben. Voor die regel, waren er helemaal geen regels.
Helaas blijkt dat vooral mannen profeten als Isa (ofwel zoon van God in het Christendom) en Mohammed een selectief oor hebben en vooral ‘gehoorzaam’ zijn als het om zaken gaat die henzelf goed uitkomen of er worden interpretaties of zelfs leugens aangehangen die totaal niet stroken met de richting en geest die deze profeten voor ogen leken te hebben.
Dit geld overigens niet alleen voor moslims, maar helaas ook in zekere zin voor Joden en Christenen en je ziet dit verschijnsel ook bij andere geloven (kijk maar eens naar veel vormen van het hindoeïsme in India) ‘The woman is the nigger of the world’ is weleens gezegd. Ook in Nederland zijn we nog niet klaar. Als man minder werken, omdat je vrouw en jij allebei parttime willen werken is bijvoorbeeld nog niet echt mogelijk, terwijl dit in tijden van crisis juist goed ingevoerd kan worden, door het gebrek aan banen.
Na Mohammed en de bovengenoemde zijsprong maken we even een tijdsprong van een paar honderd jaar. Wat dan opvallend is, is dat in de Middeleeuwen in Europa de positie van vrouwen onder het Katholicisme slechter was als in de toen islamitische gebiedsdelen van bijvoorbeeld het Ottomaanse Rijk. Het probleem is dus niet een geheel islamitische te noemen, maar heeft meer met causaliteit van het begrip vrijheid met dat van opleidingsniveau en welvaart te maken die meer kans hebben tot bloei te komen onder stabiliteit en zekerheid in een gebied.
Dat er dus steeds meer moslima’s en moslims in Nederland gaan studeren is in feite dus een soort van hoop voor veel mensen hier, maar ook hier komen die nieuwe lichting hoger opgeleiden dan in een soort van spagaat terecht, vanwege de veelal grote verschillen met bijvoorbeeld de grote groep lager opgeleiden en soms zelfs ongeletterden die de Nederlandse taal niet spreken. Dit is echter een geheel andere onderwerp. Een causaal lijkend verband is echter niet altijd een oorzaak-gevolg verband. Dikke truien worden niet gedragen omdat het december is, maar vanwege de kou. Veel mensen maken echter wel degelijk dit soort oorzaak-gevolgredeneringen en moslims hebben daardoor het gevoel dat ze moeten kiezen en dat kritiek op mede-gelovigen van hen of anderen als een aanval op de islam zelf gezien moet worden. Begrijpelijk: veel van de critici zeggen dit immers letterlijk en als je entiteit als groep wordt aangevallen, sluiten de gelederen bij vrijwel alle groepen: en ja: dit doen ook bij niet-moslims.
Veel kritiek zou echter makkelijk gepareerd kunnen worden, omdat veel niet-moslims en helaas ook veel moslims de islam niet of nauwelijks goed kennen. Het valt me dan ook op dat veel van wat er geroepen wordt gewoon geloofd wordt en als moslim hoef je eigenlijk alleen maar te zeggen dat jij het anders ziet. Door een open discussie komen argumenten naar voren en kun je ook kijken of de zienswijze van critici klopt en of de kritiek inderdaad op de gehele islam, of op een perceptie van doen heeft of dat de kritiek onterecht op de islam wordt afgeschoven.
In feite plakken niet-moslims en radicale moslims een sticker op de islam die voor veel islamieten helemaal niet geld: er is immers net als in het christendom niet één universele islam.
Aan Bibi en anderen de aansporing om goed te signaleren of kritiek op de islam echt kritiek op de islam is en niet wat anders. Aan hen e.a. om deze critici hier zo nodig op een vriendelijke manier op te wijzen. In het vroegere Ottomaanse Rijk was er in vergelijking met het toenmalige Westen lange tijd een relatief grote godsdienstvrijheid en gingen islamitische geleerden in debat met elkaar en andersdenkenden. Je had bijvoorbeeld de islamitische Zakhaat-belasting: een belasting voor Joden en christenen waarbij de rechten van minderheden op borg van Mohammed zelf gewaarborgd bleven en zolang de kerktorens niet hoger waren dan de minaretten van de moskee, mocht je zelfs een kerk of synagoge hebben.
Heel anders dan in Europa natuurlijk, waar de Katholieke kerk ketters vermoorde. Er was dan ook een gouden tijdperk voor de islam in zowel religieus, economische als filosofisch oogpunt. Wat mij opvalt is dat veel niet-moslims dat niet weten, maar eigenlijk opvallender is dat veel moslims dit zelf ook niet weten. Wees gerust: dit is niet alleen iets wat voor moslims geld. Ook veel christenen, hindoes, atheïsten (ja die laatste zijn wat mij betreft ook een gelovigen die een geloof aanhangen 😉 ) kennen hun geloof niet altijd even goed.
Al tijdens het verval in de negentiende eeuw door onder meer decadentie en corruptie en zeker na de uiteindelijke val van het Ottomaanse Rijk na WO1 ging het echter snel bergafwaarts met de verworven vrijheden voor andersdenkenden. De eens zo trotse en welvarende islamitische gemeenschappen werden onder de voet gelopen door het Westen en belangrijke kenniscentra die voor checks and balances hadden gezorgd verdwenen om plaats te maken voor zelfbenoemde nieuwe ‘geleerden’ die soms niet eens konden lezen, laat staan de diepere betekenissen van de teksten begrijpen en in feite begon toentertijd een soort van ‘middel-eeuw’ voor veel islamitische gebiedsdelen die voor veel plaatsen nog steeds gaande is: niet een islamitisch debat, maar een nieuwe kleine elite bepaalde hoe de islam eruit kwam te zien in een gebied.
Niet omdat de islam slechter is dan het christendom, het jodendom, het atheïsme, etc, maar door de chaos en de daaropvolgende ineenstorting van checks and balances die vrijheden moesten beschermen, ontstond een islam die vrouwen en andersdenkenden niet beschermde, maar juist onderdrukte en uitsloot. Ik denk dan ook zelf dat Isa en Mohammed verre van blij waren met de kant waar de islam naartoe ging, zoals dat al eerder het geval was bij het christendom en het jodendom.
Als mensen als Geert de islam aanvallen, vallen ze in feite niet de islam zelf aan, ook al denken veel volgelingen van Geert dat misschien. Ze vallen eigenlijk een perceptie van de islam aan die in de ontstane beeldvorming die gecreëerd is door radicale moslims, incapabele imams, ongeletterde en of laag-geschoolde gastarbeiders aan de ene kant en mensen zoals Geert Wilders die daarop inspelen. Het enige wat je als moderne moslim dan moet doen is verwijzen naar de profeet die in zijn tijd juist wetten en regels opstelde om vrouwen, armen en andere minderheden te beschermen. Mohammed leefde in de 7e eeuw na christus. Het is niet eerlijk om een waardeoordeel te vellen over grofweg veertienhonderd jaar geleden. Waarschijnlijk hoopte hij dat zijn wetten en regels een begin zouden inluiden voor wetten en regels die met hun tijd meegingen en steeds beter werden. De tijd was simpelweg nog niet ‘rijp’ voor wat we grofweg 1400 jaar geleden konden doen en Allah/God/Jahweh liet Mohammed toentertijd doen wat op dat ogenblik nodig was en niet pakweg veertienhonderd jaar later.
Mohammed en Isa: het waren allebei veranderaars. Het waren profeten die opkwamen voor de zwakkeren en voor rechtvaardigheid. Aan ons volkeren van het boek en mensen daarbuiten de taak die geweldige aansporing op te pakken en verder te brengen. Waar Mohammed in Mekka mee begon en wat zich via islamitische geleerden en relatieve godsdienstvrijheid doorgang liet vinden tot de ineenstorting van de islamitische kalifaten en het Ottomaanse Rijk , dat moeten wij weer afstoffen en oppakken. Mohammed was geen man die vasthield aan alleen maar tradities: hij was een veranderaar die opkwam voor de zwakken, zieken, vrouwen en minderbedeelden in zijn tijd. Helaas lijken velen onder ons dat vergeten te zijn in onze haast vooral niet zelf te hoeven veranderen. Mohammed en Isa maakten geen uitzonderingen voor henzelf. Ze maakten regels voor iedereen en hielden zich daar ook zelf aan. Zo buitengewoon als Isa en Mohammed zijn we echter niet en daarom maken de hoeders van het Jodendom, het christendom en de islam die voor of na deze groten kwamen vaak de regels voor anderen en de uitzonderingen voor zichzelf. (ik moet bekennen dat ik dat soms ook doe en wie zegt dat niet te doen is waarschijnlijk een leugenaar).
De discussie is dus goed: het is in feite zelfs een traditie te noemen die voor het ineenstorten van de islamitische wereld ten tijde van de christelijke middeleeuwen in de islamitische wereld de gewoonste zaak van de wereld was.
Vrede zij met eenieder op dit topic,
Nico Thenu
Beste Femke/ salaam oe aleikoem Bibi, moslima’s in Nederland zijn over het algemeen bijzonder vrij gevochten vrouwen. Op hun manier.Velen van hen zijn op zoek gegaan naar de Islam. Dit door zich te verdiepen in hun religie. Door echte kennis hierover op te doen. Door dit proces hebben ze ontdekt dat Islam een levenstyle is. Het is een manier van leven. Door dit proces hebben ze onderscheid kunnen maken tussen hetgeen aan normen en waarden dat voortkwam uit tradities en overtuigingen voortkomend uit de culturele achtergrond en hun islamitische identiteit. Dit matcht niet 1 op 1. Veel zaken worden namelijk onterecht gekoppeld aan de Islam. Zoals Bibi al voor zichzelf aangaf geldt voor vele moslima’s in Nederland. Daar waar er geholpen kan worden door het tekenen van een petitie, of het meedoen aan een demonstratie of het doneren van geld om de onderdrukte vrouwen waar ter wereld ook te helpen wordt dat ook gedaan. Er is geen ontkenning bij de umma dat die onderdrukking bestaat. Die onderdrukking komt echter niet van het geloof . Omdat de moslima’s in Nederland achter de schermen zich hebben ontwikkelt door studie en kennis zullen ze ( en ik ook) fel reageren als het woord islam in de context van onderdrukking komt te staan. De islam als religie staat verre van alles wat met onderdrukking, dwang en haat te maken heeft. Het is een religie van overgave aan je Schepper. Om als niet moslim dit te begrijpen moet je kennis hebben van dit geloof. Op de vraag hoe we deze vrouwen tegen onderdrukking kunnen helpen, blijft het antwoord..EDUCATIE.
Groet /wa aleikoem salaam
Bibi schrijft: “Hoessein, Khadaffi, Assad zijn niet actief gelovig (alleen voor de show) en leven nergens de Koranische voorschriften na.”
Dat is een “No true Scotsman” drogreden. Dat wilde ik even kwijt. Continue. 🙂