De nieuwe beweging Denk van de PvdA-dissidenten Kuzu en Öztürk heet Denk en pretendeert uitdrukkelijk geen moslimpartij te worden. Met een museum, een ‘racismeregister’ en de erkenning van Palestina als staat wil Denk niettemin steun verwerven onder islamitische Nederlanders. Men mikt met het beoogde slavernijmuseum, dat pal naast de Tweede Kamer moet gaan komen, ook overduidelijk op het Surinaams/Antilliaans Nederlands electoraat. Tegelijkertijd is het een sneer naar hun oude partij, de PvdA, die zetelt in het gedeelte van de Tweede Kamer waar vroeger het ministerie van Koloniën gevestigd was.

Door: Ismail Selvi

Verhulde moslimpartij
Tunahan Kuzu en Nourdin El Ouali van de Rotterdamse islamisten-partij Nida, die de nieuwe generatie Nederlandse islamitische leiders lijken te personifiëren, zijn confessionele politici. Politiek gezien komen ze meer in de buurt van de ChristenUnie en de SGP, dan bij de PvdA of GroenLinks. Beiden zijn ze orthodox-soennitische moslims, gaan regelmatig naar de moskee en Kuzu heeft op internaten van de streng-religieuze Süleymanci-sekte gezeten. Het is opvallend dat El Ouali en Kuzu zichzelf geen moslimleider noemen. Nida, wat in het Arabisch ‘oproep/stem’ betekent, vertegenwoordigt de Marokkaans-Nederlandse moslims en Denk, wat in het Turks ‘op gelijke voet’ betekent, de Turkse. Een politicus die trots is op zijn geloof, geïnspireerd is door de islam (zoals Nida), zelfs Arabische en Turkse partijnamen hanteert en praktisch alleen moslims als achterban heeft, zou er eerlijk voor uit moeten komen dat zijn partij/beweging wel degelijk een moslimpartij is. Wilders’ paradepaardje is immers dat de islam politieke en letterlijke gebiedsverovering nastreeft en niet louter een religieuze uiting betreft.

Baklava en Couscous
Nu Denk er is, valt te verwachten dat Turkse Nederlanders minder snel op Nida zullen stemmen. Er zijn al signalen dat de Turkse Nederlanders die bij Nida zitten, de partij een té Marokkaans feestje vinden. El Ouali betovert zijn electoraat door filmpjes online te zetten, waarbij hij onbeschaamd zijn eigen kleuter inzet, zonder maar ook één keer de hand in eigen – Marokkaans-Nederlandse – boezem te steken. El Ouali en Kuzu zijn pingelaars met een hoog ‘taqiyya-gehalte’ en daardoor komen ze bij het gros van het ‘autochtone’ publiek als ongeloofwaardig over. De kans is groot dat Nida en Denk al (fusie)gesprekken met elkaar hebben gevoerd en op enig moment zullen opgaan in één partij. De Groep Kuzu/Öztürk is de boel landelijk aan het voorbereiden en Nida doet dat lokaal. De vraag is: wat zal ze meer stemmen gaan opleveren: samen als een partij de Tweede Kamerverkiezingen in of als twee verschillende partijen en pas ná de verkiezingen fuseren?

Introspectie of toch weer niet?
Wat pas echt ‘denkkracht’ behoeft, is het pleiten voor een moderniseringsslag binnen de islam. Waar de islamitische wereldgemeenschap namelijk behoefte aan heeft, is het ontwikkelen van een visie waarin men ook de negatieve aspecten van de eigen moslimgemeenschap mag duiden én kritisch over de islam durft na te ‘denken’. Deze broodnodige introspectie mis ik in het manifest  van Denk en zie het ook niet terugkomen bij Nida. Nooit zie ik woede of ontsteltenis bij Kuzu en Öztürk als het gaat om het benoemen van de vrouwonvriendelijke, racistische, homofobe en achtergestelde aspecten van de islam. De mobilisatiegraad die veel islamitische ‘allochtonen’ lieten zien tijdens de Gaza-oorlog in de zomer van 2014, zie ik ook nauwelijks wanneer moslimextremisten wandaden plegen, tegenover nota bene andere moslims. El Ouali is dan in geen velden of wegen te bekennen met zijn discutabele filmpjes. Een treffend voorbeeld van de ware aard van Öztürk is dat hij het brute optreden van de Turkse premier Erdoğan tijdens de Gezipark-protesten, waarbij acht doden en duizenden (zwaar)gewonden vielen, wel mee vond vallen.

Andersdenkende Alevieten
Tegen liberale moslims, zoals Alevitische Nederlandse (aspirant)politici, voert men georkestreerde campagnes in Turks-Nederlandse moskeeën en rechts-nationalistische verenigingen. Terwijl juist de Alevitisch-Nederlandse gemeenschap de Westerse waarden op natuurlijke wijze heeft geïnternaliseerd en Alevieten deze waarden trots met zich meedragen, blijft de ruggensteun van de gevestigde politiek uit voor deze humanistische moslims die sinds jaar en dag vechten voor een meer liberale vorm van de islam. Zonder de Alevitisch-Turkse expertise en (eeuwenlange) ervaring met de Turks-Soennitische orthodoxe islam, zal het een achterhoedegevecht worden voor de politieke elite, die de verdere fragmentatie van Nederland hulpeloos zal moeten aanschouwen. Tegen dit geschetste perspectief is de opkomst van partijen als Nida en Denk geen verrijking van het Nederlandse politieke landschap maar eerder een verarming.

Ismail Selvi (1978) is ex-militair. Tegenwoordig is hij columnist en adviseur van de koepelorganisatie Hakder van de Alevitische gemeenschap in Nederland.

Nog geen reactie — begin het gesprek.