Van den Bergs inzet begon al op heel jonge leeftijd, met ondersteuning van Joodse vluchtelingen uit Duitsland die voor de oorlog nog regelmatig werden teruggestuurd door de Nederlandse overheid. De Ploeg sprak hem ook over zijn ervaring tijdens de Februaristaking en de verspreiding van de communistische ondergrondse verzetskrant De Waarheid, over de gevaren die daarbij speelden en waarom hij toch doorzette.
Tijdens de oorlog verloor Van den Berg een groot deel van zijn familie aan de holocaust. Dit enorme verlies gaf hem een enorme drijfkracht om zich blijvend in te zetten voor een betere wereld. Hij was medeorganisator van de eerste Auschwitz herdenking in 1952. Hij vertelt over hoe hier in de beginjaren na de oorlog weinig aandacht voor was. De mensen die naar Auschwitz vertrokken, werden verdacht. Het was immers de tijd van de Koude Oorlog, en de vernietigingskampen lagen achter het ijzeren gordijn in Polen. Zo werd het Nederlandse Auschwitz Comité jarenlang gevolgd door de geheime dienst. Van den Berg vertelt ook over zijn eigen aanvaring met de Nederlandse geheime dienst en hoe het leven voor communisten, die grootschalig in het verzet hadden gezeten, moeilijk werd gemaakt na de oorlog.
Van den Berg vertelt ook over het verzet tegen de Indonesië-oorlog. En waarom hij vanaf 1961 nooit meer naar de 4 mei herdenking ging. Na de oorlog bleef hij wel betrokken bij talloze acties en stakingen, tegen de oorlog in Indonesië, tegen kernwapens, racisme en industriële milieuschade, maar ook voor eerlijke lonen en lagere huren. Van den Berg eindigt het interview met zijn belangrijkste levensles en advies aan activisten vandaag de dag. Hoe kijkt deze voormalige verzetsman aan tegen de oorlogsverwerking van Nederland? Daar geeft dit interview antwoord op.
