Het koninkrijk van God is een duurzame wereld

Deze drie relaties beïnvloeden de manier waarop wij mensen met de aarde omgaan. Allereerst de relatie tussen de mens en God. Ruben legt uit: “God kan gevonden worden in de schoonheid van de natuur door mensen die naar Hem op zoek zijn. Maar om dat blijvend mogelijk te maken, moeten we de natuur wel beschermen.” Ook de relatie tussen mensen onderling staat centraal in de klimaatcrisis, zo legt Ruben uit. “Klimaatverandering is een ecologisch vraagstuk, maar ook een sociaal vraagstuk. Het gaat over rechtvaardigheid. De wrange vruchten van onze overconsumptie in het Westen worden het eerste geplukt door de meest kwetsbaren elders op aarde. Als je in de Bijbel leest dat wij worden opgeroepen om vrede te stichten, dan gaat dat ook over vrede stichten tussen ons en die meest kwetsbaren die lijden onder onze overconsumptie. Daar hebben we niet alleen iets in te normaliseren, maar ook echt iets te compenseren.”

De laatste relatie is die tussen de mensen en de natuur. “Als God deze aarde geschapen heeft en zijn ziel en zaligheid daar in gelegd heeft, dan is het dus de moeite waard om die aarde te behouden en beschermen.” In die zin heeft religie volgens Ruben ook een belangrijke rol te spelen in de duurzaamheidstransitie: “Het creëren van vrede in die drie relaties, dat is waar geloof over gaat.”

Ruben zet zich op politiek niveau, als lijsttrekker van de ChristenUnie in Zwolle, in om duurzaamheid op de kaart te zetten. Zo diende hij daar onlangs een motie in voor een aanpak om het plastic afval uit de grachten te verwijderen. Maar hij vindt het ook belangrijk om af en toe zelf met de Trash Hunters op stap te gaan om plastic uit de grachten te vissen. “Uiteindelijk is elke daad een politieke daad”, legt Ruben uit. “Dat geldt ook voor de acties van de Trash Hunters Zwolle. Als ze op zaterdagochtend met een kajak het water opgaan om afval eruit te verwijderen is dat net zo goed politiek als wanneer ik een betoog houd in de politieke arena over de verduurzaming van de industrie.”

“Mijn drijfveer om de politiek in te gaan, zit echt in de mogelijkheid zo te kunnen bijdragen aan een groenere toekomst”, vertelt Ruben. Hij vindt het daarbij belangrijk om verbindingen te leggen tussen verschillende mensen. “De energietransitie gebeurt samen, of ze gebeurt niet. Als mensen achterblijven en alleen de progressieve elite aangesloten blijft, gaat het er nooit van komen. Het is mijn missie om ervoor te zorgen dat we de energietransitie ook benutten als een kans om de wereld rechtvaardiger te maken. Dit kan bijvoorbeeld doordat er in de transitie meer kansen ontstaan voor praktisch geschoolde vakmensen, technici, die te lang ondergewaardeerd zijn geweest.”

Dit streven naar verbinding geeft Ruben praktisch vorm in zijn ‘klimaattwijfelaar-cafés’. Voor deze kroegavonden nodigt hij mensen uit die zich op sociale media kritisch uitlaten over de beleidsplannen op het gebied van duurzaamheid. Op de achterkant van bierviltjes kunnen de deelnemers al hun bezwaren noteren. Vervolgens gaan ze erover in gesprek totdat alle bezwaren besproken zijn. Hier komen dan vaak waardevolle en terechte kritiekpunten op het beleid van de gemeente naar voren en worden misverstanden uitgepraat. “Het belangrijkste van deze avonden is het luisteren naar elkaar: dat vergeten we te vaak. Dat wordt ook ontzettend gewaardeerd. Mensen willen gehoord worden en het gevoel hebben dat hun mening ertoe doet.”

Er zijn mensen die zeggen “uiteindelijk heeft God alles in zijn hand, dus als Hij wil dat het goed komt, dan komt het goed”. Vanuit die gedachte verwerpen ze dan de verantwoordelijkheid om actief de klimaatcrisis aan te pakken. Ruben ziet dit anders: “De evangeliën eindigen ermee dat de leerlingen erop uitgestuurd worden. Je ziet daarin dat God wil werken door mensen. Hij stuurt mensen op pad om zijn werk te verrichten. Dit is nooit alleen trouwens, altijd in duo’s, dat vind ik zelf dan weer een geruststellende gedachte!” Eén van de reformators, Maarten Luther, zei ooit “Al zou de wereld morgen vergaan, ik zou vandaag nog een boom planten”. “Daar gaat het om,” zegt Ruben, “je doet als mens wat je gelooft dat God van je vraagt. Ik geloof dat het streven naar een meer duurzame wereld één van de roepingen is van onze tijd.”

Aan eenieder die deze roeping ervaart en zich in zou willen zetten in de duurzaamheidstransitie, adviseert Ruben om anderen te zoeken die dat ook willen. “Als je een smeulend houtskooltje apart legt, dan dooft het zo uit. Als je het tegen andere kooltjes aanlegt die ook smeulen, dan blijft het heel lang branden. Als het bij jou even minder gaat met je inspiratie en motivatie, dan is er iemand anders die je even kan dragen. Zoek mensen die zich voor dezelfde doelen in willen zetten. Dan wordt de kans dat je geïnspireerd wordt en het vol zal houden alleen maar groter!”