“Ik zoek altijd de dialoog, ik ben een verbinder”

’‘‘Nou, ik vind niet dat je personeelsbeleid moet gaan doen. Molukkers zijn toch treinkapers?! Jullie kunnen toch niet leren?!’, antwoordde mijn leidinggevende bij de ABN AMRO Bank in 1983 op mijn verzoek om een passende opleiding te mogen volgen. Dit was de eerste keer dat ik met een onveilig werkklimaat werd geconfronteerd nadat ik in mijn eerste vaste baan was begonnen als opschoner van klantendossiers.

Deze indringende ervaring met de soms genadeloze realiteit van de werkvloer deed me besluiten de opleiding Personeelsbeleid in mijn vrije tijd te volgen en ook uit eigen middelen te betalen. Eenmaal met mijn diploma op zak groeide ik door naar diverse functies en werd ik in 2003 benoemd tot vicepresident Human Resources (Personeelszaken), met als werkgebied veertien landen.

Ik 1996 ben ik op reis geweest naar de Molukken. De beleving van kampong Tuhaha, waar mijn vader ooit met mijn grootouders woonde, was verpletterend. Ik raakte helemaal in ontroering toen ik mijn voorouderlijk huis binnenging. Op dat moment wist ik ook ineens waarom ik de bron van mijn Molukse sentiment had opgezocht. Moluks zijn is belangrijk voor me, want daar liggen ook de wortels van mijn succes in Nederland.

Door de financiële crisis in 2008 belandde ik als human resource adviseur bij de regiopolitie Amsterdam-Amstelland en sinds 2017 ben ik voorzitter van het Indisch Moluks Netwerk Politie (IMP). Ik zoek altijd de dialoog, want ik ben een verbinder. In 2019 hebben we op onze netwerkbijeenkomst, Bertemu, politiechefs en externe prominenten laten kennismaken met de Molukse cultuur.

Vanuit mijn rol als voorzitter van het IMP bespreek ik onder andere met de president van de RMS in ballingschap, John Wattilete, de jaarlijkse viering van de Molukse proclamatie (1950) op 25 april. Ik vind het echt waanzinnig dat ik me sinds 2019 als senior adviseur voor de Nationale Politie mag bezighouden met het thema diversiteit & inclusie.

Om succesvol te zijn, moet je je kansen pakken en je niet laten afleiden door welke omstandigheid dan ook. Ook kijk ik naar boegbeelden, voorbeelden. Mijn grote voorbeelden in het leven zijn Nelson Mandela en Martin Luther King. Verder is het erg belangrijk voor mij dat ik een rotsvast geloof heb en ik daar altijd op vertrouw.

Mijn ultieme droom is zichtbaar te maken dat de Nationale Politie inclusiever wordt en dat de opkomende generaties niet zo hard hoeven te knokken tegen onrecht zoals ik dat moest doen. Dat ze beoordeeld worden op hun bijdrage aan de samenleving. Dat iedereen erbij hoort, er toe doet, ongeacht sekse, afkomst of religie. Wat zou het mooi zijn als we elkaar meer zouden respecteren en accepteren zoals we zijn.”