Een derde van Pakistan staat onder water en het regent er nog altijd. Er zijn bijna 1400 mensen overleden, waarvan bijna 500 kinderen. Meer dan 33 miljoen mensen hebben geen eten en onderdak. Pakistan heeft VN-landen gevraagd om hulp, wat onder andere uit het Green Climate Fund kan komen. Het fonds is echter niet beschikbaar voor humanitaire hulp, ook al is de ramp veroorzaakt door klimaatverandering. Andere hulpvormen komen vanuit de overheid, NGO’s en plaatselijke kerkgemeenschappen, maar het is nog lang niet genoeg.
Khashia Emmanuel werkt als Youth Coordinator voor de Open Theological Seminary (OTS) in Lahore, in de provincie Punjab. Medewerkers van de OTS en de St Paul Presbyterian Church in Gujranwala bezoeken de getroffen gebieden en bieden mensen hulp in de vorm van voedsel en het bouwen van tijdelijk onderdak. Afgelopen week nog bezocht dominee Sabir Gul met de kerk de provincie Sindh, waar ze hulp hebben geboden aan zo’n 400 families en individuen. De ramp is echter zo omvangrijk dat veel organisaties maar een kleine bijdrage kunnen leveren.
De provincies Punjab en Sindh zijn het zwaarst getroffen, in het oosten en zuiden van Pakistan. Sommige regio’s zijn onbereikbaar omdat de wegen onder water staan. Hierdoor kunnen de overheid en hulporganisaties er alleen met het vliegtuig heen, wat flinke kosten oplevert die niet altijd betaald kunnen worden. De stad Lahore is veilig, maar niet buiten gevaar: de Ravi Rivier die door de stad loopt, ontspringt in het noorden van India. Hier houdt een dam het water tegen, maar ook daar is de laatste paar dagen veel regen gevallen. De Indiase overheid heeft eerder deze maand, na een waarschuwing, de dam opengezet omdat de reservoirs vol zaten. Hierdoor stroomde bijna 5 miljoen liter water Pakistan de Ravi rivier in. Dit kwam nog naast de hevige regenval.
Emmanuel vraagt onder andere haar Nederlandse netwerk om financiële hulp voor de mensen die geraakt zijn door de overstromingen in Pakistan, en dat levert gelukkig wat op. “Maar het is nog lang niet genoeg. Op de korte termijn hebben we vooral financiële hulp nodig, maar ook vrijwilligers die willen helpen zijn welkom.” Ze ziet dat er ook veel hulp komt uit China, terwijl India zich op de achtergrond houdt door de slechte relatie tussen de twee landen.
“We kunnen zeker iets leren van de manier waarop de Nederlanders het water beheren,” merkt Emmanuel op. Daar is de Pakistaanse overheid nog te weinig mee bezig, zegt ze. “Ze roepen wel dat er dammen gebouwd moeten worden, maar dat doen ze niet. De overheid heeft zich niet goed voorbereid op zulke klimaatrampen, terwijl ze weet dat het een probleem vormt.”
Maar is Pakistan wel verantwoordelijk voor de klimaatrampen in het land, met zo’n minimale uitstoot? Emmanuel: “Ik zie dat er twee visies spelen: ja, andere landen met een hoge CO2-uitstoot zijn medeschuldig aan de klimaatramp in Pakistan, omdat de uitstoot van Pakistan heel laag is. Aan de andere kant zeggen mensen dat Pakistan ook een eigen verantwoordelijkheid heeft om voor het land te zorgen. De overheid is er niet genoeg mee bezig, ze praten er slechts over. Bovendien worden in het noorden van het land heel veel bomen gekapt, wat in combinatie met veel regen weer modderstromen oplevert.”
De gevolgen van klimaatverandering zullen naast Pakistan nog veel meer landen kunnen treffen, dus is het in ieders belang om landen zoveel mogelijk te ondersteunen bij klimaatrampen en om hier in de toekomst beter mee om te gaan. Naast het feit dat het westen een veel grotere uitstoot heeft dan Pakistan, hebben ze ook de middelen om te helpen.
Als je zelf een bijdrage wil leveren om de mensen in Pakistan te helpen die zijn getroffen, kun je aan de St Paul Presbyterian Church zelf doneren: PK73SCBL0000056541558601. Of geef aan Save the Children of Kerk in Actie. Emmanuel: “Zelfs een kleine donatie zien we als een grote bijdrage, we kunnen alle hulp gebruiken.”
