40 dagen geen Facebook

Door: Lydia de Leur

Laatst kwam ik een app tegen die uitrekent hoeveel uur per dag je gemiddeld aangemeld bent op Facebook. Ik heb het laten uitrekenen en ben geschrokken. Gemiddeld 6 uur! Dat is bijna heel de dag! Ik kijk dan weliswaar niet ieder moment, maar gewoon het idee dat ik dus wel 6 uur per dag alleen al bereikbaar ben via Facebook. En dat als er iets gebeurt, ik er meteen bij ben, maakte me misselijk. Ik dacht verder. Wat zou ik allemaal nog meer in 6 uur kunnen doen? Lezen uit de boeken die ik altijd al zeg te willen lezen, mijn paper ook werkelijk te schrijven in plaats van er 3 minuten mee bezig te zijn en daarna weer afgeleid te zijn. Waarom geen momentje rust en ruimte voor mezelf? Dat zijn kostbare dingen, waarom verruil ik die voor zoiets als Facebook?

Ik ben christen, ik geloof in God en ik lees uit de Bijbel. Ik vind dat een machtig mooi, belangrijk boek. Er staat het leven van Jezus in beschreven (en meer). 40 dagen voor Pasen, de dag waarop Jezus opstond uit het graf nadat hij die vrijdag daarvoor gekruisigd werd, zwierf hij door de woestijn. Hij had niets te eten, hij vastte. Hij wist wat hij moest doen, en hoe moeilijk dat zou worden en daarom nam hij de tijd om het dagelijks leven aan de kant te zetten en zich te concentreren op wat komen zou. Tegenwoordig doen christenen over heel de wereld met Hem mee, ze vasten 40 dagen lang tot Pasen. Ik doe dat ook. Eén keer heb ik dit gedaan door geen chocolade te eten, later een keer door geen alcohol te drinken en vorig jaar zat ik 40 dagen niet op Facebook.

“Respect!” Dat was de reactie die ik van de meeste ‘vrienden’ kreeg. Een hoop likes en een handje vol comments. “Stoer hoor, dapper, succes!” Zodra ik op Facebook vermeld had me af te zullen zonderen van dat stukje internet, kwamen de reacties snel. Sommige reacties waren vol onbegrip, andere reacties waren vol lof en weer andere vrienden vonden het wel een goed idee en wilden zelf ook wel meedoen. Weet je wat het is: als je eenmaal iets op internet zet, kom je er niet meer van af. Ik moest dus wel. En ik heb het braaf volgehouden.

De eerste dagen waren vreemd. Voortdurend had ik het gevoel iets te missen, niet mee te komen met de gesprekken over Facebook. Ik miste mijn likes, mijn comments en de foto’s die anderen van mij op m’n prikbord zetten. Hoe meer ik dat miste, hoe meer ik mensen ‘echt’ op ging zoeken. En trust me: het is zo veel leuker om ‘echt’ te horen dat iemand iets leuk vindt, dan dat je een notificatie hebt gekregen daarover. En al die uren die ik er aan besteedde! Nu had ik tijd om te doen wat ik echt belangrijk vind: bidden, in contact zijn met andere mensen die leven en dat soms niet makkelijk vinden en lezen uit de Bijbel, mijn inspiratiebron.

Dit jaar doe ik weer mee. 40 dagen zónder Facebook, 40 dagen mét bezinning.

Lydia de Leur is student en woont en studeert in Utrecht.