Als ik om me heen kijk, dan komt het zinnetje Where is the love heel vaak terug in mijn hoofd. Zo irriteer ik me mateloos aan werkenden in de horeca of in winkels die niet eens de moeite nemen om je aan te kijken als ze je ‘helpen’. Of rol ik met mijn ogen als ik in de bus ben, er oude mensen staan en werkelijk bijna niemand de moeite neemt om voor ze op te staan. Als we het dan toch over het openbaar vervoer hebben: treinreizigers worden ook steeds vervelender. Zo moet je bijna de trein uitrennen om door de ongeduldige binnenkomende massa te komen. Zeg je er wat van, dan word je gewoon nog harder tegen de kant gebeukt.
Het grappige is dat wij ons allemaal ergeren aan deze elementen in de samenleving. De Metro en Sp!ts staan altijd vol met lezersbrieven die andere medepassagiers oproepen tot fatsoenlijk gedrag. We zijn zelfs zo ver heen dat de overheid ons etiquette probeert aan te leren door SIRE-spotjes in te zetten tegen asocialiteit.
Frappanter is dat ik nog nooit iemand heb horen zeggen dat die het heerlijk vindt om omver geduwd te worden in het openbaar vervoer, chagrijnige koppen te zien tijdens het uitgaan of winkelen. Iedereen is het erover eens dat ouderen voorgaan en dat je iemand die in een benarde situatie zit een handje moet helpen. Immers, datgene wat je wil voor jezelf moet je anderen ook wensen, is een wijze gezegde.
Toch gebeurt het. We worden zogenaamd asocialer en ik weet waar het aan ligt. Het is gewoon een gebrek aan liefde. Een beetje softness is best ok op zijn tijd hoor. Een glimlach doet veel, lieve mensen. Echt waar. Als iemand alleen al met zijn of haar ogen lacht, kan dat mijn dag al goedmaken. Uiteraard hebben we allemaal een baaldag, maar soms lijkt het alsof er mensen zijn die 365 dagen per jaar een baaldag hebben. Gooi die juk van je af en zorg er eens voor dat er een aardige grimas verschijnt op je gezicht. Vriendelijk kijken is bovendien veel effectiever tegen rimpels. Van fronsen krijg je lelijke fronsrimpels op je voorhoofd.
Where the love is? Die zit gewoon in jezelf. Cliché maar hartstikke waar: een betere wereld begint bij jezelf.
tja, wat kan ik als bezoeker van deze mooie site hier nou tegen hebben?
De Liefde is er, overal en in ieder van ons. Het is het lef hebben, dat te laten zien en tonen in een tijd dat het blijkbaar stoerder is je te uiten via minder prettige manieren van communiceren.
Het is het imago wat ons opgedrongen is, of wat ingesleten of ingesijpeld is door ‘uiterlijkheid’, the survival of the fittest, materie. Lief en aardig zijn, is soft. Je moet stoer zijn en laten zien dat je beter bent en meer presteert of durft dan een ander.
Waar is het dienstbaar zijn, bescheiden zijn, stil zijn gebleven? Als we collectief veranderingen aanbrengen, moet het om te buigen zijn lijkt me.
http://www.car-insur-online.com/ car insurance 35789 http://www.cogenesys.com/online_college_degrees.html college courses hjfo http://www.heatherlaforce.com/online_colleges.html colleges online 2126