Want de bevolking vergrijst – mede omdat buitenlandse gezinnen die nog de primitieve techniek van kinderen maken beheersen, worden geweerd. Schoolgebouwen zullen opslagplaatsen voor incontinentiecontainers worden, in speeltuinen worden de schommels verdrongen door oprukkende bejaardenbankjes, sportkantines veranderen in bingo ruimtes. Jeugdprogramma’s op tv tonen nostalgische filmpjes: kijk eens hoe rimpelloos en glad de mensen lang geleden waren! En wat is dat, de pil? Eén pil maar?
De schaarse jongeren die er nog zijn zullen op straat eerbiedig opzij stappen voor de zwerm ouderen die hoestend en tikkend met hun stok hun grijze gang gaan. Want zij hebben het voor het zeggen. Ze gedogen de regering, knikkebollend in hun Kamerzetels, terwijl bodes behendig tussen de rolstoelen laveren die in de gangpaden van de eerste en tweede kamer staan geparkeerd.
Wie de ouderen heeft, heeft de toekomst. Binnen zeg maar twintig jaar is de kritische massa bereikt. Dan zullen de ouderen getalsmatig een doorslaggevende stem hebben. Het begin van de gerontocratie. De pensioenleeftijd zal dalen, de AOW gaat flink omhoog, artikelen als Viagra, gehoorapparaten en scootmobielen worden volledig vergoed. Wie een heup breekt of een kunstknie nodig heeft, krijgt voorrang in het ziekenhuis. Daarna herstelt men in een luxe oord, geholpen door verpleegkundigen die hun jeugd verbergen onder grijze pruiken, uit angst niet serieus genomen te worden. Alles wordt betaald met geld dat vroeger naar crèches, het jeugdwerk en onderwijs ging.
En met de samenleving veroudert ook het hele landschap: de wind zucht en steunt, de wolken lekken, de bomen kraken, de zee legt zijn rimpelige hoofd tegen de verre horizon.
Reeds toont de kaart een stram Nederland, staande op het been van Limburg en met het andere been Zeeland weifelend tastend naar de volgende stap.
Nederland is op weg naar een oude eeuw.
Schitterend, we gaan het als jongeren nog moeilijk krijgen met de ouderen. Ben benieuwd. Misschien inderdaad wel een rollator door het raam.