Waar ging het debat over? Seks, drugs en rock & roll? Welnee, ik hoorde over ‘bufferzones’, ‘efficiënte kernblokkades’, ‘toetsmomenten’, ‘crisisberaad’, ‘overlegstructuren’, ‘infrastructurele knooppunten’, ‘gemeentelijke herindeling’, ‘ruimtelijke aanbestedingen’, ‘verlengd lokaal bestuur’… mon dieu, hoe hol kun je door het leven gaan. Gaandeweg werd ik meliger, het publiek onrustiger, hier en daar zag ik er een knikkebollen. En hoe luider zo’n lijsttrekker begon te sputteren dat de provincie echt wel belangrijk is, hoe dieper het schip onder zijn voeten wegzonk. Wie de kandidatenlijsten turft ziet het eigenlijk meteen, de smoelwerken verraden twee 2 sopperige types:
1. De jonge, aalgladde carrièrehond die via de provincie wil doorstoten naar het landelijke.
2. De afgeserveerde meelmastodont die zijn pensioenleeftijd op een kalme, hoge bloeddruk- en hartritmestoornissen-vermijdende wijze wil bereiken.
Zo stuurde de PvdA een gesjeesde Surinaamse HBO-accountant in strak driedelig die de hele avond alleen maar toeterde over ‘efficiëntie’ en ‘communicatietools’. Ja, daar ren je als socialist voor naar de stembus. Het CDA trommelde een of andere bebrilde tuthola die ineens geen mening had over het feit dat haar ongediplomeerde toneelcoryfee – M. Verhagen – zich had laten ontvallen dat hij net als Wilders ook ‘liever een kroketje eet dan halalvlees’ – en dus ook geen antwoord kon geven op de vraag hoe het dan zit met de halalkroket.
Maar goed, lollig werd het pas toen de lijsttrekster van de Dierenpartij aantrad. Zwerfhonden en zwerfkatten houden zich niet aan gemeentegrenzen, dus daar is de provincie voor – zo’n lulverhaal zou ik me nog kunnen voorstellen. Maar nee, op zeker ogenblik begon mevrouw ineens te stoethaspelen over ‘vrouwenonderdrukking’. Hoewel de provincie daar noppes over te zeggen heeft, is het tegenwoordig lekker scoren als je je een beetje de flair van modieus populisme aanmeet – en toen vond ik het welletjes. Ik stond op en liep naar de microfoon. “Mevrouw de aspirant afgevaardigde, graag zou ik van u willen weten wat u gaat doen tegen die jaarlijks terugkerende groepsverkrachtingen bij eenden op straat?”
De zaal ontstak in hilariteit, en mevrouw de lijsttrekker haar wangetjes werden rood.
Maar ik had nog een vraag, voor meneer Resul Özdemir, lijsttrekker van de Unie van Democraten. Deze Özdemir klaagde de hele avond maar over één ding: waar blijft de multiculturele samenleving van de provincie? Niemand begreep wat ie bedoelde. Ik ook niet. En hijzelf ook niet. Dus vroeg ik hem: “Mijnheer Özdemir, ik zie in uw folder dat de eerste 38 plekken van uw lijst, op 2 na, worden opgevuld door één culturele groep: Turken. Uw kandidaten zijn stuk voor stuk allemaal Turken, waarvan er velen toevallig ook Özdemir heten. Waar is uw eigen multiculturele samenleving?”
Opnieuw hilariteit. Mijnheer Özdemir hakkelde iets over weinig tijd en nog iets wat ik niet verstond… Nou ja, al met al werd het toch nog een gezellige avond en toog ik goedgemutst met een bos witte rozen naar huis.
Politici en gezag, eens waren dat synoniemen.

benzikavierk

Mohammed Benzakour

Schrijver en columnist

Mohammed Benzakour (Marokko, 1972) is schrijver en socioloog. Zijn nieuwste boek is ‘De reus uit de Rif’ (2024). Eerder schreef …
Profiel-pagina
Al 10 reacties — praat mee.