Betekende zijn dood dat de boze geesten weer terug zouden keren? Dat ze hun lichaam weer moesten verkopen? Dat niemand hen ooit meer serieus zou nemen?
In de angst en verwachting van de vrouwen onder het kruis, weerklinkt het lot van vrouwen wereldwijd. Zijn boodschap aan hen blijft even radicaal als tweeduizend jaar geleden. Hoewel de emancipatie verder gevorderd is dan ooit, blijven talloze vrouwen het slachtoffer van geweld en onrechtvaardigheid in oorlog, conflict en huiselijk geweld. Vooral in een economische crisis zoals die momenteel de hele wereld omhult, piekeren moeders zich suf over hoe voor de kinderen te zorgen, valt de opleiding van meisjes in het water en neemt de handel in vrouwen toe.
Veel vrouwen zijn bevangen door dezelfde paniek die de vrouwen bij het kruis overviel en staren in een donker gat van wanhoop. De maatschappij die terugstaart zit vol vooroordelen en gedachtenpatronen die de woorden en ideeën van vrouwen als door een geluidsdemper hoort. Net zoals toen de vrouwen het geweldige nieuws van het lege graf en de opgestane Jezus doorgaven ze volgens het evangelie van Lucas meteen beschuldigd werden van kletspraat. (24:11)
Maar “Mijn plannen zijn niet jullie plannen, en jullie wegen zijn niet mijn wegen” zegt God via Jesaja (55: 8). Het kruis zette de wereld op zijn kop: met de boodschap dat God de armen en de zwakken nabij was, draaiden de machtsverhoudingen om. Vrouwen begrepen dat meteen: ze kregen hoop en de kans hun levens om te draaien. Ook al is door de eeuwen heen deze boodschap vaak ondergesneeuwd, voor vrouwen is de uitnodiging zich er aan vast te houden alleen maar versterkt. Jezus blijft immers de grondlegger van de echte emancipatie van mensen.
